Δεσμά Αίματος

Το ανακαινισμένο διαμέρισμα της Μαργαρίτας προμηνύει μια νέα αρχή. Ο πατέρας της είναι νεκρός, μαζί του και η εικόνα της άγνωστης σε εκείνην μητέρας της. Το παρελθόν, δίνει τη θέση του σε ένα λευκό, κομψό παρόν, όπως η ίδια φαντάζεται πως πρέπει να είναι η ζωή. Κι όμως θα αναζητήσει στη Βόρεια Ελλάδα τον απρόσιτο πρώην εραστή της, για να κλείσει ένα λογαριασμό που θεωρεί ότι υπάρχει ακόμα ανοιχτός ανάμεσά τους. Η Μαργαρίτα αφηγείται την ιστορία της: Είναι μια αεροσυνοδός που βλέπει τις μέρες της να περνούν ανάμεσα στα επαγγελματικά της ταξίδια και στην στασιμότητα της προσωπικής της ζωής, με ερωτικές συνευρεσεις χωρίς πάθος, στη σκιά της παρουσίας του κατάκοιτου πατέρα της. Μετά το θάνατο του τελευταίου, όμως, η Μαργαρίτα θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα, προκειμένου να αναζητήσει έναν ερωτικό σύντροφο του παρελθόντος…

Κάτι είδε ο παραγωγικότατος Νίκος Παναγιωτόπουλος στο βιβλίο της Μαρίας Πάουελ, ότι όμως κι αν είναι αυτό τελικά δεν καταφέρνει να το μεταδώσει στον θεατή. Παρά την ενδιαφέρουσα χρήση φωτισμών και τοποθεσιών, δεν καταφέρνει να βρει μια κατεύθυνση και ένα ρυθμό που θα σε πείσει και θα σε παρασύρει. Μακριά από τη σαρδόνια αμεσότητα (πριν από 50 χρόνια έστω) της nouvelle vague και την ατμόσφαιρα κινδύνου του φιλμ νουάρ (οι προφανείς αναφορές του σκηνοθέτη), η ταινία παραμένει χλιαρή ως ίντριγκα και θολή ως ψυχογράφημα. Η ψυχρότητα του ρόλου και η κατάχρηση της αφήγησης off μάλλον αδικούν την πρωταγωνίστρια Μαρκέλλα Γιαννάτου.

Θοδωρής Τσιάτσικας