Συνήγορος Υπεράσπισης
O Keanu Reeves και η Renée Zellweger ψάχνουν εναγωνίως τρόπο να αναστήσουν την καριέρα τους. Το πιθανότερο είναι ότι το συγκεκριμένο φιλμ δεν θα τους βοηθήσει ιδιαίτερα…
Ο Ρίτσαρντ Ράμσεϊ είναι ένας γνωστός επιτυχημένος δικηγόρος. Η τελευταία υπόθεση που αναλαμβάνει αφορά στην υπεράσπιση ενός 17χρονου που κατηγορείται ότι δολοφόνησε τον πλούσιο πατέρα του. Καθώς ο πελάτης του όμως δεν λέει τίποτα γύρω από τα συμβάντα της μοιραίας μέρας, ο Ράμσεϊ θα καταφύγει στη βοήθεια μιας νεαρής δικηγόρου, η οποία είναι αποφασισμένη να ανακαλύψει τι πραγματικά συνέβη…
Το φιλμ αν θα μείνει στη μνήμη του θεατή για καιρό, αυτό θα οφείλεται σε λάθος λόγους. Αυτοί είναι ο εξής… ένας: η παρουσία της Renée Zellweger μετά από την τελευταία της «μεταμόρφωση» χάρη στις δυνατότητες της πλαστικής χειρουργικής. Ο ρόλος της μητέρας του κατηγορούμενου έχει κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία, που χάνονται όμως κι αυτά στην προσπάθεια του θεατή να βρει τα… κοινά στο παλιό και το νέο πρόσωπο της αμερικανίδας σταρ. Όταν το ξεπεράσει αυτό κι αφοσιωθεί στο φιλμ ο θεατής εύκολα διαπιστώνει πως το κρίσιμο σημείο του έργου αφορά στη σιωπή του νεαρού κατηγορουμένου και το κίνητρο του φόνου.
Πέρα από το πολλά υποσχόμενο πρώτο ημίωρο που βάζει κάποιες δεδομένα που πυκνώνουν το μυστήριο και την ίντριγκα, η υπόλοιπη ταινία χάνεται στις αστοχίες και τις ανούσιες προσπάθειες εντυπωσιασμού. Δυστυχώς ο συνεταιρισμός της σκηνοθέτιδος Courtney Hunt που μας έδωσε πριν από αρκετό καιρό το θαυμάσιο δράμα «Παγωμένο Ποτάμι» και του σεναριογράφου Nicholas Kazan δεν εμπεριέχει πολλές ευχάριστες εκπλήξεις. Ο γιος του Elias Kazan διαθέτει μια σταθερή παρουσία στο Χόλιγουντ τις τελευταίες δεκαετίες με σενάρια σε διαφορετικών ειδών φιλμ όπως το «Ο άνθρωπος των δύο αιώνων» ή το παιδικό «Ματίλντα», ενώ έχει και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ με το «Γύρισμα της τύχης» από το 1990 αν και η κορυφαία στιγμή του είναι το θρίλερ «Το άγγιγμα του κακού». Εδώ ο Kazan δεν ρισκάρει τίποτα με μια ιστορία προκάτ φτιαγμένη γύρω από τα κλισέ του δικαστικού θρίλερ με ολίγη από Michael Crichton . Ότι περιμένει δηλαδή να δει κανείς σε μια ταινία που εξαντλεί το σασπένς στο κλειστό χώρο της δικαστικής αίθουσας και των αναμενόμενων ανατροπών που προσφέρει κάθε νέο στοιχείο που βγαίνει στην επιφάνεια. Μια από τα ίδια και η σκηνοθεσία της Hunt που αφήνει μια επίγευση ρουτίνας ή βαρεμάρας, σε μια ταινία τόσο προφανή όσο και το «μυστικό» της υπόθεσης που ύστερα από λίγη ώρα γίνεται αντιληπτό σε όλους. Πλην των συντελεστών του έργου φυσικά…
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
