MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΠΕΜΠΤΗ
28
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΕΙΔΑΜΕ

Οι Scorpions και ο Alice Cooper έδωσαν την συναυλία της ζωής τους -κι εμείς ήμασταν εκεί

Χθες το βράδυ οι Scorpions και ο Alice Cooper ήρθαν στο ΟΑΚΑ και φρόντισαν ώστε αυτή η συναυλία να μας μείνει για πάντα αξέχαστη. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Φωτογραφία: Νάνσυ Δεληγιώργη
author-image Nάνσυ Δεληγιώργη

Χθές, Τετάρτη 6 Ιουλίου 2022, πραγματοποιήθηκε η συναυλία των Scorpions, με guest star τον Alice Cooper και την υπέροχη μπάντα του. Αυτή η συναυλία, με ένα – αν όχι ΤΟ ένα – συγκρότημα που ξέρουμε όλοι στην Ελλάδα, προξένησε υπερβολικά πολλά συναισθήματα.

Είναι πραγματικά περίεργο να ακούς live και να βλέπεις μπροστά στα μάτια σου, το συγκρότημα που σε ακολουθούσε σε ολόκληρη την παιδική σου ηλικία. Τα τελευταία 40 χρόνια μέχρι και σήμερα, το ραδιόφωνο παίζει Scorpions και όλοι γνωρίζουν -αν όχι απ’ έξω, σίγουρα ακουστά- τραγούδια όπως το «Wind of Change».

Αυτό το εξωπραγματικό συναίσθημα λοιπόν μόνο ως «περίεργο» μπορεί να χαρακτηριστεί -και όχι με την κακή έννοια. Αισθάνεσαι σαν να μην συμβαίνει. Εγώ -και σίγουρα πολλοί άλλοι fans στη συναυλία- σκεφτόμουν ότι δεν είναι δυνατόν αυτή την στιγμή να βλέπω μπροστά μου τον Matthias Jabs, και να με κοιτάει στα μάτια όσο κάνει σόλο στην κιθάρα. Φυσικά δεν ξεχνάω, και πως θα μπορούσα άλλωστε, τον ένα και μοναδικό Alice Cooper, που ήρθε στην Ελλάδα στην κυριολεξία για να μας πάρει τα μυαλά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑΟ κορυφαίος Ιάπωνας συνθέτης Shigeru Umebayashi έρχεται στο Ηρώδειο12.09.2018

Ιδανικό opening από τον Alice Cooper

Φωτογραφία: Νάνσυ Δεληγιώργη

Το άνοιγμα της μεγάλης αυτής συναυλίας έκανε ο Alice Cooper, και η αλήθεια είναι πως δεν ήξερα πολλά από τα τραγούδια του πηγαίνοντας να τον ακούσω. Όμως εν τέλη δεν είχε μεγάλη σημασία, καθώς όλοι μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτό το θέαμα που ονομάζεται “Alice Cooper”.

Ξεκίνησε την συναυλία του με το «Frankenstein», φέρνοντας πάνω στην σκηνή έναν άνθρωπο ντυμένο σαν το γνωστό τέρας. Και τι πιο λογικό άλλωστε. Το κοινό τραγουδούσε, μερικοί ήξεραν τα λόγια και άλλοι όπως εγώ τα μαθαίναμε την πορεία, αλλά δεν υπήρχε κάποιος που να κοιτά αλλού εκτός από την σκηνή. Μαζί του είχε την σπουδαία μπάντα του, τους: Nita Strauss, Ryan Roxie, Chuck Garric, Tommy Henriksen και Glen Sobel. Είναι ξεκάθαρο πως αυτοί οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να κάνουν ακριβώς αυτό, έχουν την μουσική μέσα τους. Η Nita απέδειξε πως πράγματι είναι μία από τις καλύτερες κιθαρίστριες της δεκαετίας, κάνοντας την σκηνή δική της.

Φωτογραφία: Νάνσυ Δεληγιώργη

Ο Alice έφερε στην σκηνή πολλά διαφορετικά props, και το κάθε ένα από αυτό ήταν ακόμα πιο απρόσμενο. Τραγουδώντας το «A Man Behind The Mask», ανέβασε πάνω στην σκηνή τον υπέροχο δολοφόνο που όλοι αγαπήσαμε από το Crystal Lake, Jason Voorhees, μια νεκρή, ματωμένη νύφη περιφερόταν στην σκηνή στο «Blood Coming Out of My Eyes», εμφανίστηκε στην σκηνή κρατώντας μαστίγια, σπαθιά, κατάνα με το οποίο έσπαγε μπαλόνια με κομφετί. Κάποια στιγμή εξαφανίζεται και έρχεται πίσω φορώντας ζουρλομανδία, κρατώντας τον αιχμάλωτο δύο άντρες που φορούσαν μάσκες με το πρόσωπο ενός μωρού. Ύστερα εμφανίζεται στην σκηνή μια γυναίκα με ένα καροτσάκι μωρού, και στην πραγματικότητα κρατά στα χέρια της ένα ψεύτικο μωρό.

Εκεί που πιστεύεις πως δεν γίνεται να πάει παραπέρα, ο Alice παίρνει το μωρό από τα χέρια της, το βάζει στο πάτωμα τη σκηνής και βγάζει έναν μπαλτά. Ως τιμωρία για το έγκλημά του, βγαίνει στην σκηνή μία γκιλοτίνα για να τον… «αποκεφαλίσει», περιφέροντας το «κεφάλι» του γύρω γύρω στην σκηνή.

Και θα ήταν λάθος να παραλειφθεί, το «Poison», στο οποίο τραγούδησε μαζί του όλο το γήπεδο. Την παράστασή του έκλεισε, φορώντας το άσπρο του κοστούμι, και τραγουδώντας μαζί με όλους «School’s Out For Summer», μαζί με μία γεύση από την δική του διασκευή του «The Wall», των Pink Floyd.

Φωτογραφία: Νάνσυ Δεληγιώργη

Η καλύτερη σκηνική παρουσία που έχω δει ποτέ στην ζωή μου, γεμάτη ζωντάνια και ενεργητικότητα από έναν άνθρωπο που έκλεισε φέτος τα 74 του χρόνια. Έφερε στην σκηνή μαζί του εξαιρετικούς καλλιτέχνες, ακόμα και την γυναίκα του, Sheryl Cooper, η οποία ήταν η νύφη αλλά και η γυναίκα με το μωρό. Εν συντομία, φαντασμαγορικός.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑΤο σκοτεινό κινηματογραφικό σύμπαν του Robert Eggers μέσα από τις ταινίες του12.09.2018

Όταν οι Scorpions έμειναν και πάλι στη συναυλιακή ιστορία

Φωτογραφία: Νάνσυ Δεληγιώργη

Παρόλο που τα είδωλα του ροκ καθυστέρησαν να βγουν στην σκηνή και μας είχαν όλους να περιμένουμε με ανυπομονησία, έκαναν αυτό το άγχος να αξίζει με το που πάτησαν το πόδι τους πάνω στην σκηνή. Οι Klaus Meine, Rudolf Schenker, Matthias Jabs και Mikkey Dee, ήρθαν αποφασισμένοι να μας συγκινήσουν, να μας τρελάνουν και να μας ξεσηκώσουν, όλα ταυτόχρονα. Βλέποντάς τους, τόσο χαρούμενους και απορροφημένους στην μουσική τους, στην μουσική που όλοι αγαπήσαμε είναι ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα.

Ακόμα πιο τρελό συναίσθημα είναι να σε κοιτούν όλοι στα μάτια, ειδικά ο Matthias και ο Klaus, που ερχόντουσαν συνέχεια στο κέντρο της σκηνής. Το ίδιο έκανε και ο Rudolf, ολοκληρώνοντας το outfit του με ένα καουμπόικο καπέλο και γυαλιά ηλίου. Το song list αποτελούνταν από παλιά και πιο καινούργια τραγούδια τους, όπως και το ομώνυμο με το φετινό τους Tour, Rock Believer. Ο Klaus επικοινωνούσε συνεχώς με το κοινό, μιλώντας και ελληνικά, λέγοντας πόσο χαίρεται που βρίσκεται ξανά στην Αθήνα, και συχνά πασάροντας την μπάλα στο κοινό και αφήνοντάς το να τραγουδήσει εκείνο.

Φωτογραφία: Νάνσυ Δεληγιώργη

Όταν έφτασε η ώρα για το ένα και μοναδικό «Wind of Change», το οποίο αφιερώθηκε στην Ουκρανία, αλλάζοντας μάλιστα τους στίχους του για να μπορέσει να απευθυνθεί σε αυτή, μας καθήλωσαν, κάνοντας μας να συγκινηθούμε και μάλιστα να ανατριχιάσουμε, καθώς και οι 30.000 άνθρωποι που βρισκόντουσαν στο γήπεδο ηχούσαν σαν ένα.

Ένα από τα καλύτερα κομμάτια της συναυλίας ήταν χωρίς σκέψη, το σόλο του Mikkey στα ντραμς, που ήταν ένα θέαμα απίστευτο. Η δεξιοτεχνία του ήταν από έναν άλλο κόσμο και δεν μπορώ ακόμα να πιστέψω πως αυτός ο άνθρωπος μπόρεσε να σολάρει 15 – 20 συνεχόμενα λεπτά.

Φωτογραφία: Νάνσυ Δεληγιώργη

Ο Klaus έβγαλε το ντέφι του, πέταξε στο κοινό μπαγκέτες και τραγουδούσε ακριβώς όπως στις ηχογραφήσεις, τόσα χρόνια αργότερα. Ο Matthias σόλαρε και επικοινωνούσε μονίμως με το κοινό μόνο με τα μάτια του και αυτό ήταν πραγματικά αρκετό. Ο Rudolf ένιωθες πως ήταν ακόμα 20 χρονών, χοροπηδούσε στην σκηνή και έβγαλε μία κιθάρα που είχε πάνω της εξάτμιση μοτοσικλέτας. Ναι, καλά διαβάσατε, εξάτμιση μοτοσικλέτας.

Ήρθαν και άφησαν για άλλη μία φορά ιστορία, τραγουδώντας στο callback το «Rock You Like a Hurricane», και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που έφυγε από αυτή την συναυλία απογοητευμένος. Απλά θεόσταλτοι.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑΗ Πιο Μεγάλη Νύχτα: Η νέα ισπανική αστυνομική σειρά του Netflix που θα μάς καθηλώσει12.09.2018

Περισσότερα από ΕΙΔΑΜΕ / Συναυλίες
VIMA_WEB3b