Ευτυχώς που Είμαι Γυναίκα
Κερδίζει τη συμπάθεια χωρίς και να συναρπάζει αυτή η γλυκόπικρη κοινωνική κομεντί από την Ισπανία που απευθύνεται κυρίως στο τοπικό κοινό…
H Φλόρα είναι μια 72χρονη γεροντοκόρη. Μένει σε ένα μικρό χωριό και έχει περάσει όλη της την ζωή προσέχοντας τους συγγενείς της. Η αδερφή της έχει πεθάνει κι έχει αφήσει στην Φλόρα 3 ανηψιές να μεγαλώσει. Τώρα πιά όλες έχουν μεγαλώσει κι έχουν εγκαταλείψει το χωριό. Η Φλόρα αρχίζει και ανησυχεί. Έχει φτάσει στο σημείο όπου οι τρεις κοπέλες θα έπρεπε να την φροντίσουν και δεν θέλει να την βάλουν σε ένα οίκο ευγηρίας. Η μόνη λύση είναι η Πουρίτα, η οποία της έχει σταθεί τόσα χρόνια που την θεωρεί ως μέλος της οικογένειας της κι έτσι αποφασίζει να την παντρευτεί…
Με διακριτική ματιά και χωρίς υπερβολές και έχοντας ως δυνατό χαρτί την καλή παρουσία των βασικών πρωταγωνιστριών, ο Μιγκέλ Αλμπαλαδέχο βρίσκει τρυφερότητα σε αναπάντεχα μέρη, αγγίζοντας θέματα όπως η θέση της γυναίκας στην επαρχία και παίζοντας με τα στερεότυπα. Για τους Ισπανούς η ταινία φέρει το θετικό φορτίο του απόηχου από τις παλιές κοινωνικές κωμωδίες του Μπερλάνγκα, αλλά για το διεθνές κοινό μπορεί κάποιες τοπικές λεπτομέρειες και αναφορές να χάνονται.
Θοδωρής Τσιάτσικας
