Μπήκαμε στο Θέατρο Arroyo, εκεί όπου «Το καταραμένο παιδί» του Honoré de Balzac ζωντανεύει για πρώτη φορά επί σκηνής στην Ελλάδα, σε διασκευή και σκηνοθεσία των Λάζαρου Βαρτάνη και Στέφανου Παπατρέχα. Και πήραμε μια γεύση από ένα έργο-ύμνο και κατάρα μαζί, γεμάτο σκοτάδι, ενοχή αλλά και ποίηση.
Συναντήσαμε τη Βαλέρια Δημητριάδου στην πρόβα της νέας της παράστασης «Ένα κάποιο κενό», λίγο πριν από την πρεμιέρα στο Θέατρο Εμπορικόν και μιλήσαμε για την ιδέα πίσω από το έργο, για εκείνο το «κενό» που όλοι κουβαλάμε μέσα μας - και τι μπορεί να συμβεί όταν βρεις το θάρρος να το κοιτάξεις κατάματα.
Η Μαριλού Κατσαφάδου έγινε ηθοποιός γιατί ήθελε να μπορεί να γίνεται "υπεράνθρωπος" και όχι λόγω των ηθοποιών γονιών της. Αυτή την περίοδο την απολαμβάνουμε επί σκηνής, στο "Blue Train" που επέστρεψε στο Θέατρο Άλμα, αλλά και τηλεοπτικά, στη β' σεζόν των "Σερρών". Και στα δύο υποδύεται γυναίκες που ξέρουν καλά πώς να στέκονται δίπλα στον άνθρωπο, ανεξάρτητα από τις επιλογές του.
Μπήκαμε στο Bios, εκεί όπου οι «Ερωτευμένοι» του Σαμ Σέπαρντ ξετυλίγουν μια ιστορία πάθους, ορίων και επιθυμίας στην πιο ωμή της μορφή.
Ο Βασίλης Ρίσβας ανεβάζει την παράσταση «Καιρός να την πουλεύουμε» θέλοντας να βγει από την comfort zone του. Θεωρεί τους καλλιτέχνες ευλογημένους γιατί μπορούν να δραπετεύουν μέσα από την τέχνη τους. Κατανοεί, όμως, απόλυτα την ανάγκη όλων μας να αποδράσουμε από την συχνά ασφυκτική, καθημερινότητα.
Ένα απόγευμα Δευτέρας βρεθήκαμε μερικοί άγνωστοι μεταξύ μας σε ένα καράβι που μπορεί να είχε προορισμό την Αίγινα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα διαφορετικό ταξίδι αυτογνωσίας, μια βουτιά στις βαθύτερες επιθυμίες μας που όμως δεν έπιασαν ποτέ λιμάνι.
Είναι απόφοιτος της δραματικής σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας αλλά και τελειόφοιτος χημικός μηχανικός. Θεωρεί το θέατρο κατεξοχήν πολιτική πράξη. Τη νέα σεζόν θα τον δούμε θεατρικά στην επιστροφή του «Λεωφορείου ο Πόθος» και στο Cleansed του Δημήτρη Καραντζά, και τηλεοπτικά στη β΄ σεζόν των «Σερρών» στον ΑΝΤ1.
Ο Δημήτρης Μακαλιάς είναι αυστηρός κριτής του εαυτού του αλλά δεν αυτομαστιγώνεται · πιστεύει ότι πάντα κάτι θα κερδίσεις από το λάθος σου. Θέλει να υποστηρίζει τη συμπερίληψη έμπρακτα και όχι στα λόγια.
Η επιστροφή στην Αθήνα μετά τις διακοπές δεν χρειάζεται να σε «ρίχνει». Με λίγη καλή διάθεση (και μερικές σωστές επιλογές), μπορούμε να παρατείνουμε το καλοκαίρι και να κάνουμε τον Σεπτέμβρη να μοιάζει λιγότερο μελαγχολικός.
Κλείνοντας φέτος 10 χρόνια ζωής, το 10o Beyond Borders στο Καστελλόριζο έχει καταφέρει να εδραιωθεί ως μια αυθεντική «boutique» διοργάνωση με διεθνή απήχηση. Λίγο πριν την έναρξη της φετινής επετειακής έκδοσης, συζητάμε με την ιστορικό και καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Ειρήνη Σαρίογλου, για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός οράματος που γράφει - και γράφεται - στην Ιστορία.
Στο 72ο χλμ της Παλαιάς Εθνικής Οδού Αθηνών - Κορίνθου, παρέα με την Angelika Dusk, ταξιδέψαμε στην πιο iconic vintage ατμόσφαιρα των ’80s.
Λίγο πριν βρεθεί αντιμέτωπος με το κοινό της Επιδαύρου ως Πολυνείκης/Αγγελιοφόρος στον «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Κωνσταντίνος Μπιμπής μιλά για τις δυσκολίες και τις συγκινήσεις του διπλού αυτού ρόλου, αλλά και για τη συνειδητοποίηση πως η γενναιότητα του Πολυνείκη - ο οποίος διεκδικεί τη ζωή του ακόμη κι αν την πληρώσει με αίμα - έχει χαθεί στις μέρες μας.
Μία ημέρα πριν την πρεμιέρα των Ιαχών, μιλήσαμε με τον μουσικό Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη γι΄ αυτό το ιδιαίτερο μωσαϊκό που θα παρουσιάσει στη Μικρή Επίδαυρο. Πώς η αρχαία τραγωδία και η ποίηση συναντούν το gospel, τη jazz και τη μουσική της Ανατολής; Πώς η μουσική μπορεί να αφηγηθεί τη σκλαβιά, τον πόνο και την ελπίδα; Στις Ιαχές, οι κραυγές του πόνου ενώνονται με τις νότες της λαχτάρας για ζωή, σε μια σύνθεση που μετατρέπει τη μνήμη και το βίωμα σε ήχο ελπίδας.
Τα μπλουζάκια με σλόγκαν είναι ο πιο εύκολος τρόπος να πεις αυτό που σκέφτεσαι, χωρίς να χρειαστεί να το… πεις. Από χιουμοριστικές ατάκες και empowering δηλώσεις μέχρι ρομαντικές εξομολογήσεις και μικρές «διακηρύξεις», απλά διάλεξε το δικό σου μήνυμα και φόρεσέ το. Γιατί αυτό το καλοκαίρι, φοράμε όσα νιώθουμε.
Υπάρχουν καλοκαίρια που αρχίζουν με ήλιο, με θάλασσα, με παγωτά. Και άλλα που ξεκινούν με μια ντουλάπα που δεν ανοίγει, ένα ρούχο που δεν κουμπώνει, ένα σώμα που μοιάζει “λάθος”. Για αυτά, τα δεύτερα καλοκαίρια, είναι αφιερωμένες οι παρακάτω γραμμές.
«Το ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι μόνο μια χαρούμενη καρτ ποστάλ». Αυτή η φράση συνοψίζει όλα όσα θα κρατήσω από το φετινό 4ο Evia Film Project, που επέστρεψε στη Βόρεια Εύβοια (17-21/6) με μια σειρά από δράσεις - και με το βλέμμα στραμμένο στην ουσία του ελληνικού καλοκαιριού.
... ή αλλιώς 5 λόγοι για να μη χάσεις το 4ο Evia Film Project, την πράσινη πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που επιστρέφει για ένα ακόμη καλοκαίρι στην έδρα του.
Όλα ξεκίνησαν με ένα όραμα: να ζωντανέψει στην οθόνη η ιστορία του Δαβίδ. Για τον Jon Erwin, δεν ήταν απλώς ένα δημιουργικό εγχείρημα, αλλά μια προσωπική αποστολή από τα παλιά. Κι όταν το όνειρο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, η αναζήτηση για το ιδανικό τοπίο —ένα τοπίο αρχέγονο, δραματικό, σχεδόν μυθικό— τον έφερε στην Ελλάδα. Εδώ, λοιπόν, στήθηκε το σκηνικό για μια από τις πιο φιλόδοξες βιβλικές σειρές των τελευταίων ετών: To "The House of David".
Υπάρχουν αποχαιρετισμοί που δεν χωρούν σε λέξεις, κι όμως αυτές χρειάζεται κάπως να ειπωθούν. Το Επί Λέξει, το αγαπημένο βιβλιοπωλείο της οδού Ακαδημίας, που επί 12 χρόνια δέσποζε σταθερά στην καρδιά αυτής της πόλης, κατεβάζει ρολά. Και του αξίζει ένα ξεχωριστό «αντίο».
Ο Ντίνος Ψυχογιός ανεβάζει το "The Acid Test" της Anya Reiss στο Θέατρο εν Αθήναις γιατί καταπιάνεται με ζητήματα που ακουμπούν στην καθημερινότητα ανθρώπων της γενιάς του. Πιστεύει πως η κωμωδία δεν προτείνει λύσεις και εδώ βρίσκει την πραγματική πλάκα.
Μέσα στη μικροκοινωνία μιας φυλακής και στην ασφυκτική ατμόσφαιρα ενός κελιού, τρεις γυναίκες κρατούμενες δοκιμάζονται, τη στιγμή που εμείς ως θεατές ηδονοβλεψίες παρακολουθούμε εκείνο το πρόσωπο, το άλλο - αυτό που φανερώνεται στον άνθρωπο υπό συνθήκες πίεσης. Και γεννιέται το ερώτημα: ποια είναι η πραγματική φυλακή από την οποία καλούμαστε να αποδράσουμε;
Ένα αλλόκοτο τηλεοπτικό βαριετέ, υπό τον τίτλο "Guest stars: Τραγούδια που αφιέρωσα σε πρόσωπα που δεν το έμαθαν ποτέ", ανεβάζει η ομάδα Ντουθ στο Θέατρο 104, κλείνοντας τον κύκλο μιας επιτυχημένης τριλογίας και ελπίζοντας φεύγοντας να έχουμε κάνει την πιο απενοχοποιημένη μας αφιέρωση στους guest stars της δικής μας ζωής. Αλήθεια, τι αλλάζει στο πένθος όταν τραγουδιέται;
«Περιττός και λειψός ο μικρός εαυτός και τώρα μπρος σου στέκεται γυμνός». Τη στιγμή που γράφω αυτές εδώ τις γραμμές, στα ακουστικά μου παίζει «Ο Μικρός Εαυτός», το τέταρτο κομμάτι από τη «Μεσαία Άρκτο» - τον καινούργιο δίσκο της Μαρίνας Σπανού που μόλις κυκλοφόρησε με σκοπό να σου υπενθυμίσει πως αυτό που νιώθεις, υπάρχουν λόγια για να ειπωθεί.
Η Ελληνοαμερικανίδα σταρ Nia Vardalos φέρνει στη χώρα μας - και για πρώτη φορά στα ελληνικά - την θεατρική διασκευή του "Tiny Beautiful Things" («Μικρά Όμορφα Πράγματα»), την ιστορία της “Dear Sugar”, μιας κανονικής γυναίκας που εργάζεται ως αρθρογράφος στήλης με συμβουλές σε περιοδικό, τη στιγμή που η δική της ζωή καταρρέει.
Η σκηνοθέτις της παράστασης Σμαράγδα Μαγδαληνή (η οποία ανέλαβε και τη διασκευή) και οι τρεις ηθοποιοί Πέτρος Αλαφούζος, Λίνα Μπότη και Βασίλης Πρέκας μάς καλούν να γίνουμε συμμέτοχοι σ' ένα δυστοπικό παραμύθι για μεγάλους που ξεκινάει από το τέλος για να επιστρέψει στην αρχή - και μάς εξηγούν λίγο καλύτερα τι θα δούμε αυτή την άνοιξη στο Studio Μαυρομιχάλη.
Ρωτήσαμε τους Voltnoi & Quetempo (STEGI.RADIO) και τον Άκη Χοντάση, που βρίσκονται πίσω από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Borderline Festival, όλα όσα θέλαμε να μάθουμε για τη φετινή, 14η έκδοση, που υπόσχεται να κατακλύσει όλες μας τις αισθήσεις.
Μια βουτιά στο δυστοπικό σύμπαν της «Αβύσσου» με την Ελεάνα Γεωργούλη και ακόμη πέντε performers που δοκιμάζουν τα όριά τους σε έναν αέναο αγώνα επιβίωσης και μια «αρένα» που στήνεται εντός του Χώρου 7Γ στο ΠΛΥΦΑ. Σουρεαλισμός ή μια προφητεία για το μέλλον μας;
Βρεθήκαμε μια νύχτα στο Παλλάς για την παράσταση «Tα πήρες όλα κι έφυγες» που μας ταξίδεψε στους κυριότερους σταθμούς της ζωής του Στράτου Διονυσίου, της ψυχής του λαϊκού τραγουδιού.
Η Καίτη Κωνσταντίνου έφυγε από τη ζωή χθες Δευτέρα 10 Μαρτίου. Έδινε αθόρυβα τη δική της πολυετή μάχη με τον καρκίνο από την οποία τελικά νικήθηκε. Ήταν μόλις 61 χρονών και θα είναι για πάντα η πιο αγαπημένη villain της ελληνικής ποπ κουλτούρας.
Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του ΚΘΒΕ, καθώς και της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Αυτή την περίοδο παρουσιάζει δύο δικά της θεατρικά έργα επί σκηνής, το “Δε Μιλένιαλς” και το “Εκκενώστε”. Πιστεύει πως το γεγονός πως η ελληνική θεατρική πραγματικότητα είναι πλούσια σήμερα το οφείλει στους δημιουργούς της και στην επιμονή τους.
Μέσα από σύγχρονες ή κλασικές ιστορίες, δραματικές ή κωμικές αφηγήσεις, το θέατρο είναι πάντα εδώ για να μιλήσει για τις γυναίκες, τις εμπειρίες τους, τη θέση τους στην κοινωνία σήμερα, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν αλλά και τις πιο σημαντικές νίκες τους. Ξεχωρίζουμε 6 παραστάσεις από τη θεατρική Αθήνα για την Ημέρα της Γυναίκας - που είναι κάτι πολύ παραπάνω από μία γιορτή.
Με αφετηρία τον εμβληματικό αντιήρωα Δον Ζουάν, του οποίου η δύναμη κρύβεται στη ρευστή ταυτότητα που του επιτρέπει να προσαρμόζεται παντός καιρού, η Λητώ Τριανταφυλλίδου επιλέγει να φωτίσει στο σήμερα τις βαθιές αντιφάσεις ενός σύγχρονου ναρκισσιστή. Και ανεβάζει μία παράσταση που - μεταξύ άλλων - συνομιλεί με τον «κακό» μας εαυτό · αυτόν που γελάει με τα μη πολιτικώς ορθά αστεία.
Κατά τις δεκαετίες '60 - '80, ο Στράτος Διονυσίου καθιερώθηκε ως ένας από τους μεγαλύτερους λαϊκούς τραγουδιστές γράφοντας τη δική του ιστορία στις αθηναϊκές νύχτες. Σήμερα, 65 χρόνια αργότερα, μία παράσταση αφιερωμένη στον ίδιο, επιχειρεί να ξανά γράψει αυτή την ιστορία.
Απόφοιτος του τμήματος Ψυχολογίας του ΑΠΘ και κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στο πεδίο του χορού στο Πανεπιστήμιο Paris 8 Vincennes-Saint-Denis. Αγαπά τον χορό γιατί είναι κάτι που χρειάζεται αφοσίωση, χρόνο και φροντίδα. Τώρα, επιστρέφει στο Vetrinas5, με την «Διόρθωση» - ένα ιδιόμορφο κράμα διάλεξης, περφόρμανς, καμπαρέ και παράστασης χορού.
Ακόμα και αν δεν "τιμάς" ιδιαίτερα την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι δύσκολο να αποφύγεις τις εκδηλώσεις έρωτα και αγάπης των γύρω σου - Τι γίνεται όμως με όσους προσπαθούν να αποκαταστήσουν τις ραγισμένες τους καρδιές;
Η νέα διαδραστική παράσταση της Δανάης Μέγα - με πρωταγωνιστή ένα άγαλμα - γίνεται η αφορμή για μια βουτιά στον κόσμο της γλυπτικής, μέσα από μια ιστορία για τη μοναδικότητα. Η ίδια μάς λέει περισσότερα γι' αυτή την εμπειρία που ενεργοποιεί ένα ξεχωριστό ταξίδι φαντασίας στο μυαλό των παιδιών, μεταμορφώνοντας παράλληλα την Εθνική Γλυπτοθήκη.
