Reviews

Το 1909, ο Ferenc Molnár, αστός εβραϊκής καταγωγής, γεννημένος στην Ουγγαρία, γράφει το Λίλιομ. Το έργο, ανεβαίνει στη Βουδαπέστη και σημειώνει μεγάλη αποτυχία. Ο δημιουργός του θα πρέπει να περιμένει για την αναγνώριση μέχρι το 1921, που το έργο ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ. Το 1939 ο Όρσον Γουέλες κρατά τον ομώνυμο ρόλο σε ραδιοφωνική εκδοχή. Τελικά, το έργο εδραιώνεται μέσα από τη διασκευή του στο μιούζικαλ Carousel το 1944 από τους Richard Charles Rodgers και Oscar Hammerstein.Από την Αγγελική Ξυνού

Ήταν από τις πιο αναμενόμενες και εξακολουθεί να είναι από τις sold οut παραστάσεις της χρονιάς. Ο λόγος για την «Πιαφ» της Παμ Γκεμς, ένα ταξίδι στη ζωή της μεγάλης ντίβας που σφράγισε με τη φωνή της την ιστορία της μουσικής.Μέσα σε σχεδόν τρεις ώρες ο σκηνοθέτης Πέτρος Ζούλιας επιχείρησε να μας μεταφέρει στη ζωή ενός μύθου, από τα καμπαρέ του Παρισιού ως την τελευταία της συναυλία στο Ολύμπια.

Άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν τη ζωή τους όπως τη θέλουν, απωθημένα, πλήξη και έρωτες χωρίς ανταπόκριση στην Ρωσία των τελών του 19ου αιώνα... Τα μικρά δράματα της καθημερινότητας στην πιο ποιητική τους μορφή από τον Άντον Τσέχωφ στον «Θείο Βάνια». Η παράσταση του σπουδαίου έργου ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ στο Θέατρο Χορν.

Άγγελος μέχρι να ανοίξει το στόμα της, η μικρούλα Λίλα, γίνεται το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου ενός εφήβου που μεγαλώνει σε ένα γαλλικό γκέτο, σε μια δραματική ιστορία, που έπρεπε να γίνει βιβλίο. "Η Λίλα λέει" ανεβαίνει στο υπόγειο του θεάτρου Τέχνης (Πεσματζόγλου 5) σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη και Βασίλη Μαυρογεωργίου.

Χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα, σε μια ακραία, τραγική ιστορία μετά μουσικής. "Οι Καμπάνες του Εdelweiss", το νέο μουσικοθεατρικό έργο σε μουσική και λιμπρέτο του Νίκου Καρβέλα ανεβαίνουν στο θέατρο Πάνθεον σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα.

Πήγα να δω τον Σάκη στον «Ηρακλή», έχοντας ακόμα στα αυτιά μου τις αντιδράσεις για τη βράβευσή του με το βραβείο «Κάρολος Κουν», για την ερμηνεία του στις «Βάκχες» του Ευριπίδη... Οι αντιδράσεις ήταν οργίλες, γι' αυτό αντηχούν ακόμα...

Αντιμέτωπος με τον «Σωσία» του, μια κομφορμιστική και γοητευτική εκδοχή του εαυτού του, έρχεται ο Άρης Σερβετάλης. Το συγκεκριμένο έργο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι ανεβαίνει σε σκηνοθεσία της Έφης Μπίρμπα στο θέατρο Ροές.

Τρίτη βράδυ και η κίνηση έξω από το θέατρο Πόρτα είναι ασυνήθιστα έντονη για καθημερινή. Δεν είναι όμως η μεγάλη ουρά στο ταμείο που σε κάνει ν' απορείς. Τέτοιες εικόνες έχουμε ξαναδεί έξω από αυτό το θέατρο. Σήμερα όμως η ατμόσφαιρα είναι πολύ διαφορετική...

Η Ζέτα Μακρυπούλια είναι μια γυναίκα τρελά παθιασμένη και αποφασισμένη να πάρει αυτό που θέλει, η οποία μπαίνει σαν χείμαρρος στην ζωή του Γρηγόρη Βαλτινού. Αυτά συμβαίνουν στην κωμωδία «Ήρθες και θα μείνεις» της Ρενέ Τέιλορ και του συζύγου της Τζόζεφ Μπολόνια, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Βαλτινού στο Θέατρο Ιλίσια.

Είναι ύπουλη η νύχτα. Μπερδεύει. Αλλοιώνει. Αλλά παράγει και θαύματα. Από τον Μανώλη Βαμβούνη Πηγή: Gkoultoura.gr

Δράμα και μαύρο χιούμορ σε 5 διαφορετικά εγκλήματα πάθους, σε μια παράσταση που θα μπορούσε να είναι ένα μελλοντικό σκοτεινό reality της τηλεόρασης. Η παράσταση «Μικρές Ιστορίες Φόνων» του Παναγιώτη Μπρατάκου ανεβαίνει στο θέατρο Vault σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά.

Είχε μαύρα μαλλιά, κοντά/μακριά/πιασμένα κοτσίδα. Φορούσε ένα σκούρο μπλε κουμπωτό/ριχτό/σινιέ φόρεμα, με ένα λευκό διχτυωτό καλσόν και μπεζ παπούσια χαμηλά/ανοιχτά/με τακούνια. Να πως παίζει περίεργα παιχνίδια η μνήμη. Η ανάμνηση ενός γεγονότος μπορεί να χρωματίσει μια ίδια στιγμή διαφορετικά, ανάλογα με την απόσταση που έχεις πλέον από αυτά, ανάλογα με τα χρόνια που πέρασαν και την ηλικία αυτού που αφηγείται. Υπάρχουν όμως, πάντα, ερεθίσματα που σκανδαλίζουν την ανάμνηση, οπτικά, γευστικά, ακουστικά... και την ξαναζωντανεύουν σαν να ήσουν εκεί, ταυτόχρονα, σε κάθε ηλικία.Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: www.gkoultoura.gr

Την πικρή και την αστεία όψη του ανθρώπινου δράματος βλέπουμε στους μοναχικούς και μπερδεμένους ήρωες του «Γλάρου» του Άντον Τσέχοφ. Το σπουδαίο έργο του Ρώσου θεατρικού συγγραφέα ανεβαίνει στο θέατρο Θησείον σε σκηνοθεσία του Κώστα Φιλίππογλου.

Ένα από τα διασημότερα και πιο αγαπημένα μιούζικαλ, το "The sound of music", γνωστό με τον ελληνικό τίτλο «Η Μελωδία της ευτυχίας» ανεβαίνει στο Παλλάς σε σκηνοθεσία της Θέμιδας Μαργέλου.

Μια νύφη παντρεύεται έναν άντρα που δεν αγαπάει και το σκάει με τον αγαπημένο της πάνω στο τραπέζι του γάμου. Το αποτέλεσμα του μοιραίου πάθους, μια αιματηρή βεντέτα που θυμίζει αρχαία τραγωδία, βρίσκεται στο επίκεντρο του «Ματωμένου Γάμου» του Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα. Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα στο θέατρο Αποθήκη.

Μετά το «Είναι ωραία στον Παράδεισο» που μας τραγούδησαν κάποτε οι Τρύπες, από το θέατρο Φάμπρικα ο Δημήτρης Κατσιμίρης μας λέει, με εξίσου σαρκαστικό τρόπο, ότι μπορεί να «Είναι ωραία στην Κόλαση».

Η "Πολίτικη Κουζίνα" μας έδειξε στον κινηματογράφο το δράμα των εξόριστων προσφύγων της Πόλης. Τώρα, το «Σμύρνη μου αγαπημένη» της Μιμής Ντενίση, μας παρουσιάζει το ακόμα βαρύτερο τραύμα των προσφύγων της Σμύρνης στη Μικρασιατική καταστροφή.

Ιστορικές προσωπικότητες που γνωρίσαμε και στο σίριαλ εποχής The Tudors μας παρουσιάζονται μέσα από μια πιο στοχαστική ματιά στην παράσταση «Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές», σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου για το Εθνικό Θέατρο.

Οι Ολυμπιακοί του 2004, μια εποχή χαράς για πολλούς, ήταν μια περίοδος προσωπικής παρακμής για έναν άνεργο πενηντάρη. Ο άνθρωπος αυτός περιμένει από τον Κύριο την σωτηρία του στο βραβευμένο έργο του Μάκη Τσίτα «Μάρτυς μου ο Θεός».

Η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο σαν φάρσα, λέει ο Μαρξ. Κι ο Thornton Wilder έρχεται να τον επιβεβαιώσει με τον τρόπο του, δείχνοντας την ιστορία να επαναλαμβάνεται σε μια φαρσοκωμωδία! Ο λόγος για το έργο «The skin of our teeth". Το κλασικό αυτό θεατρικό έργο παρουσιάζεται σε ελεύθερη διασκευή στην παράσταση «Με τα δόντια» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μόσχου στο Υπόγειο του θεάτρου Τέχνης.

Κάτι φοβερό έχει συμβεί. Κάτι τραγικό, κάτι ανείπωτο, κάτι μη αναστρέψιμο. Κάτι από αυτά που αλλάζουν ζωές, που καταστρέφουν ζωές. Κάτι από αυτά που οριοθετούν το «πριν από αυτό το κάτι» από το «μετά από αυτό το κάτι».Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: Gkoultoura.gr

Τα μαθήματα επιθεώρησης συνεχίζονται στο Badminton, όχι όμως το ίδιο εντατικά. Αυτή τη φορά αναφερόμαστε την περίοδο από τη Δικτατορία μέχρι την σημερινή εποχή, με την μουσικοθεατρική παράσταση «Θα περάσει κι αυτό» σε σκηνοθεσία Φωκά Ευαγγελινού και κείμενα του Άγγελου Πυριόχου.

Στη μάχη ανάμεσα στο κοινωνικά αποδεκτό και το περιθώριο, δεν θα μείνει κανείς ζωντανός.Από τον Μανώλη ΒαμβούνηΠηγή: Gkoultoura.gr

Στρατηγός με παντόφλες και μια σύνταξη πείνας γίνεται ο Γιάννης Μπέζος. O γνωστός ηθοποιός και σκηνοθέτης καταφθάνει στο θέατρο Βρετάνια ως ο ηρωικός Λάμπρος Δεκαβάλλας στην κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου «Ένας ήρωας με παντόφλες».

Μετά την «Γκόλφω» του Περεσιάδη για το Εθνικό Θέατρο, με την μεγάλη της επιτυχία, σειρά πήρε «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δημητρίου Κορομηλά, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια στο Παλλάς.

Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης όπως εμφανίζεται στο Rocky Horror Show που σκηνοθετεί ο Κωνσταντίνος Ρήγος, εντελώς μεταμορφωμένος -μείον 20 κιλά και απίστευτα γυμνασμένος- ως το εξωγήινο τραβεστί Φρανκ-ν-Φέρτερ.

deviate, δηβιέητ, παρεκτρέπομαι, παρεκκλίνω, deviation, παρεκτροπή.Από την Αγγελική Ξυνού