Η Χριστίνα Κυριαζίδη είναι μια πολυπράγμων καλλιτέχνις που κινείται με αμεσότητα και ευαισθησία ανάμεσα στη σκηνή, την ποίηση και τον ήχο. Μέσα από το σώμα, τη φωνή και τη μνήμη, αναζητά διαρκώς τρόπους να εκφράσει τη γυναικεία εμπειρία και τα βαθύτερα τοπία της ψυχής.

Στο θέατρο Ήβη, η ζωή του Νίκου Ξυλούρη παίρνει για πρώτη φορά θεατρική μορφή. Με ζωντανή μουσική, σπάνιο αρχειακό υλικό και μια αφήγηση που φωτίζει τον «Αρχάγγελο της Κρήτης», η παράσταση - με τη σκηνοθετική υπογραφή του Νικορέστη Χανιωτάκη - μάς προσκαλεί σε μια ξεχωριστή βιωματική εμπειρία που συγκινεί.

Για να μπει όσο πιο ομαλά γίνεται αυτός ο γιορτινός, λίγο χαοτικός, αλλά για πολλούς αγαπημένος μήνας, να μερικές ιδέες (όχι οδηγίες, απλά… σκέψεις) για το πώς θα περάσουμε αυτόν τον μήνα λιγάκι πιο ξεχωριστά.

Η Ομάδα Νοσταλγία επιστρέφει στο σκοτεινό, ατμοσφαιρικό και παράδοξα κωμικό σύμπαν του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, παρουσιάζοντας στο Rabbithole ένα ασυνήθιστο μουσικό αναλόγιο βασισμένο στο «Κοράκι».

Στο Θέατρο Βεάκη, ο Γιώργος Νανούρης σκηνοθετεί τη Μαρία Κίτσου και μαζί ζωντανεύουν τη ζωή της Σοφίας ντε Μαρμπουά - της γνωστής στην ιστορία ως Δούκισσα της Πλακεντίας - σε έναν μονόλογο που ισορροπεί ανάμεσα στον μύθο και την αλήθεια.

Το Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας, που πρόσφατα ανακηρύχθηκε Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, μάς φέρνει αντιμέτωπους με σημαντικές αλήθειες για τον πλανήτη μας και μάς καλεί να γίνουμε σύμμαχοι στη μάχη για τη συντήρηση της ζωής στη Γη – πριν να είναι αργά.

Στο Bios, η Εύα Σταυρογιάννη μάς οδηγεί σε ένα χοροθεατρικό ταξίδι στα όρια της Μνήμης και της Λήθης, εκεί όπου ο λόγος, η μουσική και η κίνηση συναντιούνται για να διεκδικήσουν τη λύτρωση.

Μπήκαμε στο Θέατρο Arroyo, εκεί όπου «Το καταραμένο παιδί» του Honoré de Balzac ζωντανεύει για πρώτη φορά επί σκηνής στην Ελλάδα, σε διασκευή και σκηνοθεσία των Λάζαρου Βαρτάνη και Στέφανου Παπατρέχα. Και πήραμε μια γεύση από ένα έργο-ύμνο και κατάρα μαζί, γεμάτο σκοτάδι, ενοχή αλλά και ποίηση.

Συναντήσαμε τη Βαλέρια Δημητριάδου στην πρόβα της νέας της παράστασης «Ένα κάποιο κενό», λίγο πριν από την πρεμιέρα στο Θέατρο Εμπορικόν και μιλήσαμε για την ιδέα πίσω από το έργο, για εκείνο το «κενό» που όλοι κουβαλάμε μέσα μας - και τι μπορεί να συμβεί όταν βρεις το θάρρος να το κοιτάξεις κατάματα.

Μπήκαμε στο Bios, εκεί όπου οι «Ερωτευμένοι» του Σαμ Σέπαρντ ξετυλίγουν μια ιστορία πάθους, ορίων και επιθυμίας στην πιο ωμή της μορφή.

Ο Βασίλης Ρίσβας ανεβάζει την παράσταση «Καιρός να την πουλεύουμε» θέλοντας να βγει από την comfort zone του. Θεωρεί τους καλλιτέχνες ευλογημένους γιατί μπορούν να δραπετεύουν μέσα από την τέχνη τους. Κατανοεί, όμως, απόλυτα την ανάγκη όλων μας να αποδράσουμε από την συχνά ασφυκτική, καθημερινότητα.

Ένα απόγευμα Δευτέρας βρεθήκαμε μερικοί άγνωστοι μεταξύ μας σε ένα καράβι που μπορεί να είχε προορισμό την Αίγινα, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ένα διαφορετικό ταξίδι αυτογνωσίας, μια βουτιά στις βαθύτερες επιθυμίες μας που όμως δεν έπιασαν ποτέ λιμάνι.

Ο Δημήτρης Μακαλιάς είναι αυστηρός κριτής του εαυτού του αλλά δεν αυτομαστιγώνεται · πιστεύει ότι πάντα κάτι θα κερδίσεις από το λάθος σου. Θέλει να υποστηρίζει τη συμπερίληψη έμπρακτα και όχι στα λόγια.

Η επιστροφή στην Αθήνα μετά τις διακοπές δεν χρειάζεται να σε «ρίχνει». Με λίγη καλή διάθεση (και μερικές σωστές επιλογές), μπορούμε να παρατείνουμε το καλοκαίρι και να κάνουμε τον Σεπτέμβρη να μοιάζει λιγότερο μελαγχολικός.

Κλείνοντας φέτος 10 χρόνια ζωής, το 10o Beyond Borders στο Καστελλόριζο έχει καταφέρει να εδραιωθεί ως μια αυθεντική «boutique» διοργάνωση με διεθνή απήχηση. Λίγο πριν την έναρξη της φετινής επετειακής έκδοσης, συζητάμε με την ιστορικό και καλλιτεχνική διευθύντρια του Φεστιβάλ, Ειρήνη Σαρίογλου, για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ενός οράματος που γράφει - και γράφεται - στην Ιστορία.

Λίγο πριν βρεθεί αντιμέτωπος με το κοινό της Επιδαύρου ως Πολυνείκης/Αγγελιοφόρος στον «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, ο Κωνσταντίνος Μπιμπής μιλά για τις δυσκολίες και τις συγκινήσεις του διπλού αυτού ρόλου, αλλά και για τη συνειδητοποίηση πως η γενναιότητα του Πολυνείκη - ο οποίος διεκδικεί τη ζωή του ακόμη κι αν την πληρώσει με αίμα - έχει χαθεί στις μέρες μας.

Μία ημέρα πριν την πρεμιέρα των Ιαχών, μιλήσαμε με τον μουσικό Αλέξανδρο Δράκο Κτιστάκη γι΄ αυτό το ιδιαίτερο μωσαϊκό που θα παρουσιάσει στη Μικρή Επίδαυρο. Πώς η αρχαία τραγωδία και η ποίηση συναντούν το gospel, τη jazz και τη μουσική της Ανατολής; Πώς η μουσική μπορεί να αφηγηθεί τη σκλαβιά, τον πόνο και την ελπίδα; Στις Ιαχές, οι κραυγές του πόνου ενώνονται με τις νότες της λαχτάρας για ζωή, σε μια σύνθεση που μετατρέπει τη μνήμη και το βίωμα σε ήχο ελπίδας.

Τα μπλουζάκια με σλόγκαν είναι ο πιο εύκολος τρόπος να πεις αυτό που σκέφτεσαι, χωρίς να χρειαστεί να το… πεις. Από χιουμοριστικές ατάκες και empowering δηλώσεις μέχρι ρομαντικές εξομολογήσεις και μικρές «διακηρύξεις», απλά διάλεξε το δικό σου μήνυμα και φόρεσέ το. Γιατί αυτό το καλοκαίρι, φοράμε όσα νιώθουμε.

«Το ελληνικό καλοκαίρι δεν είναι μόνο μια χαρούμενη καρτ ποστάλ». Αυτή η φράση συνοψίζει όλα όσα θα κρατήσω από το φετινό 4ο Evia Film Project, που επέστρεψε στη Βόρεια Εύβοια (17-21/6) με μια σειρά από δράσεις - και με το βλέμμα στραμμένο στην ουσία του ελληνικού καλοκαιριού.

... ή αλλιώς 5 λόγοι για να μη χάσεις το 4ο Evia Film Project, την πράσινη πρωτοβουλία του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που επιστρέφει για ένα ακόμη καλοκαίρι στην έδρα του.

Όλα ξεκίνησαν με ένα όραμα: να ζωντανέψει στην οθόνη η ιστορία του Δαβίδ. Για τον Jon Erwin, δεν ήταν απλώς ένα δημιουργικό εγχείρημα, αλλά μια προσωπική αποστολή από τα παλιά. Κι όταν το όνειρο άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά, η αναζήτηση για το ιδανικό τοπίο —ένα τοπίο αρχέγονο, δραματικό, σχεδόν μυθικό— τον έφερε στην Ελλάδα. Εδώ, λοιπόν, στήθηκε το σκηνικό για μια από τις πιο φιλόδοξες βιβλικές σειρές των τελευταίων ετών: To "The House of David".

Ο Ντίνος Ψυχογιός ανεβάζει το "The Acid Test" της Anya Reiss στο Θέατρο εν Αθήναις γιατί καταπιάνεται με ζητήματα που ακουμπούν στην καθημερινότητα ανθρώπων της γενιάς του. Πιστεύει πως η κωμωδία δεν προτείνει λύσεις και εδώ βρίσκει την πραγματική πλάκα.

Μέσα στη μικροκοινωνία μιας φυλακής και στην ασφυκτική ατμόσφαιρα ενός κελιού, τρεις γυναίκες κρατούμενες δοκιμάζονται, τη στιγμή που εμείς ως θεατές ηδονοβλεψίες παρακολουθούμε εκείνο το πρόσωπο, το άλλο - αυτό που φανερώνεται στον άνθρωπο υπό συνθήκες πίεσης. Και γεννιέται το ερώτημα: ποια είναι η πραγματική φυλακή από την οποία καλούμαστε να αποδράσουμε;

Ένα αλλόκοτο τηλεοπτικό βαριετέ, υπό τον τίτλο "Guest stars: Τραγούδια που αφιέρωσα σε πρόσωπα που δεν το έμαθαν ποτέ", ανεβάζει η ομάδα Ντουθ στο Θέατρο 104, κλείνοντας τον κύκλο μιας επιτυχημένης τριλογίας και ελπίζοντας φεύγοντας να έχουμε κάνει την πιο απενοχοποιημένη μας αφιέρωση στους guest stars της δικής μας ζωής. Αλήθεια, τι αλλάζει στο πένθος όταν τραγουδιέται;

Η Ελληνοαμερικανίδα σταρ Nia Vardalos φέρνει στη χώρα μας - και για πρώτη φορά στα ελληνικά - την θεατρική διασκευή του "Tiny Beautiful Things" («Μικρά Όμορφα Πράγματα»), την ιστορία της “Dear Sugar”, μιας κανονικής γυναίκας που εργάζεται ως αρθρογράφος στήλης με συμβουλές σε περιοδικό, τη στιγμή που η δική της ζωή καταρρέει.

Η σκηνοθέτις της παράστασης Σμαράγδα Μαγδαληνή (η οποία ανέλαβε και τη διασκευή) και οι τρεις ηθοποιοί Πέτρος Αλαφούζος, Λίνα Μπότη και Βασίλης Πρέκας μάς καλούν να γίνουμε συμμέτοχοι σ' ένα δυστοπικό παραμύθι για μεγάλους που ξεκινάει από το τέλος για να επιστρέψει στην αρχή - και μάς εξηγούν λίγο καλύτερα τι θα δούμε αυτή την άνοιξη στο Studio Μαυρομιχάλη.

Ρωτήσαμε τους Voltnoi & Quetempo (STEGI.RADIO) και τον Άκη Χοντάση, που βρίσκονται πίσω από την καλλιτεχνική διεύθυνση του Borderline Festival, όλα όσα θέλαμε να μάθουμε για τη φετινή, 14η έκδοση, που υπόσχεται να κατακλύσει όλες μας τις αισθήσεις.