Μπήκαν στη σκοτεινή αίθουσα της Στέγης από την πλαϊνή είσοδο, την ώρα που στην οθόνη τελείωνε ένα εισαγωγικό βίντεο. Φορώντας μαύρα ρούχα και φυσικά τη μάσκα του γορίλα, το σήμα κατατεθέν τους. Κρατούσαν στο χέρι μια μπανάνα, προσφέροντάς την τους θεατές, προκαλώντας αμήχανα γέλια. Ύστερα, ανέβηκαν στη σκηνή και συστήθηκαν: «Είμαι η Φρίντα Κάλο», «Είμαι η Ζουμπέιντα»...
Η εικόνα τους, κορίτσια με μάσκες γορίλα που εισβάλλουν ξαφνικά σε μουσεία και γκαλερί γεμίζοντας τον χώρο με τις αφίσες και τα συνθήματά τους, είναι ίσως γνωστή: Είναι οι Guerrilla Girls, μια ανώνυμη ριζοσπαστική φεμινιστική ομάδα, που εξακολουθεί να θέτει επιτακτικά το ίδιο ερώτημα, τριάντα χρόνια μετά την ίδρυσή της: «Γιατί μόνο γυμνές οι γυναίκες μπαίνουν στο μουσείο;»
Τα χρόνια της αθωότητας, ένα κεφάλαιο από το εξεζητημένο πορνογραφικό μυθιστόρημα του Δούκα Καπάνταη «Η αυτοκράτειρα», τροφοδοτεί το νέο εγχείρημα της ομάδας Nova Melancholia που παρουσιάζεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης από 11 έως 26 Μαρτίου 2017 σε μια παράσταση αυστηρώς ακατάλληλη για ανηλίκους.
H Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση φέρνει για πέμπτη χρονιά το σύγχρονο χορό στα σχολεία. Μια μοναδική παράσταση χορού με μαθητές από Κομοτηνή και Αθήνα να συναντιούνται επί σκηνής για πρώτη φορά στις 12 Μαρτίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Η Πατρίσια Απέργη επιστρέφει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με το "Cementary", από 1 έως 3 Μαρτίου 2017, λίγο προτού ταξιδέψει με την παράσταση στη Λυών και τη Μασσαλία.
Για μία μόνο βραδιά, στις 23 Φεβρουαρίου, το Ensemble Musikfabrik, σύνολο εστιασμένο στην καλλιτεχνική καινοτομία, θα βρεθεί στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, όπου θα ξαναζωντανέψει το συναρπαστικό έργο του Αμερικανού συνθέτη Harry Partch σε μια συναυλία/οπτικοακουστική περφόμανς φέρνοντας επί σκηνής τη συλλογή με τα μοναδικά όργανά του που θυμίζουν έργα τέχνης.
Στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, για τρεις μέρες, από 21 έως 23 Φεβρουαρίου 2017, πέντε γυναίκες από το Μαρόκο, που δεν περιμένεις να δεις στη σκηνή, καταλαμβάνουν το χώρο με την παρουσία τους, με τις φωνές τους, με τις ιστορίες τους, με την ελευθερία και τη ζωντάνια τους.
Στο πλαίσιο της έκθεσης GR80s: η Ελλάδα του Ογδόντα στην Τεχνόπολη, η Στέγη σχεδιάζει και υλοποιεί από 17 Φεβρουαρίου έως 12 Απριλίου 2017 ένα πρόγραμμα παράλληλων δράσεων με συζητήσεις, party, dj sets, workshops, προβολές ταινιών, escape room, bingo night και φυσικά, μια έκθεση φωτογραφίας σε επιμέλεια του φωτογράφου Σπύρου Στάβερη.
Αθήνα, Γραμμή 1: Ένα ξεχωριστό μιούζικαλ για θεατές κάθε ηλικίας, που καταπιάνεται με τη ζωή των νέων σε μια μεγάλη, χαοτική και, συγχρόνως, σαγηνευτική πόλη παρουσιάζεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση από 15 έως 19 Φεβρουαρίου.
Στην τρίτη και τελευταία –για φέτος– συναυλία του κύκλου Μετασχηματισμοί με τίτλο "Οι έρωτες του ποιητή", θα παρουσιαστούν από το Ελληνικό Σχέδιο, στις 24 Φεβρουαρίου στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, τέσσερις κύκλοι τραγουδιών σε ποίηση του Henrich Heine.
Αθήνα, Γραμμή 1: Ένα ξεχωριστό μιούζικαλ για θεατές κάθε ηλικίας, που καταπιάνεται με τη ζωή των νέων σε μια μεγάλη, χαοτική και, συγχρόνως, σαγηνευτική πόλη παρουσιάζεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση από 15 έως 19 Φεβρουαρίου.
Για μία μόνο βραδιά, στις 23 Φεβρουαρίου, το Ensemble Musikfabrik, σύνολο εστιασμένο στην καλλιτεχνική καινοτομία, θα βρεθεί στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, όπου θα ξαναζωντανέψει το συναρπαστικό έργο του Αμερικανού συνθέτη Harry Partch σε μια συναυλία/οπτικοακουστική περφόμανς φέρνοντας επί σκηνής τη συλλογή με τα μοναδικά όργανά του που θυμίζουν έργα τέχνης.
Στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, για τρεις μέρες, από 21 έως 23 Φεβρουαρίου 2017, πέντε γυναίκες από το Μαρόκο, που δεν περιμένεις να δεις στη σκηνή, καταλαμβάνουν το χώρο με την παρουσία τους, με τις φωνές τους, με τις ιστορίες τους, με την ελευθερία και τη ζωντάνια τους.
Η Πατρίσια Απέργη επιστρέφει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση με το "Cementary", από 1 έως 3 Μαρτίου 2017, λίγο προτού ταξιδέψει με την παράσταση στη Λυών και τη Μασσαλία.
Θετικές και αρνητικές σκέψεις από την παράσταση «Δον Ζουάν» του Μιχαήλ Μαρμαρινού στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Ο "Δον Ζουάν" του Μολιέρου, αυτό το αριστούργημα του κλασικού ρεπερτορίου, το έργο που πολεμήθηκε στην εποχή του όσο κανένα, έρχεται να μας «σαγηνέψει» στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, από 25 Ιανουαρίου έως 19 Φεβρουαρίου, σε μια σύγχρονη εκδοχή από τον Μιχαήλ Μαρμαρινό, ενσωματώνοντας γύρω από τον πυρήνα του θραύσματα κι από άλλους Δον Ζουάν της παγκόσμιας λογοτεχνίας και ακροβατώντας στα σύνορα δύο γλωσσών: του σινεμά και του θεάτρου.
H Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση μεταμορφώνεται ανήμερα των Χριστουγέννων σε τόπο εγκλήματος όπου διαδραματίζεται ένα συναρπαστικό αστυνομικό θρίλερ που απηχεί την αισθητική της trash novel πάνω στη βία και τους ψυχολογικούς κραδασμούς ενός αστικού δράματος χαρακτήρων.
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ, μια αληθινή σταρ, με περισσότερες από εκατό ταινίες και ρόλους-φετίχ στο ενεργητικό της, βραβευμένη στις Κάννες και στη Βενετία, καταφθάνει στη Στέγη για ένα συγκλονιστικό ρεσιτάλ μεταμορφώσεων με τίτλο "Phaedra(s)", από τις 20 έως τις 22 Δεκεμβρίου 2016 στην Κεντρική Σκηνή.
Δημιουργικός και δραστήριος, ο γνωστός σκιοπαίκτης Ηλίας Καρελλάς μάς ταξιδεύει στο μαγικό κόσμο του θεάτρου σκιών, μέσα από τρεις διαφορετικές παραστάσεις που φιλοξενούνται στη Στέγη, το θέατρο Κάππα και το Μέγαρο Μουσικής.
Made in USA: Xορός και θέατρο, από το Χάρλεμ στην Ουάσινγκτον, από το straight στο queer, από την Κλυταιμνήστρα στον Άμλετ, από την αρχαία τραγωδία στα social media, από τα 60s στα 00s, από την Αμερική στην Αθήνα. Ένα φεστιβάλ για να γνωρίσουμε τις τάσεις της σύγχρονης ανεξάρτητης αμερικανικής σκηνής, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, από 13 έως 29 Νοεμβρίου 2016.
O Σύριος σκηνοθέτης Ομάρ Αμπουσαάντα καταγράφει το σήμα της ανθρώπινης ζωής και, μαζί, την ελπίδα μιας ολόκληρης χώρας για ανάσταση από τον όλεθρο. Μια σπαρακτική πολιτική αλληγορία βγαλμένη από τα ερείπια της Δαμασκού, με τίτλο "While I Was Waiting" στις 26 και 27 Οκτωβρίου στη Στέγη.
O Σύριος σκηνοθέτης Ομάρ Αμπουσαάντα καταγράφει το σήμα της ανθρώπινης ζωής και, μαζί, την ελπίδα μιας ολόκληρης χώρας για ανάσταση από τον όλεθρο. Μια σπαρακτική πολιτική αλληγορία βγαλμένη από τα ερείπια της Δαμασκού, με τίτλο "While I Was Waiting" στις 26 και 27 Οκτωβρίου στη Στέγη.
Μια πρωτοποριακή οπτικοακουστική παράσταση για φωνή, σαξόφωνο, λούπες και ψηφιακές εικόνες. Συνειδητοποιημένη αβανγκάρντ για μια νέα ανάγνωση της αφροαμερικανικής ιστορίας.
Με μια σειρά παραστάσεων υπό τον τίτλο "Dancing Athens" ανοίγει η φετινή καλλιτεχνική περίοδος της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση. Για έα Σαββατοκύριακο στις 1η και 2 Οκτωβρίου θα δούμε έργα τεσσάρων χορογράφων από όλο τον κόσμο που θα παρουσιαστούν σε μουσεία, δρόμους και πλατείες του ιστορικού κέντρου της Αθήνας.
Η Στέγη ανταποκρίνεται στο συγκινητικό ενδιαφέρον του κοινού να δει τη sold out παράσταση "Όρνιθες" σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου και σας προσκαλεί να δείτε σε live streaming την παράσταση, ζωντανά από την Κεντρική Σκηνή την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016, στις 20:30.
Στις 19 και 20 Αυγούστου, στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου θα κουρνιάσουν ένα σωρό πουλιά: «μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια» και οπωσδήποτε «Ορνιθες».
Η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και το six d.o.g.s παρουσιάζουν ένα γοητευτικό και φιλόδοξο site-specific project στο υπέροχα απόκοσμο και φαντασιακό περιβάλλον ενός ενεργού ηφαιστειακού κρατήρα, στη Νίσυρο, κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης νύχτας, με μοναδική πηγή φωτός την Αυγουστιάτικη Πανσέληνο, στις 18 Αυγούστου 2016.
Ευφάνταστος καλλιτέχνης ο (Γερμανός) Τόμας Μπέλινκ. Η έκθεσή του με τον τίτλο -στην... εσπεράντο!- «Domo de Eŭropa Historio en Ekzilo» («Το σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας στην Εξορία»), ενταγμένη στο, τελικά, εξαιρετικό «Fast Forward Festival 3» της «Στέγης» κι απλωμένη στο εντυπωσιακό -δέος!- κτίριο της Πειραιώς που στέγαζε άλλοτε το υπουργείο Εργασίας, δεν είναι απλώς πολύ καλά ψαγμένη και πολύ καλά στημένη.
Ευφάνταστος καλλιτέχνης ο (Γερμανός) Τόμας Μπέλινκ. Η έκθεσή του με τον τίτλο -στην... εσπεράντο!- «Domo de Eŭropa Historio en Ekzilo» («Το σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας στην Εξορία»), ενταγμένη στο, τελικά, εξαιρετικό «Fast Forward Festival 3» της «Στέγης» κι απλωμένη στο εντυπωσιακό -δέος!- κτίριο της Πειραιώς που στέγαζε άλλοτε το υπουργείο Εργασίας, δεν είναι απλώς πολύ καλά ψαγμένη και πολύ καλά στημένη.
Ευφάνταστος καλλιτέχνης ο (Γερμανός) Τόμας Μπέλινκ. Η έκθεσή του με τον τίτλο -στην... εσπεράντο!- «Domo de Eŭropa Historio en Ekzilo» («Το σπίτι της Ευρωπαϊκής Ιστορίας στην Εξορία»), ενταγμένη στο, τελικά, εξαιρετικό «Fast Forward Festival 3» της «Στέγης» κι απλωμένη στο εντυπωσιακό -δέος!- κτίριο της Πειραιώς που στέγαζε άλλοτε το υπουργείο Εργασίας, δεν είναι απλώς πολύ καλά ψαγμένη και πολύ καλά στημένη.
Εντυπώσεις από την παράσταση των Rimini Protokoll πάνω στο έργο Mein Kampf (Ο Αγών μου, 1925-26) του Αδόλφου Χίτλερ που παρουσιάζεται από τις 21 έως τις 24 Απριλίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Εντοπίστηκαν μορφές λογοκρισίας αλλά και αυτολογοκρισίας στον δημόσιο λόγο. Ξαναθυμηθήκαμε περιπτώσεις παρέμβασης ομάδων, πολιτών ή κρατικών φορέων σε έργα τέχνης, σε καλλιτεχνικές δημιουργίες ή σε πνευματικά προϊόντα. Και φύγαμε έχοντας κρατήσει αρκετές φράσεις που ερμηνεύουν τις αντιδράσεις των κοινωνιών, το τι διαμορφώνει τα όριά τους, το πώς ορίζουν οι κοινωνίες το «ιερό και το ανόσιο».
Oι «Αδερφοί Καραμάζοφ», το μεγαλειώδες κύκνειο άσμα του Ντοστογιέφσκι, έρχεται τον Ιανουάριο (3-6/1 στις 19.30) στη Στέγη Γραμμάτων του Ιδρύματος Ωνάση σε μια πεντάωρη, ανατρεπτική και ακατάλληλη για ανηλίκους παράσταση από τον Konstantin Bogomolov.
Πήγαινα σφιγμένος. «Είχε σταματήσει να κάνει θέατρο», «έχει κάνει πλήρη στροφή», «είναι πολύ πολιτικοποιημένος», «είναι ακτιβιστής», «το θέατρό του είναι κάτι άλλο πια»...
Οι Mostly Other People Do the Killing από το 2002 συγχωνεύουν ένα τεράστιο στυλιστικό φάσμα γραμμένης και αυτοσχεδιαζόμενης μουσικής. Ερμηνεύοντας δημιουργικά τα κεφάλαια ενός αιώνα ηχογραφημένης τζαζ, καταλήγουν σε ένα αυθεντικό, διαχρονικό μείγμα.
Είναι γνωστό ότι η κατάσταση για τον ελληνικό κινηματογράφο δεν είναι ρόδινη. Παρά τις διεθνείς διακρίσεις κάποιων ταινιών, το ελληνικό κοινό φαίνεται ότι γυρίζει την πλάτη στην εγχώρια παραγωγή.
