«Με σπίρτο και βενζίνη», η Μαρινα Σάττι έβαλε φωτιά στον Λυκαβηττό

Τη γνωρίσαμε πριν κάποια χρόνια μέσα από μια πολύ ενδιαφέρουσα διασκευή του «Θα σπάσω κούπες», που έφερε αργότερα το μεγάλο της «μπαμ», τη «Μάντισσα», που χορέψαμε στον ρυθμό της, και που μόλις πριν από δύο, περίπου, χρόνια οδήγησε στη «ΥΕΝΝΑ», τον πρώτο ολοκληρωμένο της δίσκο. Ακολούθησε το «Tucutum», μ’ έναν βαλκανικό trap ρυθμό απόλυτα εθιστικό το περασμένο καλοκαίρι κι ύστερα ήρθε η πρόταση για τη Eurovision και το «Zari» που κατάφερε να διχάσει την ελληνική κοινωνία όσο κανένα άλλο τραγούδι. Και το καλύτερο; Η Μαρίνα Σάττι το επεφύλασσε για λίγα εικοσιτετράωρα μετά την επιστροφή της από τον διαγωνισμό, βγάζοντας στον αέρα το νέο της EP, με συνολικά 7 κομμάτια και τίτλο P.O.P. και είπε όλα όσα ήθελε να πει, αυθεντικά και αφιλτράριστα. Ε, και μάς πήγε τάπα.

Με μικρά αλλά σταθερά βήματα, και μόνο όταν ένιωσε απόλυτα σίγουρη, η Μαρίνα Σάττι ανοίχτηκε και αφέθηκε στον πλατύ ορίζοντα των μουσικών της αναζητήσεων και όταν το τάιμινγκ ήταν το σωστό για την ίδια, βούτηξε με φόρα στην εξωστρέφεια, που ήρθε με ένα μεγάλο κύμα αγάπης και αποδοχής από τον κόσμο, με νούμερα ρεκόρ στο Spotify και απανωτά sold out στα live της. Αυτή είναι η Μαρίνα Σάττι, χειμαρρώδης και πολλά υποσχόμενη για το από εδώ και πέρα.

Το βράδυ της Κυριακής (8/9) η Σάττι μάς υποδέχτηκε στον Λυκαβηττό για ένα ακόμη αθηναϊκό live, λίγο πριν πούμε «εις το επανιδείν» στα ανοιχτά θέατρα. Και αυτό το «αντίο» μάς το έκανε τόσο δύσκολο…

Με τη συνηθισμένη της διάθεση για πειραματισμούς με pop και urban στοιχεία, η Μαρίνα έκανε μια πολύ δυνατή πρώτη εμφάνιση με το «Zari» που δεν γινόταν να μη μας ξεσηκώσει μεμιάς, βάζοντάς μας απευθείας στο μουντ που χρειαζόταν να έχεις στο σόου που θα ακολουθούσε και που μάς επεφύλασσε αρκετές εκπλήξεις.

Κι από το «Zari» στη «Μάντισσα» και από τη «Μάντισσα» στο «Σπίρτο και βενζίνη», με τη Μαρίνα και τους χορευτές της να «βάζουν φωτιά» στη σκηνή ανάμεσα σε κόκκινες φλόγες που τους είχαν κυκλώσει από τα video walls. Και ακολουθεί το «Στην υγειά μας», το  χρυσό single του P.O.P., με σκηνές από το viral κλιπ του γυρισμένο σε ένα πανηγύρι στο Κορωπί να φέρνει το ανάλογο ξεσήκωμα και στο δικό μας «πανηγύρι» που στήθηκε στο Θέατρο Λυκαβηττού.

Η παράδοση βρίσκει πάντα την ξεχωριστή της θέση στα live της Σάττι με τη «Μερακλίνα» από τα Ξυλουράκια να μάς ταξιδεύει νοητά στην Κρήτη, τη μία από τις ιδιαίτερες «πατρίδες» της και που έχει επηρεάσει βαθιά τη μουσική της ιδιοσυγκρασία. Η ίδια βαράει το τύμπανο δυνατά και εμείς από κάτω τραγουδάμε μαζί της «Ω Θεέ μου πως ταιριάζουνε τα ρόδα με τα κρίνα για αυτό να πάρεις μερακλή γιατί είσαι μερακλίνα».

Και παιδιά… τό ‘βαλε! Όταν ήρθε η ώρα του ΈΠΟΥΣ και πιο viral κομματιού του φετινού καλοκαιριού Mixtape, ο Λυκαβηττός πήρε για ακόμη μία φορά φωτιά. Με αυτό το κομμάτι διάρκειας 10 λεπτών η Σάττι έδωσε πριν από μερικούς μήνες τις δικές της απαντήσεις στον τηλεοπτικό και σοσιαλμιντιακό οχετό που ακούστηκε για την ίδια κατά το διάστημα της Eurovision. Και ακόμη και σήμερα ακούγεται με την ίδια όρεξη και χορεύεται με ακόμη περισσότερη. Το «Κιπατσάο» ακουγόταν δυνατά από το ξεσηκωμένο κοινό σε κάθε σημείο όπου κι αν βρισκόταν, κοντά ή μακριά στη σκηνή, ήταν γραμμένο σε πλακάτ, τυπωμένο σε μπλουζάκια, παντού.

Και από την αδρεναλίνη που μάς χάρισε το Mixtape στον ερωτικό πόνο που εναλλάσσεται με τη λατρεία στο «Κρητικό» από τον δίσκο «Yenna». Αεικίνητη, γνωρίζοντας καλά πώς να αναμετράται με ένα κράμα διαφορετικών ήχων – από ποπ και πιο ροκ σε κλαρίνα, τραπ, κρητικά και μοιρολόγια – η Μαρίνα Σάττι νιώθει την απόλυτη ελευθερία για να το κάνει. Μια ελευθερία που έχει δώσει η ίδια στον εαυτό της γιατί πολύ απλά θέλει να κάνει όλα όσα αγαπά και την εκφράζουν. Γιατί ο καθένας από εμάς είναι ένα εκατομμύριο διαφορετικά πράγματα, όπως έχει πει η ίδια. Και γιατί άλλωστε να προσπαθείς να τα στριμώξεις, να τα περιορίσεις, να τα φιμώσεις; Αυτό το λέμε εμείς.

Σ΄ ένα live με έντονο το πολυπολιτισμικό στοιχείο, δεν θα μπορούσε να μην είναι έντονο και αυτό το αίσθημα του ανήκειν σε μια μεγάλη παρέα, που είστε μεταξύ σας τόσο διαφορετικοί και την ίδια στιγμή τόσο ίδιοι. Γιατί όσα σας ενώνουν και σας φέρνουν κοντά είναι πολύ περισσότερα από όσα πραγματικά σας χωρίζουν. Στην ερμηνεία της cover version του παραδοσιακού τραγουδιού «Στης Νάουσας το Κάστρο» μαζί συγκινηθήκατε και μαζί συναινέσατε στην απόλυτη σιωπή για να ακουστεί το πολυφωνικό τραγούδι σε όλο του το μεγαλείο.

Και εκείνη τη στιγμή, από τις δύο άκρες του θεάτρου έκαναν την εμφάνισή τους ντυμένες στα λευκά – σαν αερικά – οι Chόres ερμηνεύοντας το παραδοσιακό της Λέσβου, «Τίνος να πω τον πόνο μου». Η ίδια η Μαρίνα μάς είχε προετοιμάσει για την εμφάνισή τους λέγοντας κατά την έναρξη του live πως ό,τι θα δούμε πρόκειται για μια υπόθεση άκρως… οικογενειακή. Και οι Chόres ανήκουν στην οικογένεια της Μαρίνας ήδη από το 2018, όταν η ίδια αποφάσισε να υλοποιήσει την ιδέα που είχε να δημιουργήσει ένα αμιγώς γυναικείο, χορωδιακό σύνολο. Σήμερα τις Chόres απαρτίζουν περισσότερες από 150 δυναμικές γυναίκες ηλικίας από 15 έως 60 ετών που εξερευνούν και πειραματίζονται με την πολυφωνική παραδοσιακή μουσική. Ορισμένες από αυτές βρέθηκαν τραγουδώντας στη σκηνή, δημιουργώντας μία νοητή αγκαλιά στην Σάττι, τη στιγμή που η ίδια γονατισμένη στο κέντρο, ερμηνεύει το «Αχ, Θάλασσα», την αγαπημένη μπαλάντα που έχει αφιερώσει στον πατέρα της και που μάς συγκινεί με το κλιπ της-ωδή στους ξεχασμένους των βυθών. Στο φινάλε του κομματιού Μαρίνα και Chόres έγιναν ένα, με μια πραγματική σφιχτή αγκαλιά.

Για το τέλος, μία ακόμη έκπληξη για τη βραδιά ήταν η εμφάνιση της Αρμένιας Ζακλίν Μπαγντασαριάν που οι περισσότεροι γνωρίσαμε επίσης από τη φετινή Eurovision – όχι μόνο από την επίσημη εμφάνισή της αλλά και από τα βίντεο από τα παρασκήνια, που κυκλοφορούσαν εκείνη την περίοδο στα social media, με την ίδια να τραγουδάει ελληνικά! Η Ζακλίν, λοιπόν, ήταν καλεσμένη της Μαρίνας αυτή τη φορά στο live του Λυκαβηττού και ξυπόλυτη επί σκηνής μάς ξεσήκωσε με το «Jako», το τραγούδι με το οποίο εκπροσώπησε τη χώρα της στον διαγωνισμό τραγουδιού.

Η Μαρίνα Σάττι απέδειξε για μία ακόμη φορά πως ό,τι ονειρευτείς δεν είσαι πολύ μακριά από το να το πετύχεις. Αρκεί να πιστεύεις βαθιά στον εαυτό σου και να τον κρατάς μακριά από τα κουτιά που δεν τον χωράνε. Κι αν σου φορέσουν «ταμπέλες», απλά κάνε τις τραγούδια. Ελεύθερα, ακομπλεξάριστα και φαν.