Storia d’amore

Η όμορφη γαλλίδα Ναντίν περνάει από οντισιόν για μανεκέν σε πολυτελές ξενοδοχείο στο Παρίσι. Ο ιταλός Φάουστο, σερβιτόρος στο ίδιο ξενοδοχείο, τη φλερτάρει. Ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας θα τους χωρίσει πριν καν γνωριστούν και ο Φάουστο θα καταλήξει στη φυλακή ενώ η Ναντίν θα βρει τη θέση της στις διεθνείς πασαρέλες. Όταν περνάει ο καιρός η Ναντίν δεν έχει ξεχάσει τον Φάουστο και τον περιμένει στην εξώπορτα της φυλακής.

Το πρώτο πράγμα που παρατηρεί κάποιος στο φιλμ είναι ο ερωτισμός των ηθοποιών και η μανιώδης σχεδόν εμμονή τους για την επιτυχία. Το απόλυτο, σχεδόν εκρηκτικό, δέσιμο των Elio Germano, Àstrid Bergès-Frisbey, καθορίζει τη αφηγηματική ροή ενός φιλμ γεμάτο από μελοδραματικές εξάρσεις και έντονες καταστάσεις. Δεν έχει και τόσο σημασία που πολλά από όσα συμβαίνουν στους ήρωες είναι προβλέψιμα και κάπως τραβηγμένα (πολλές αναποδιές μαζί για τους άτυχους νέους που θα διεκδικούσαν με άνεση το όσκαρ ατυχίας). Ο σκηνοθέτης του έργου ενδιαφέρεται να αποδώσει με έντονη σκιαγράφηση το ερωτικό πάθος τους που πρέπει να περάσει από δεκάδες δοκιμασίες για να αντέξει και να βγουν νικητές. Το πρώτο ατυχές συμβάν που προκαλεί τη φυλάκιση του Φάουστο, ακολουθεί η αγωνιώδης του προσπάθεια να βρει δουλειά. Η ευκαιρία του μοιάζει να έχει το όνομα «Αλάσκα» και αφορά μια ντισκοτέκ αλλά η απερίσκεπτη ενέργεια του να «δανειστεί» 30.000 ευρώ από τη Ναντίν χωρίς να τη ρωτήσει θα τους χωρίσει και πάλι. Η τρίτη και κρισιμότερη δοκιμασία θυμίζει την αρχική τους συνάντηση, όταν και πάλι το ερωτικό στοιχείο (η ζήλια του Φάουστο αυτή τη φορά που βλέπει την πρώην αγαπημένη του να χορεύει ερωτικά με άγνωστο της στο μαγαζί του) είναι εκείνο που κινεί τα νήματα μιας ιστορίας γεμάτη πάθος και πόνο. Ταινία καλοφτιαγμένη και ατμοσφαιρική που παρακολουθείται με άνεση, ακόμη κι αν οι αμέτρητες τρύπες στο σενάριο το κάνουν να μπάζει από παντού.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης