Ναι, σίγουρα ήταν «μια όμορφη μέρα», όπως είπε ο υπουργός Πολιτισμού, Αριστείδης Μπαλτάς. Οχι μόνο για τον διαυγή ουρανό της Αθήνας, αλλά και για το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) -εκείνο το παλιό εργοστάσιο ζυθοποιίας, που αναδιαμορφώθηκε για να φιλοξενήσει τον σύγχρονο εικαστικό πολιτιστικό της χώρας και εδώ και αρκετό καιρό μετά την ολοκλήρωσή του στέκει εκεί, έτοιμο, πανέμορφο, αλλά άδειο από έργα και ανενεργό από εκδηλώσεις.
Tα 51α Δημήτρια ξεκινούν τον Οκτώβριο στη Θεσσαλονίκη, με ένα ιδιαίτερο πρόγραμμα, καλλιτεχνικώς και κοινωνικώς ευαίσθητο, όπως το συνθέτουν το θέατρο, η μουσική, ο λόγος, τα εικαστικά συμβάντα, ο χορός, ο κινηματογράφος, η performance και τα εργαστήρια.
Οπερα, χορός με διεθνείς μετακλήσεις και οπερέτα για τον φετινό χειμώνα καθώς η ΕΛΣ ετοιμάζεται να μετακομίσει μέσα στους επόμενους έξι μήνες στο Κέντρο Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος.
Για πρώτη φορά δύο ιδιωτικά θέατρα ενώνουν τις δυνάμεις τους και παρουσιάζουν 13 παραγωγές σε δύο σκηνές για τη νέα θεατρική περίοδο.
Μήνας με πολλές πρεμιέρες ο Οκτώβριος, που παραδοσιακά σηματοδοτεί το ξεκίνημα της νέας θεατρικής σεζόν.
Ξεκινά δυναμικά, αξιοποιώντας και τα θετικά πρόσημα της καλοκαιρινής του παρουσίας και την ικανοποιητική, με έσοδα, προηγούμενη σεζόν του το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Επιτέλους. Κατάλαβε ο κ. Μπαλτάς, ο υπουργός Πολιτισμού (και Αθλητισμού) τα του Ελληνικού Φεστιβάλ, τα πριν (Λούκο) και τα μετά γενόμενα.
Ο χειμερινός προγραμματισμός 2016-2017, στην έβδομη περίοδο λειτουργίας της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, επικεντρώνεται στις θεματικές της Μέσης Ανατολής, των Ηνωμένων Πολιτειών, της πόλης και των Γυναικών ενώ οι Ελληνες των παραστατικών τεχνών δοκιμάζουν νέες προσεγγίσεις σε κλασικά έργα.
Οι μηχανές ήδη δουλεύουν στο φουλ και οι Έλληνες εκδότες, παρά τις πολύ δύσκολες συγκυρίες που έχουν αφήσει έντονα σημάδια στον εκδοτικό κλάδο, συνεχίζουν, επιμένουν, προτείνουν, ρισκάρουν. Κάποιοι με μειωμένη την παραγωγή και προσεκτικά επιλεγμένους τους τίτλους, στοχεύοντας στο αναγνωστικό κοινό που ήδη έχουν διαμορφώσει.
Σπαρακτικά ωραίο, ανατριχιαστικά υπέροχο, βαθειά αληθινό και ένα – αυτό το 16ο άλμπουμ του Nick Cave το Skeleton Tree – ένα από τα καλύτερά του. Θα ήθελα να μην το είχα ακούσει. Καλύτερα να μην το είχε γράψει ποτέ.
Είναι από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα της ελληνικής αλλά και της ευρωπαϊκής λογοτεχνίας. Οι «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Στρατή Τσίρκα έχουν διαβαστεί, έχουν μεταφραστεί, έχουν μελετηθεί από πολλούς. Τώρα ήρθε η ώρα ν' ανέβουν και στη θεατρική σκηνή, σε μια μεγάλη συμπαραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με το Θέατρο Τέχνης.
Με το σύνθημα «Μαθαίνοντας από την Αθήνα» η διάσημη έκθεση Σύγχρονης Τέχνης Documenta 14 θα διεξαχθεί την ερχόμενη άνοιξη ταυτόχρονα στη γερμανική πολη Κασέλ και στην ελληνική πρωτεύουσα.
Μια σειρά από νέα επιχειρηματικά εγχειρήματα, μεγαλύτερης ή μικρότερης έκτασης, ανανεώνουν από τον Οκτώβριο το θεατρικό χάρτη της πόλης. Μας μιλούν οι παραγωγοί και οι καλλιτέχνες πίσω από αυτά.
Ο απολογισμός με τις καλύτερες εμφανίσεις της θερινής περιόδου που ολοκληρώνεται έχει ονοματεπώνυμο.
Οι βραδιές του Σεπτέμβρη είναι γεμάτες θεατρικές παραστάσεις σε ανοικτούς χώρους. Συμβουλευτείτε την παρακάτω ατζέντα και οργανώσετε τις θεατρικές εξόδους σας.
Δεν ξέρω τι δείχνουν τα... μερομήνια για τις καιρικές συνθήκες του χειμώνα που θα έρθει, πάντως τα «θεατρομήνια», δηλαδή ό,τι μέχρι στιγμής έχει γίνει γνωστό για το τι θα φιλοξενήσουν οι θεατρικές σκηνές, ήδη αναδεικνύουν έναν ακόμη ενδιαφέροντα θεατρικό χειμώνα. Μια πρώτη γεύση, μια πρώτη συνολική ενημέρωση θα επιχειρήσουμε, για να φτιάξετε από τώρα τη χειμερινή θεατρική σας ατζέντα. Ανα σκηνή, λοιπόν, φέτος τον χειμώνα θα δούμε. Λείπουν πολλά. Αλλά θέλαμε να σας ενημερώσουμε με όσα γνωρίζουμε. Καλό θεατρικό χειμώνα.
Το 73o Φεστιβάλ κινηματογράφου Βενετίας θυμίζει... Κάννες! Με το φετινό πρόγραμμα του να είναι μακράν το κορυφαίο εδώ και πολλά χρόνια και στο οπλοστάσιο του να βρίσκονται μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλιγουντ, όλα τα φλας του πλανήτη ανάβουν για 10 μέρες (31 Αυγούστου- 10 Σεπτεμβρίου 2016) στην πόλη των δόγηδων.
Το τέλος του καλοκαιριού μάς βρίσκει στην Αθήνα μετά μουσικής! Ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου μάς υποδέχεται με πλήθος μουσικών εκδηλώσεων για όλα τα γούστα σε διάφορες γωνιές της πόλης.
Λίγο πριν τη λήξη της καλοκαιρινής σαιζόν, ξεχωρίζουμε 6 παραστάσεις που είδαμε στην Επίδαυρο και έχετε την ευκαιρία να δείτε το Σεπτέμβριο στα θέατρα της Αττικής.
Αν ο 20ς αιώνας ανήκει δικαιωματικά στον ατσαλάκωτο, σνομπ και εξωπραγματικά αποτελεσματικό βρετανό πράκτορα James Bond, ο 21ος αιώνας δείχνει μέχρι στιγμής να ταιριάζει γάντι σε έναν άλλο J.B.
Για να καταλήξω: μετά από 28 εκδηλώσεις του φετινού Φεστιβάλ Αθηνών που είδα -σχεδόν τις μισές- και παρά κάποιες -πολύ λίγες- ευχάριστες εκπλήξεις που είχα και στις οποίες ήδη αναφέρθηκα, μουσικές κυρίως, απογοητευτικό, τελικά, το βρήκα.
Στις 19 και 20 Αυγούστου, στην ορχήστρα του αρχαίου θεάτρου της Επιδαύρου θα κουρνιάσουν ένα σωρό πουλιά: «μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια, τσαλαπετεινοί και παγώνια» και οπωσδήποτε «Ορνιθες».
Ρωτήσαμε οκτώ από τους πρωταγωνιστές των «Ορνίθων» που ανεβαίνουν στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου (19-20 Αυγούστου) σε σκηνοθεσία του Νίκου Καραθάνου για το πως φαντάζονται, με κάθε ελευθερία, την δική τους Νεφελοκοκκυγία.
Παραμονές της επιδαύριας πρεμιέρας της αριστοφανικής κωμωδίας, όπως την σκηνοθετεί ο Μιχαήλ Μαρμαρινός για το Εθνικό θέατρο και έξι πρωταγωνίστριες της παράστασης – με αλφαβητική σειρά, Λένα Δροσάκη, Σοφία Κόκκαλη, Αθηνά Μαξίμου, Ηλέκτρα Νικολούζου, Λένα Παπαληγούρα, Μαρία Σκουλά – αποκαλύπτουν τους λόγους για τους οποίους μια γυναίκα θα επαναστατούσε σήμερα.Φωτογραφίες: Χρήστος Σκυλλάκος (πορτρέτα), Πάτροκλος Σκαφιδάς (φωτογραφία εξωφύλλου)
Τρεις μέρες πριν από την πρεμιέρα της παράστασης στο Φεστιβάλ Αθηνών και την μεγάλη περιοδεία ανά την Ελλάδα η σκηνοθέτις Ελένη Ευθυμίου και οι πρωταγωνιστές Στέλιος Μάινας και Βασιλική Τρουφάκου άνοιξαν την πρόβα τους και μας εξήγησαν γιατί η «Αντιγόνη» τους διαφέρει από τις άλλες.Φωτογραφίες: Αθηνά Λιάσκου
Περιμένω πώς και πώς την «Αντιγόνη» του Στάθη Λιβαθινού στην Επίδαυρο.
Περισσότερες από 100 εκδηλώσεις σε πλατείες, ανοιχτούς χώρους και θέατρα θα διεξαχθούν φέτος το καλοκαίρι στο πλαίσιο του προγράμματος του Οργανισμού Πολιτισμού Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων (ΟΠΑΝΔΑ), «Καλοκαίρι στην Αθήνα».Η είσοδος στο μεγαλύτερο μέρος των εκδηλώσεων είναι ελεύθερη, ενώ σε κάποιες παραγωγές υπάρχει συμβολικό εισιτήριο.
Ο νόμος το απαγορεύει ρητά, παρόλα αυτά ζώα χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο παραστάσεων - με πρόσφατο πεδίο συγκρούσεων την περφόρμανς του Ροντρίγκο Γκαρσία «4» στο Φεστιβάλ Αθηνών. Ανοίγουμε ξανά την συζήτηση με τοποθετήσεις από ζωοφιλικά σωματεία, ηθοποιούς και σκηνοθέτες.
Με αρχαία τραγωδία και Αριστοφάνη, σ’ ένα όχι ιδιαίτερα γενναιόδωρο καλοκαίρι σε αριθμούς αλλά με αρκετές προσδοκίες σε περιεχόμενο, ξεκινάει η καλοκαιρινή περίοδος στα ανοιχτά θέατρα. Οκτώ παραστάσεις που ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα και γιατί αξίζει να τις δούμε.
Ο Ιούλιος ξεκινάει με πολύ χορό και το Φεστιβάλ Αθηνών προσφέρει στο κοινό ένα οικονομικό πακέτο για την παρακολούθηση των παραστάσεων.
Έγραφα στις 26 Μαΐου, στο «Τέταρτο Κουδούνι», μ’ αφορμή το θάνατο στις 12 Μαΐου του ιάπονα σκηνοθέτη Γιουκίο Νιναγκάουα που είχε υπογράψει την ιστορική εκείνη «Μήδεια» με πρωταγωνιστή τον μεγάλο ηθοποιό Μικιζίρο Χίρα, παράσταση την οποία είχαμε αποθεώσει στην Αθήνα το 1983 και το 1984:
Με τους «Ορνιθες» του Αριστοφάνη, την σκηνοθετική υπογραφή του Νίκου Καραθάνου κι ένα ζηλευτό θίασο κάνει το ντεμπούτο της στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Τρεις εβδομάδες πριν, η κατά Γιάννη Χουβαρδά, τριλογία του Αισχύλου κάνει πρεμιέρα στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου παρακολουθήσαμε την διαδικασία των προβών και μιλήσαμε με τους συντελεστές της.Φωτό: Χρήστος Σκυλάκος
Υπήρχε προσμονή. Μόλις φτάσαμε στο παλιό Φαληρικό Δέλτα, και μπήκαμε στο χώρο που έτοιμο στέκει πια το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) κυριάρχησαν και το δέος και ο θαυμασμός.
Χορεύουν, τα βήματά τους είναι χορός, κάνουν κινήσεις διερευνητικές, πλησιάζουν και απομακρύνονται. Kαι έρχονται πάλι ο ένας κοντά στον άλλον. "Μιλάνε".Πηγή: Its My Blender
Κάθε φορά που αναρωτιόμαστε «τι Φεστιβάλ θέλουμε;» - όπως και το πλήθος συγκεντρωμένων χθες το απόγευμα στον κήπο της Πειραιώς 260 - είναι σαν να στεκόμαστε μπροστά σε μια βεβαιότητα: Το έλλειμμα στοιχειώδους σχεδιασμού για το Φεστιβάλ όπως και για κάθε θεσμικό εκφραστή πολιτιστικής πολιτικής στην Ελλάδα.
