Ο Ηρακλής Μαινόμενος, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά κάνει στάση στο Ηρώδειο

Μετά από την επιτυχία που σημειώνει η περιοδεία της παράστασης «Ηρακλής Μαινόμενος» του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά και με έναν θίασο σπουδαίων ηθοποιών, η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, την Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου.

Ένας σπουδαίος θίασος με τους Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Γιώργο Γάλλο, Στεφανία Γουλιώτη, Ηρώ Μπέζου, Άννα Καλαϊτζίδου, Γιάννη Κλίνη, Αινεία Τσαμάτη, Νίκο Μήλια, Γκαλ Ρομπίσα, Μπάμπη Γαλιατσάτο, Θανάση Ραφτόπουλο, Αντώνη Αντωνόπουλο, καθώς και τον διαπρεπή μουσικό Φώτη Σιώτα σε εξέχοντα ρόλο επί σκηνής, μας βυθίζει στην υπαρξιακή αγωνία της εμβληματικής τραγωδίας του Ευριπίδη, υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Καραντζά.

Σ’ αυτό, το πιο σκοτεινό και πιο ανθρώπινο έργο του Ποιητή, τόπος δράσης είναι η Θήβα, που βρίσκεται σε καθεστώς τυραννίας από τον Λύκο, αφότου ο Ηρακλής έφυγε για τον τελευταίο του άθλο. Ο πατέρας και η σύζυγος του Ηρακλή, εξόριστοι και μελλοθάνατοι, δεν έχουν καμία ελπίδα. Το ίδιο και ο Χορός που βρίσκεται ξαφνικά δούλος στο καθεστώς του Τυράννου Λύκου. Όταν ο Ηρακλής έρχεται από τον Άδη έχοντας καταφέρει όλους τους άθλους, ανατρέπει τον Λύκο και όλα δείχνουν ότι το τέλος τους θα είναι αίσιο. Αλλά η βούληση των Θεών – η Τυραννία του Ηρακλή – βάφει τα χέρια του ήρωα με το πιο νοσηρό αίμα. Το αίμα της γυναίκας και των παιδιών του, που θα σκοτώσει κεντρισμένος από τη μανία της Λύσσας.

“Ζω. Τόσο ταπεινό σου φαίνεται αυτό;”

Ο μεγαλύτερος άθλος του δημοφιλέστερου ήρωα της Αρχαίας Ελλάδας, συντελείται μπροστά στα μάτια μας, στο αριστούργημα του Ευριπίδη “Ηρακλής Μαινόμενος”.

Ο Ηρακλής, υιός Θεού και ανθρώπου, θα τιμωρηθεί γιατί τόλμησε να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους, κατάφερε να βγει από το ανθρώπινο όριο. “Αν ετούτος δεν πληρώσει, τότε οι θνητοί είναι πάνω απ’ τους θεούς” μας πληροφορεί η αγγελιοφόρος των θεών Ίριδα. Φαίνεται ότι αυτός είναι ο πρώτος λόγος για τον οποίο τιμωρείται ο Ηρακλής πραγματικά. Κατάφερε να εξυψωθεί πάνω από όλους. Ο δεύτερος και εξίσου σημαντικός λόγος είναι η ζήλεια της Ήρας για τον νόθο γιο του Δία. Οι Θεοί εδώ δεν τιμωρούν κάποια Ύβρι ανθρώπου, αλλά διαφυλάττουν την εξουσία τους, την “αρετή” τους και την παντοδυναμία τους ενάντια σ’ έναν άνθρωπο(;) ημίθεο(;) που με την παρουσία και τα έργα του, ταρακουνάει το υπάρχον σύστημα εξουσίας. Ο Ηρακλής θα σκοτώσει την οικογένειά του μετά από την “μανία” στην οποία τον ρίχνουν οι απεσταλμένες της Ήρας και θα γίνει μίασμα.

Στο τέλος της τραγωδίας ο Ηρακλής θα πρέπει να συμφιλιωθεί με την φθαρτή, ανθρώπινη και αδύναμη φύση του, δεν θα είναι πια ο ήρωας που ήταν. Ο τελευταίος του άθλος θα είναι να υποταχθεί στη ζωή, να αντέξει να κοιτάξει την δυστυχία του κατάματα.
Ωστόσο, σ’ αυτή την κατάμαυρη τραγωδία, όπου οι αρχές εξουσίας επιφυλάσσουν την χειρότερη μοίρα για τον άνθρωπο – πράγμα καθόλου ανοίκειο στις μέρες μας – υπάρχει φως. Και αυτό είναι ο άλλος άνθρωπος. Όταν ο Ηρακλής μετά τον φόνο της οικογένειάς του, βλέπει ως μονόδρομο την αυτοκτονία, είναι ο Θησέας – φίλος και συγγενής του – που θα τον βγάλει απ’ αυτό το μονοπάτι. Θα του δώσει το χέρι, θα του προσφέρει καταφύγιο, φροντίδα, το σώμα του ως στήριγμα και εν τέλει τον ίδιο του τον εαυτό, προκειμένου να τον πείσει να συνεχίσει. Κι έτσι ο Ηρακλής θα καταφέρει να ζήσει για το φόνο που έπραξαν τα χέρια του αλλά όχι ο νους του. Σ’ αυτήν την τραγωδία που αποδομεί σαρωτικά την Τυραννία των Πολιτικών και των Θεών, δίνεται ως μόνη απάντηση ο άνθρωπος ως σωτήρας.

Ο Φίλος.