Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας prequel της προηγούμενης Τριλογίας του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ελάχιστα διαφοροποιείται από τη γνωστή συνταγή. Σε αυτή την περίπτωση, οι περιπέτειες του Μπίλμπο Μπάγκινς, του Γκάνταλφ και των νάνων συνεχίζονται, ενώ πλέον στο παιχνίδι μπαίνει κι ένας τεράστιος δράκος, που βγάζει φωτιές από τα εύφλεκτα σπλάχνα του.

Όταν υπάρχουν ήδη τρεις μεγάλης διάρκειας ταινίες του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και ήδη το πρώτο μέρος από την τριλογία Χόμπιτ, είναι απολύτως αναμενόμενο να μην υπάρχουν εκπλήξεις σε αυτή την ταινία. Πόσο μάλλον όταν έχουν υπάρξει τόσες και τόσες προβολές των ταινιών του «Άρχοντα» στην τηλεόραση. Το κοινό λοιπόν ξέρει ήδη περίπου τι θα δει και στην ουσία πρόκειται για «μία από τα ίδια», την επανάληψη δηλαδή μιας πετυχημένης εμπορικά συνταγής.

Σε σχέση βέβαια με τον Άρχοντα, η τριλογία που βασίζεται στο Χόμπιτ δείχνει λίγο πιο παραμυθένια, κυρίως εικαστικά. Όμως υπάρχει ένα θέμα με τη διάρκεια. Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών βασιζόταν σε τρία βιβλία του Τόλκιν, οπότε ήταν λογικό να έχει τρεις ταινίες. Το μυθιστόρημα Χόμπιτ του Τόλκιν όμως είναι ένας τόμος. Έτσι, για να πετύχουν τόσο μεγάλη διάρκεια, σε κάποιο σημείο ξεχειλώνουν το θέμα.

Με βάση πάντως την κλασική συνταγή, υπάρχουν πολλές σκηνές δράσης, σε αυτό το μείγμα χορογραφίας- ακροβατικών και πολέμου, που σε κάποια σημεία δείχνει εντελώς ψεύτικο. Οι καλοί δεν πεθαίνουν με τίποτα, ό,τι και αν βρεθεί εναντίον τους. Οι «κακοί» είναι αδυσώπητα τέρατα και ο μόνος σκοπός ύπαρξής τους είναι να εξοντώνονται από τους «καλούς». Και πρέπει να δείχνουν με πομπώδη τρόπο ότι είναι απειλητικοί, άγριοι, αποκρουστικά άσχημοι και τερατώδεις. Οι σκηνές δράσεις είναι πάρα πολλές. Αυτό θα εντυπωσιάσει τους φαν του είδους της περιπέτειας και αυτού του στυλ απεικόνισης της δράσης. Άλλους όμως, που ψάχνουν κάτι πιο ουσιαστικό στο σινεμά ή τους αρέσει μια απεικόνιση της δράσης πιο αληθοφανής, θα τους φανεί ενοχλητικό αυτό το «βασίλειο της υπερβολής». Αλλά- όπως είπα- δεν υπάρχουν εκπλήξεις για κανέναν. Το έργο το έχουμε ξαναδεί… Άλλες 4 φορές.

Από τους πρωταγωνιστές της πρώτης τριλογίας, ξαναέχουμε το Λέγκολας (Ορλάντο Μπλουμ), ενώ ήδη υπήρχε από την πρώτη ταινία κι ο Γκάνταλφ (Ίαν ΜακΚέλεν). Οι κόσμοι που εμφανίζονται στην διαδρομή των πρωταγωνιστών είναι αυτοί των άγριων Ορκ, των εκλεπτυσμένων αλλά και φονικών Ξωτικών και των ανθρώπων σε μια παρακμιακή λιμνούπολη. Παράλληλα, βλέπουμε τον Σάουρον (το Απόλυτο Κακό) στην πιο εντυπωσιακή του εμφάνιση. Επίσης, για τους θαυμαστές του Σέρλοκ Χολμς και του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, να πούμε ότι τη φωνή του δράκου (Νοσφιστή) κάνει ο αγαπητός Βρετανός ηθοποιός. 

Αξίζει να σταθούμε στο 3D αυτής της ιδιαίτερα εφετζίδικης υπερπαραγωγής. Αν κάποιος θέλει να δει το έργο, νομίζω ότι πρέπει να προτιμήσει την τρισδιάστατη εκδοχή. Κατ’ αρχάς το 3D του δίνει το κάτι παραπάνω ως προς τα εφέ και τις σκηνές δράσης, ενώ βάζει τον θεατή πιο βαθιά μέσα στην μυθοπλασία του έργου. Και σε σχέση με άλλες τρισδιάστατες ταινίες, αυτή είναι φιλική στην ανθρώπινη όραση και δεν κουράζει τα μάτια. 

Γιώργος Σμυρνής