Το πέταγμα των πουλιών, ο συντονισμών των πυγολαμπίδων, τα ανιόντα και τα κατιόντα, τα ηλεκτρόνια σθένους… Τι σχέση μπορεί να έχουν η φύση και η οργανική χημεία με το σύγχρονο χορό; Μινιμαλισμός, οπτική ποίηση, συγχρονισμένα ιόντα και ένα νέο αστέρι της χορογραφίας που ανατέλλει στην Ευρώπη.
Αν ο κόσμος του χορού στην Ευρώπη μιλά για τον Χρήστο Παπαδόπουλο ως ένα νέο αστέρι που ανατέλλει, είναι γιατί στο μινιμαλιστικό, ποιητικό καλλιτεχνικό του σύμπαν μπορείς τελικά να κατοικήσεις. Αυτό το σύμπαν, κατασκευασμένο από λεπτομερή χορογραφική δουλειά και εξουθενωτικό σωματικό χορό, αλλά και από μουσικότητα και αίσθηση ομαδικής αλληλοϋποστήριξης, αν και αφαιρετικό, έχει ανθρώπινη μυρωδιά. Έχει ευγένεια και λεπτότητα στον τρόπο που συμπαρασύρει τους θεατές. Κι αν μέσα του ενυπάρχει ο αναστοχασμός πάνω σε σοβαρά ζητήματα, η μετουσίωσή του σε τέχνη γίνεται με την αναλογία απόστασης και συναισθηματικής φόρτισης που εμπεριέχει η πραγματική ποίηση.
Το Ιόν βασίζεται σε μια μεταφορά: αν τα ιόντα είναι ηλεκτρικά φορτισμένα άτομα ή σύνολα ατόμων, που μετακινούνται όλα μαζί προς μια κατεύθυνση, τότε αυτή η εικόνα ίσως αποτυπώνει την πραγματικότητα όπως διαμορφώνεται από τους ανθρώπους που κινούνται στο χώρο και αλληλοεπηρεάζονται.
Ο Παπαδόπουλος και η ομάδα του διερευνούν τη συνθήκη του συντονισμού, τη μυστική σχέση που κάνει τους ανθρώπους σε μια ομάδα να επικοινωνούν ακόμα κι όταν δεν έχουν οπτική επαφή, ακόμα κι όταν δεν έχουν συνείδηση αυτής της σύνδεσης. Και επιπλέον, την επίδραση αυτής της συνθήκης στο πώς βλέπουμε και βιώνουμε το χορό: τη στιγμή που ο χορός αποσπά από τη φυσική πραγματικότητα εικόνες απρόσμενων συγχρονισμών μέσα στο πλήθος και, αναδεικνύοντάς τις, αποκαλύπτει τους μυστικούς νόμους της ζωής που πάντα μας διαφεύγουν.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΡΑΣΗ
Σάββατο 3 Φεβρουαρίου
Μετά την παράσταση, συζήτηση του κοινού με τους συντελεστές
