Πάρ’το από την αρχή

Μία ανάλαφρη εναλλακτική ταινία για τη μουσική βιομηχανία, με ρομαντικές στιγμές και λίγο αγγλικό χαβαλέ, στις σκηνές που η Keira Knightley παίζει ντουέτο με τον Paul Romero, το κολλητάρι της από την Αγγλία, με το οποίο βρέθηκαν μαζί στην Αμερική. Ο ρομαντισμός σε σχέση με τη μουσική, όσο και σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις, βρίσκεται στο επίκεντρο. Το καστ της ταινίας είναι το μεγάλο της ατού. Τόσο η Keira Knightley, όσο και ο Adam Levine (των Maroon 5), κυρίως με τη φωνή του, δίνουν έναν αέρα star. Από την άλλη, ο Mark Ruffalo δημιουργεί μια αίσθηση εναλλακτικού κινηματογράφου, σε μια ταινία που υπόσχεται μία νέα, εναλλακτική αρχή για τη μουσική.

Ως προς τις ιδέες της, η ταινία είναι μάλλον κοινότοπη. Δεν έχει τα σπουδαία μηνύμα και μια μεγάλη διείσδυση στην ανθρώπινη ψυχή. Υπάρχουν αρκετά κλισέ, όπως το μια βρετανίδα στη Νέα Υόρκη, ο μεγάλος έρωτας που σου αλλάζει τη ζωή, τα όσα λένε οι Άγγλοι μεταξύ τους, το play-list ως μέσο φλερταρίσματος, το ρεμάλι της γνήσιας εναλλακτικής μουσικής κ.α.. Οι ερμηνείες, πάντως, είναι αρκετά πειστικές και οι διάλογοι δεν δείχνουν αφελείς ή ψεύτικοι. Σε επίπεδο κινηματογράφησης, δεν υπάρχει κάτι το καινοτόμο. Μια ταινία “ωδή” στη Νέα Υόρκη και στην ομορφιά της Keira Knightley. Θεωρώ ότι η αγγλίδα ηθοποιός είναι μια πανέμορφη γυναίκα, αλλά τα τόσα κοντινά στο πρόσωπό της, κάποια στιγμή τα βαρέθηκα. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Το “Παρ’το απ’ την αρχή” υπόσχεται ένα νέο ξεκίνημα στη μουσική και στις ανθρώπινες σχέσεις. Απέχει όμως πολύ από το να χαρακτηριστεί ένα νέο ξεκίνημα για το σινεμά. Είναι ένα συμβατικό, χαριτωμένο φιλμ, με λίγο εναλλακτικό χαρακτήρα και αξιόλογο καστ. Ο πολύς ρομαντισμός της ταινίας καμιά φορά το κουράζει, αλλά βλέπεται (και ακούγεται) ευχάριστα.

Γιώργος Σμυρνής