Αμαρτωλή Πόλη: Η Κυρία Θέλει Φόνο

To Sin City επιστρέφει! Η ταινία “Sin City: A Dame to Kill For” είναι το δεύτερο μέρος της συνεργασίας του Frank Miller με τον Robert Rodriguez 9 χρόνια μετά το πρώτο. Σκοτεινές συνωμοσίες, ακραία βία, ασπρόμαυρο με έντονες πινελιές χρώματος και κόμικ αισθητική στην μεγάλη οθόνη. Είναι όμως το sequel εφάμιλλο της πρώτης ταινίας;

ΔΙΑΡΚΕΙΑ 102'

Μαρίνα Πυλαρινού

Η Eva Green παίζει την σκοτεινή και σέξι femme Fatale Ava Lord. Τη θέση του Clive Owen παίρνει ο Josh Brolin. Στο φιλμ των Robert Rodriguez και Frank Miller πρωταγωνιστούν ακόμα οι Bruce Willis, Mickey Rourke, Joseph Gordon-Levitt, Rosario Dawson, Jaime King, Dennis Haysbert, Jamie Chung, Chris Meloni, Ray Liotta, Juno Temple, Jeremy Piven. Στην ταινία παίζει ακόμα η ποπ σταρ Lady Gaga, η οποία παίζει την Bertha.

Όπως και στο πρώτο Sin City, έτσι και στο δεύτερο, το σενάριο θα περιέχει αρκετές διαφορετικές ιστορίες. Εκτός από την ιστορία A Dame to Kill for (που δίνει και τον τίτλο) θα υπάρχουν και άλλες, όπως το “Just Another Saturday Night” και “The Long Bad Night”, όλες φυσικά του Frank Miller. Θεωρώ, πάντως, ότι η δεύτερη ταινία δεν έχει την πρωτοτυπία της πρώτης ταινίας. Δείχνει λιγότερο δουλεμένη, έχει περισσότερο εφετζίδικο χαρακτήρα, πλατειάζει κι έχει πιο κουραστικούς χαρακτήρες (ειδικά η πανέμορφη Jessica Alba, γίνεται κουραστική με τον υπερβολικά φορτισμένο δραματικό της τόνο). Η μονίμως γυμνή femme fatale Eva Green, γίνεται καρικατούρα, όπως και άλλοι χαρακτήρες της ταινίας.

Αυτή η αίσθηση της σύγκρουσης ανάμεσα στο σατανικό και την αγνή βαρβαρότητα, που είχε η πρώτη ταινία, σε συνδυασμό με την πολύ ταιριαστή χρήση στοιχείων νουάρ, δεν απουσιάζουν από αυτήν την ταινία, απλά υστερούν πολύ στην εκτέλεση. Πιο πολύ εφέ υπάρχει κι οι σκηνές δράσης δείχνουν πιο φαντασμαγορικές, αλλά τελικά λιγότερο πρωτότυπες κι ενδιαφέρουσες. Και το παιχνίδι του συνδυασμού χρώματος σε κοντράστ με το ασπρόμαυρο, γίνεται υπερβολικά προφανές.

Όσο για τους ηθοποιούς, ο Μπρους Ουίλις (φάντασμα πια) και ο Μίκυ Ρουρκ μάλλον έχουν μεγαλώσει λίγο, ενώ στους ρόλους που υπάρχουν
αντικαταστάτες προηγούμενων ηθοποιών (όπως στην περίπτωση του Τζος Μπρόλιν ή της deadly little Miho), το αποτέλεσμα δεν με ενθουσίασε.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Δεν θα έλεγα, «καλώς την κι ας άργησε» γι’ αυτή την ταινία. Μάλλον, άργησε υπερβολικά κι έχασε το τρένο. Η δεύτερη ταινία υστερεί σε πάρα πολλά σημεία σε σχέση με την πρώτη, δείχνοντας ότι ο χαμένος χρόνος στην περίπτωση της λειτούργησε αρνητικά για τις προοπτικές του sequel αυτού.

Γιώργος Σμυρνής