Μία Υπόσχεση

Γερμανία, 1912. Ένας ταπεινής καταγωγής νεαρός άντρας, βρίσκει δουλειά σε ένα εργοστάσιο χάλυβα κι εντυπωσιάζει τον άρρωστο ιδιοκτήτη του. Ο βιομήχανος κάνει το νεαρό γραμματέα του και τον παίρνει σπίτι του. Εκεί γνωρίζει την νεαρή σύζυγο του αφεντικού του. Όσο ο καιρός περνά, την ερωτεύεται σφόδρα. Όταν ο Καρλ ανακοινώνει ότι θα τον στείλει να επιβλέψει τα ορυχεία του στο Μεξικό, η πληγωμένη αντίδραση της συζύγου του, θα αποκαλύψει ότι κι εκείνη έχει αισθήματα για το νεαρό άντρα. Του δίνει μια υπόσχεση- όταν επιστρέψει σε δύο χρόνια, θα είναι δική του. Θα αντέξει όμως ο έρωτας τους το πέρασμα του χρόνου;

Είναι αυτό που λένε για διάφορους τραγουδιστές “αντιμετώπισε το τραγούδι με σεβασμό”… Με τέτοιο σεβασμό αντιμετωπίζει κι ο πρωταγωνιστής τη γυναίκα του συζύγου του, την οποία γουστάρει και τον γουστάρει κι αυτή. Αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα, από ευγνωμοσύνη στον ευεργέτη του. Αλλά αυτός ο σεβασμός κάνει το έργο ένα γλυκανάλατο ρομάντζο, περιορισμένο μέσα στην έπαυλη του βιομηχάνου, με το ιστορικό background να περιορίζεται σε απλές λεκτικές αναφορές και καθόλου εικόνα. Ούτε καν το ταξίδι του ήρωα στο Μεξικό αποτυπώνεται. Το έργο περιορίζεται μόνο στα συναισθήματα αυτού του ιδιαίτερου τρίο. Συναισθήματα που αναπτύσσονται νερόβραστα και χωρίς κορυφώσεις. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Ένα έργο που δεν έχει πολλά να προσφέρει, μία τελείς συμβατική ρομαντική ιστορία. “Μία Υπόσχεση” που καλό θα ήταν κανείς να μην κρατήσει. 

Γιώργος Σμυρνής