Το Πεπρωμένο της Τζούπιτερ
Διαστημικό ταξίδι στην περιπέτεια με “Το Πεπρωμένο της Τζούπιτερ”, τη νέα ταινία των δημιουργών της τριλογίας THE MATRIX, των αδερφών Wachowski.
Από τους δρόμους του Σικάγο σε απομακρυσμένους γαλαξίες βρίσκεται Τζούπιτερ Τζόουνς (Mila Kunis). Την ημέρα που γεννήθηκε, τα αστέρια έδειχναν ότι προορίζεται για μεγάλα πράγματα. Ενήλικη πλέον, η Τζούπιτερ ονειρεύεται τα αστέρια, αλλά ξυπνάει στην πεζή πραγματικότητα μιας καθαρίστριας σπιτιών με άτυχα περιστατικά.
Μόνο όταν ο Κέιν (Channing Tatum), ένας γενετικά τροποποιημένος πρώην στρατιωτικός κυνηγός, φτάνει στη Γη για να την εντοπίσει, αρχίζει να αντιλαμβάνεται τι της επιφυλάσσει η μοίρα. Η γενετική της υπογραφή την έχει χαρακτηρίσει ως την κληρονόμο μιας σπουδαίας κληρονομιάς που μπορεί να αλλάξει την ισορροπία στο σύμπαν.
Η ταινία αντλεί πολλά στοιχεία από παλιότερες ταινίες του είδους της περιπέτειας. Αυτό της δίνει έναν πλούτο, καθώς, θυμίζοντας τα 80’s και τα 90’s, ξεφεύγει λίγο σε επίπεδο εικόνας από τα τυποποιημένα action movies με εξωγήινους και super ήρωες, που μας έχουν κατακλύσει τελευταία. Σε επίπεδο διαλόγων, χαρακτήρων και υπόθεσης, η ταινία κινείται σε ρηχά νερά. Η Mila Kunis ερμηνευτικά είναι λίγη και οι υπόλοιποι ηθοποιοί δεν έχουν και πολλά να δώσουν υποκριτικά σε ένα τέτοιο έργο. 
Η δράση, πάντως, έχει πλάκα, χωρίς να είναι κάτι το εξαιρετικό, σε μια ταινία που οι καλοί βάζουν τους κακούς στη θέση τους- αρκεί να ξέρουν ποιοι είναι οι κακοί. Τη δυσοίωνη αλληγορία, όπου η ανθρωπότητα αποτελεί το εκτροφείο ενός ισχυρότερου πολιτισμού, την έχουμε ξαναδεί και στο Matrix. Η νέα ταινία των Wachovskis δεν έχει πολλές πρωτότυπες ιδέες. Η διαστημική γραφειοκρατία, όπως παρουσιάζεται στα κληρονομικά της Τζούπιτερ έχει ένα ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι και κάνα συγκλονιστικό εύρημα. Αντίθετα, οι σκηνές όπου η Τζούπιτερ είναι μια κοινή θνητή, με την οικογένεια των ρώσων μεταναστών στον πλανήτη Γη δεν ξεπερνάνε σε ποιότητα το “Γάμος Αλά Ελληνικά” της Βαρντάλος.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Ένα action movie, χωρίς ιδιαίτερη πρωτοτυπία και με αρκετά στοιχεία από παλιότερες ταινίες του είδους. Βλέπεται μάλλον ευχάριστα, λόγω της δράσης, αλλά σε επίπεδο σεναρίου και ερμηνειών υστερεί σημαντικά.
Γιώργος Σμυρνής
