Έρωτας με την πρώτη μπουνιά

Περιτριγυρισμένος από την οικογένεια και τους φίλους του, ο Arnaud έχει μπροστά του ένα ήσυχο καλοκαίρι. Μέχρι που θα συναντήσει τη Madeleine, μια όμορφη και σκληροτράχηλη κοπέλα, με καλογυμνασμένο σώμα και ένα σωρό προφητείες για το τέλος του κόσμου. Εκείνος δεν έχει μεγάλες προσδοκίες, εκείνη προετοιμάζεται για το χειρότερο. Εκείνος δέχεται τα πράγματα όπως έχουν, εκείνη τσακώνεται, τρέχει, κολυμπάει και σπρώχνει τον εαυτό της στα άκρα. Αν και δεν του έχει ζητήσει τίποτα, μέχρι πού είναι διατεθειμένος να φτάσει για αυτήν; Είναι μια ιστορία αγάπης, ή επιβίωσης, ή και τα δύο.

Ένα ψιλοακατανόητο έργο, όχι γιατί υπάρχει κάτι το δυσνόητο στην αφήγησή του, αλλά γιατί δεν μπορώ να καταλάβω το λόγο αυτής της συγκεκριμένης υπόθεσης. Χαρακτήρες εκτός πραγματικότητας, αλλά που δεν σε τραβάνε με την εκκεντρικότητά τους και ένα έργο, που δεν το λες ρεαλιστικό, αλλά δεν έχει κι ιδιαίτερη φαντασία, για να σε ταξιδέψει. Το ζουμί του είναι ένας έρωτας ανάμεσα σε δύο νέους, έναν άντρα και μία γυναίκα, που πάνε τελικά μαζί στον στρατό, λες και είναι κατασκήνωση. Τσακώνονται, εκπαιδεύονται, δραπετεύουν, ποιος ξέρει από τι ακριβώς. Μια ιστορία που δεν με άγγιξε καθόλου και που μόνο ο ίδιος ο σκηνοθέτης καταλαβαίνει τι ήθελε να πει με αυτήν. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Η ταινία έχει κάποια καλά σκηνοθετικά στοιχεία, αλλά ο λόγος ύπαρξης της αγνοείται. 

Γιώργος Σμυρνής