Ατλαζένιο Γοβάκι στην Πειραιώς 260 για το Φεστιβάλ Αθηνών

Το ατλαζένιο γοβάκι (1924) –μια «ιστορική παραβολή»– είναι ο κόσμος όλος και το θέατρο όλο: ένα εγκώμιο για την απεριόριστη δύναμη της θεατρικής σκηνής, όπου «ο καημένος ο άνθρωπος μπορεί να γίνει για λίγες ώρες θεός». Έργο-ποταμός, μεγάλης διάρκειας, όπου επιστρατεύονται, με τόλμη και αφέλεια, όλες οι φόρμες του θεάτρου και όλοι οι τρόποι υποκριτικής, για να αφηγηθούν, μέσα από μια γλώσσα ασυνήθιστης ομορφιάς και δύναμης, την ανθρώπινη περιπέτεια: επεκτατικοί πόλεμοι, θρησκευτικές μισαλλοδοξίες, η ανακάλυψη του Νέου Κόσμου και, στο κέντρο της δράσης, ο Έρωτας, ως μέσον για τη γνώση του Άλλου, του Θεού.