Τζόκερ

Ο Νικ Γουάιλντ εργάζεται ως σωματοφύλακας στο Λας Βέγκας, κι έχει θανάσιμες δεξιότητες αλλά και πάθος με το τζόγο. Όταν μία πολύ καλή του φίλη θα πέσει θύμα ξυλοδαρμού, ξυπνάει η δίψα του για εκδίκηση, σύντομα όμως θα ανακαλύψει ότι τα έχει βάλει με τη μαφία.

Βυθίζεται στον υπόκοσμο, καθώς μαφία κι ένοπλες δυνάμεις τον αναζητούν. Έχοντας ανεβάσει τα στοιχήματα, έχει να παίξει ένα τελευταίο παιχνίδι για να αλλάξει τη μοίρα του κι αυτή τη φορά είναι όλα ή τίποτα.

Ο Statham είναι ο γνωστός δυναμικός τύπος, που δεν είναι και τόσο νομοταγής, αλλά ούτε και εντελώς παράνομος. Οδηγεί ένα ρετρό αυτοκίνητο, είναι μια φονική μηχανή, είναι πολύ μάτσο. Ξανά δείχνει μια ιδιαίτερη ευαισθησία προς το ωραίο φύλο, όχι μόνο σαν εραστής, αλλά και σαν προστάτης. Ξανά αναλαμβάνει ρόλο δασκάλου σε έναν νεαρό του πελάτη, που τον έχει προσλάβει για σωματοφύλακα.

Αλλά σε αυτό το έργο, σε σχέση με άλλες ταινίες του βρετανού ηθοποιού, το ξύλο και η δράση καταλαμβάνουν μικρότερη έκταση. Κι αυτό γιατί μεγάλο μέρος του έργου αναλώνεται σε σκηνές, όπου ο Statham παίζει τα ρέστα του κυριολεκτικά στα χαρτιά και αγωνίζεται με την κατάθλιψη και κάποιες άλλες ψυχολογικές διαταραχές, που τον ωθούν στον εθισμό στον τζόγο. Κάτι που δίνει ένα κάποιο παραπάνω βάθος στον χαρακτήρα, χωρίς να είναι σίγουρο πάντως ότι σε μια τέτοια ταινία αυτό είναι το ζητούμενο. Πάντως, οι σκηνές βίας είναι θεαματικές και σκληρές, ανεβάζουν την αδρεναλίνη και θα αποζημιώσουν τους φαν του είδους ή μάλλον τους φαν του Statham. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Το Wild Card  (Τζόκερ) είναι μία ταινία λιγότερη τρελή και φρενήρης από άλλες του Statham και δεν έχει και τόση πλάκα. Αλλά όταν πέφτει ξύλο, η αδρεναλίνη βαράει κόκκινο, ενώ οι χαρακτήρες δεν είναι τόσο καρικατούρες, όσο σε άλλες ταινίες του είδους.

Γιώργος Σμυρνής