Θεατής: «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» στο Θέατρο Άλφα Λήναιος-Φωτίου

Ο Τάσος Ιορδανίδης και η Θάλεια Ματίκα παρουσιάζουν στο θέατρο Άλφα Λήναιος- Φωτίου, μια σύγχρονη ερωτική ιστορία, σκιαγραφώντας μια κατάσταση που σίγουρα αγγίζει πολλούς θεατές: Ένας πολύχρονος γάμος που περνάει από σαράντα κύματα, με τις όμορφες στιγμές να έχουν αντικατασταθεί από εντάσεις και εμπόδια που θα τον οδηγήσουν τελικά σε αδιέξοδο. Πόσα λάθη συγχωρούνται και πόσες προσπάθειες χρειάζονται μέχρι να παραδώσεις τα όπλα και να αποχωρήσεις;

Όπως είχε αναφέρει ο ίδιος, η συνταγή για να γραφτεί το έργο περιείχε “μια δόση συζήτησης με την γυναίκα του, Θάλεια Ματίκα, ένα τσουβάλι αναμνήσεις, μια ήσυχη βραδιά με γεύση καραντίνας, και το τραγούδι “I wanna hold your hand” των Beatles”. Όλα αυτά αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για την συγγραφή ενός φρέσκου και ρεαλιστικού σύγχρονου έργου που θίγει τη φθορά, την παραίτηση και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι ερωτικές σχέσεις.

Ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνεται το σημείο συνάντησης δυο «παράνομων» εραστών που αρχική τους συμφωνία ήταν να μην μοιράζονται τίποτα για την προσωπική τους ζωή όσο βρίσκονται μαζί. Όμως, σταδιακά, η γυναίκα, μην μπορώντας να ανταπεξέλθει στο concept των συναντήσεων, αποφασίζει να αλλάξει τους κανόνες και ο άντρας δέχεται. Κάπως έτσι ξεκινούν να ξετυλίγονται οι ιστορίες τους. Και οι δύο παντρεμένοι με παιδιά, αφηγούνται το πώς οι γάμοι τους γκρεμίστηκαν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Περιγράφουν στιγμές γεμάτες έρωτα και αγάπη, τότε που ήταν νιόπαντροι, οι οποίες με τα χρόνια αντικαταστάθηκαν από ηχηρούς καυγάδες, εντάσεις και προβλήματα. Έχουν κι οι δυο δίκιο. Έχουν κάνει κι οι δυο τους λάθη. Όμως το μόνο που ζητούν και οι δύο είναι κατανόηση και μια τελευταία ευκαιρία.

Η σκηνοθετική ματιά της Θάλειας Ματίκα χαρακτηρίζεται από ρεαλισμό και ταυτόχρονα ευαισθησία. Οραματίστηκε μια ενέργεια μεταξύ των πρωταγωνιστών στην οποία η τυπικότητα και η ελευθερία χώρου συνάδουν. Η αναλογία στις κινήσεις των ηρώων δημιουργεί μια φιλική-ερωτική ατμόσφαιρα η οποία διατηρεί τη ρεαλιστική πλευρά του έρωτα, εκμηδενίζοντας κάθε μορφή συντροφικότητας και στοργής. Δυο εραστές που το μόνο που ζητούν ο ένας από τον άλλον είναι λίγη συζήτηση και λίγο σεξ. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Το σκηνικό της Ηλένιας Δουλαδήρη είναι αληθοφανές, καθώς αποτυπώνει με ακρίβεια την εικόνα ενός δωματίου σε ξενοδοχείο ημιδιαμονής. Όσον αφορά τα κοστούμια της, η επιλογή της να χρησιμοποιήσει ρούχα της καθημερινότητας, εφάπτεται με το σύγχρονο ύφος που αποπνέει το κείμενο. Ο φωτισμός της Ζωής Μολυβδά Φαμέλη είναι χαμηλός, γεγονός που εντάσσει το θεατή σε ένα κλίμα ερωτικό, αναδεικνύοντας παράλληλα τη σκοτεινή πλευρά του έρωτα ο οποίος στο έργο παλεύει να κρατηθεί εν ζωή. Τέλος, τη μουσική της παράστασης επιμελήθηκε με δημιουργικό τρόπο η Θάλεια Ματίκα, επιλέγοντας εξαιρετικά κομμάτια της σύγχρονης indie rock μουσικής, με το I wanna hold your hand των Beatles να αποτελεί το τραγούδι που θα ρίξει την αυλαία.

“Love’s a stranger until I see you again…” σιγοτραγουδούν οι πρωταγωνιστές στην πρώτη σκηνή όπου μας συστήνονται και ξεκινούν σιγά σιγά να αποκαλύπτουν την ψυχοσύνθεση τους. Ο Τάσος Ιορδανίδης εμψυχώνει έναν άνδρα όπου δεν μεγάλωσε ποτέ, δεν χρειάστηκε ποτέ να ωριμάσει και να αναλάβει τις ευθύνες του και όντας πια οικογενειάρχης είναι μαθημένος στο να τον ξελασπώνει πάντα η γυναίκα του. Η Θάλεια Ματίκα, υποδύεται μια γυναίκα σκληρή, δυναμική και ταυτόχρονα κουρασμένη. Δεν έχει πια τη δύναμη να δικαιολογεί τις επιπολαιότητες του συζύγου της, ωστόσο, μέσα στην απόγνωση της, εξακολουθεί να παλεύει για τον άνθρωπο που κάποτε ερωτεύτηκε.

Η ερμηνευτική χημεία των πρωταγωνιστών είναι αξιοσημείωτη. Κινούνται με άνεση στο χώρο, η οικειότητα αναβλύζει από τις εκφράσεις τους, καθώς η ροή και το συναίσθημα που γεννούν οι διάλογοι, προέρχονται ξεκάθαρα από την ισχυρή επικοινωνία που υπάρχει μεταξύ τους.

Ο Τάσος Ιορδανίδης μιλάει για τον έρωτα χωρίς υπεκφυγές και ρομαντισμούς. Θέτει μια συνθήκη στην οποία οι πρωταγωνιστές ξεγυμνώνουν την ωμή αλήθεια των σύγχρονων σχέσεων, με  πρόθεση να μην ωραιοποιήσει αυτό το πολύπλευρο συναίσθημα. Περιγράφει το πώς ο χρόνος, οι καθημερινές δυσκολίες και η συνήθεια, φθείρουν την ποιότητα μιας σχέσης με τον έρωτα να εξασθενεί και να υποβιβάζεται σε ρόλο κομπάρσου. Το Θέλω να σου κρατάω το χέρι, είναι ένα εξαιρετικά επίκαιρο και σύγχρονο ρεαλιστικό έργο που κάνει ανατομία στις ανθρώπινες σχέσεις, εξετάζοντας τες σε βάθος, με απόλυτη ειλικρίνεια. Μια θεατρική παράσταση που αξίζει να δείτε, αφενός μεν για το ισχυρό νόημα που κρύβεται μέσα στο κείμενο, αφετέρου δε για την εκπληκτική χημεία και ερμηνεία του πρωταγωνιστικού διδύμου.