MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΡΙΤΗ
10
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ

24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Αυτά είναι τα ελληνικά ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν φέτος

Περισσότερα από 77 μικρού και μεγάλου μήκους ελληνικά ντοκιμαντέρ πρωταγωνιστούν στο πρόγραμμα του 24ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που θα διεξαχθεί 10-20 Μαρτίου, σε φυσικούς χώρους και διαδικτυακά.

«Τελευταίο ταξίδι» του Άρη Χατζηστεφάνου
Monopoli Team

Τα ελληνικά ντοκιμαντέρ, γεμάτα δυναμισμό, πολυσυλλεκτικότητα και πλουραλισμό, έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που θα πραγματοποιηθεί από τις 10 έως τις 20 Μαρτίου 2022 τόσο σε φυσικούς χώρους όσο και διαδικτυακά.

Στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 77 μικρού και μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ προβάλλονται στα τρία διαγνωστικά τμήματα -Διεθνές Διαγωνιστικό, Newcomers και >>Film Forward-, καθώς και στα τμήματα Ανοιχτοί Ορίζοντες του διεθνούς προγράμματος, Πλατφόρμα και Από οθόνη σε Οθόνη.

Οι ταινίες που εντάσσονται στα τρία διαγωνιστικά τμήματα, καθώς και στο τμήμα Ανοιχτοί Ορίζοντες, θα προβληθούν τόσο στις κινηματογραφικές αίθουσες όσο και διαδικτυακά, ενώ οι ταινίες που συγκαταλέγονται στα τμήματα Πλατφόρμα και Από οθόνη σε Οθόνη θα προβληθούν αποκλειστικά διαδικτυακά, μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας του Φεστιβάλ. Οι συγκεκριμένες ταινίες θα είναι διαθέσιμες καθ’ όλη τη διάρκεια του Φεστιβάλ ή έως την εξάντληση του αριθμού των διαθέσιμων θεάσεων.

Έμπρακτη στήριξη του φεστιβάλ στο ελληνικό ντοκιμαντέρ

Λαμβάνοντας υπόψη τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες επαγγελματίες του σινεμά στο έργο τους, αλλά και τις επιπρόσθετες δυσχέρειες που προκάλεσε η πανδημία στους κινηματογραφικούς δημιουργούς, το Φεστιβάλ αποφάσισε να στηρίξει έμπρακτα για μια ακόμη χρονιά το ελληνικό ντοκιμαντέρ, καταβάλλοντας για κάθε ελληνική ταινία που θα προβληθεί στο πρόγραμμα του 24ου ΦΝΘ ένα συμβολικό χρηματικό ποσό ως αντίτιμο ενοικίασης προβολής.

24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Αυτά είναι τα 77 ελληνικά ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν φέτος

«Χειροπαλαιστής» του Γιώργου Γούση

Καθολικά προσβάσιμες προβολές

Στη φετινή διοργάνωση, ο θεσμός των καθολικά προσβάσιμων προβολών θα επεκταθεί για πρώτη φορά στις φυσικές προβολές του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Το κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει την ταινία «Ο μανάβης» (2013) του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου σε καθολικά προσβάσιμη προβολή, η οποία θα διεξαχθεί σε συνεργασία με την Alpha Bank, τον χορηγό προσβασιμότητας του Φεστιβάλ. Το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου, που είχε αποσπάσει το Βραβείο Κοινού στο 15ο ΦΝΘ, θα είναι προσβάσιμο τόσο στις αίθουσες του Φεστιβάλ όσο και στις διαδικτυακές προβολές του.

Οι θεματικές που απασχόλησαν τους Έλληνες δημιουργούς

Πορτρέτα καλλιτεχνών, το προσφυγικό-μεταναστευτικό δράμα, ζητήματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, ιστορικά και κοινωνικά γεγονότα που άφησαν το στίγμα τους στον συλλογικό ψυχισμό, ο αθέατος αντίκτυπος της πανδημίας, ιστορίες γυναικείας χειραφέτησης και έμφυλης βίας, καθώς και λησμονημένες παραδόσεις και έθιμα της ελληνικής λαογραφικής κληρονομιάς, είναι ορισμένες από τις θεματικές που απασχόλησαν τους έλληνες ντοκιμαντερίστες.

Τη γνωμοδοτική επιτροπή που ανέλαβε το έργο της προεπιλογής των ταινιών για το 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης συγκρότησαν η σκηνοθέτιδα και δημοσιογράφος Μαριάννα Κακαουνάκη, ο σκηνοθέτης Ανδρέας Σιαδήμας και ο κριτικός κινηματογράφου και δημοσιογράφος Τάσος Χατζηευφραιμίδης.

Ειδικές προβολές

Όσο για τις ειδικές προβολές του φετινού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, στο πρόγραμμά τους περιλαμβάνονται η κινηματογραφική ταινία «Η πόλη και η πόλη» των Σύλλα Τζουμέρκα και Χρήστου Πασσαλή, που διατρέχει επτά δεκαετίες της ιστορίας της Θεσσαλονίκης και της πικρής εμπειρίας της εβραϊκής της κοινότητας, η οποία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο διαγωνιστικό τμήμα Encounters της φετινής Μπερλινάλε, καθώς και το αξέχαστο ντοκιμαντέρ «Tραγωδία του Αιγαίου» (1961) του Βασίλη Μάρου, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Επιπλέον, το 24ο ΦΝΘ θα παρουσιάσει 12 κινηματογραφικά διαμάντια από το χρυσό παρελθόν του ελληνικού ντοκιμαντέρ, στο πλαίσιο της δράσης «Χώρα, σε βλέπω: Ο 20ός αιώνας του ελληνικού σινεμά» που διοργανώνει η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου. Η συγκεκριμένη δράση, η οποία φιλοξενήθηκε και στο πλαίσιο του περσινού 62ου ΦΚΘ, τον περασμένο Νοέμβριο, αποτελεί ένα πρόγραμμα ψηφιοποίησης, προβολής και μελέτης ταινιών από την πλούσια κληρονομιά του ελληνικού κινηματογράφου του 20ού αιώνα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ24 Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Οι ταινίες που διεκδικούν τα βραβεία12.09.2018

Σας παρουσιάζουμε τα ελληνικά ντοκιμαντέρ του 24ου ΦΝΘ: 

Διεθνές Διαγωνιστικό

«Οι γάμοι της Τήλου» του Παναγιώτη Ευαγγελίδη

Το 2008, ο δήμαρχος του νησιού της Τήλου συμφώνησε να τελέσει τους πρώτους γκέι και λεσβιακούς γάμους στην Ελλάδα. Η ταινία παρακολουθεί την ιστορία αυτών των δύο πολιτικών γάμων μέσα από υλικό γυρισμένο επιτόπου, το Gay Pride της ίδιας χρονιάς, συνεντεύξεις τύπου και διαδηλώσεις για το ίδιο θέμα.

«Femicidio» της Νίνας Μαρίας Πασχαλίδου

Η ταινία Femicidio διερευνεί το φαινόμενο των γυναικοκτονιών στην Ιταλία τα τελευταία χρόνια, εστιάζοντας σε κάποιες ιστορίες που συγκλόνισαν την ιταλική κοινωνία, και προσπαθεί να αναδείξει τους λόγους της έξαρσης του φαινομένου και να εντοπίσει τις ρίζες του.

«the Other Half» του Γιώργου Μουτάφη

Για 15 χρόνια, ένας φωτορεπόρτερ γίνεται ο αυτόπτης μάρτυρας των μεταναστών, ακολουθώντας τους στα σκοτεινά περάσματα των ευρωπαϊκών συνόρων. Η κάμερα φτάνει σε σημεία απρόσιτα, καταγράφει ιστορίες που ξεπερνούν τα ανθρώπινα όρια και αποκαλύπτει πώς ζει «το άλλο μισό».

Διαγωνιστικό Newcomers

«Λιτή αφθονία» των Φραντζέσκας Ρωμανού και Γιώργου Σαβόγλου

Ο Βαγγέλης ζει εδώ και χρόνια σε μια αυτοσχέδια καλύβα, στην άκρη ενός βράχου, στον Κάβο Μαλέα. Δεν κλειδώνει, δεν έχει ρεύμα, μετακινείται και τις τέσσερις εποχές του χρόνου με το ποδήλατό του. Επιλέγει να ζει έτσι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Η Λιτή Αφθονία είναι μια ματιά στην απλότητα και στην αυτάρκεια ή μήπως μια χειροπιαστή ουτοπία;

«Χειροπαλαιστής» του Γιώργου Γούση

Ο Παναγιώτης, ένας χειροπαλαιστής, που ζει στην επαρχία, δεν αντέχει άλλο τη νοοτροπία της μικρής κοινωνίας και μετακομίζει στην Αθήνα, για να κυνηγήσει τα όνειρά του και να ασχοληθεί πιο επαγγελματικά με το άθλημα της χειροπάλης. Εκεί, οι επιλογές του θα τον φέρουν αντιμέτωπο σε αγώνα μπρα ντε φερ με τον πιο δύσκολο αντίπαλο, τον εαυτό του.

«Τέλος χρόνου» του Λουκά Παλαιοκρασά

Η 16χρονη Σοφία, ο Λορντ και ο Αλέξανδρος δυσκολεύονται να βρουν τη θέση τους σε ένα σχολείο που αγνοεί τις ανάγκες τους και πιέζονται από τις απαιτήσεις των μαθημάτων. Οι ζωές τους μπαίνουν σε αναμονή όταν μια μαθητική κατάληψη επιβάλλει το κλείσιμο του σχολείου…

Διαγωνιστικό >>Film Forward

«Γράμμα στον Νικόλα» της Χαράς Καμιναρά

Μέσα από αυτήν την ταινία, που παίρνει την μορφή ενός οπτικοακουστικού γράμματος, γεννιέται η μαρτυρία μιας φωτογράφου που αφηγείται στο αγέννητο ακόμα παιδί της την εμπειρία της στο διασωστικό καράβι Ακουάριους, στην κεντρική Μεσόγειο.

«Τελευταίο ταξίδι» του Άρη Χατζηστεφάνου

Ο Γιάννης Αγγελάκας και η Όλια Λαζαρίδου διαβάζουν αποσπάσματα από ένα βιβλίο του Καζαντζάκη ενώ ο Άρης Χατζηστεφάνου αντιπαραβάλλει την αφήγηση με εικόνες της σύγχρονης Ιαπωνίας, εμπλουτισμένες με manga, anime και video games. Αφιέρωμα σε δυο ταξίδια που καθόρισαν τη φιλοσοφική και πολιτική σκέψη του Καζαντζάκη και κόστισαν τη ζωή του.

«IODINE – Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου» του Ορφέα Περετζή

Με αφετηρία το ζωγραφικό έργο του Ντελακρουά, «Η Ελλάδα στα Ερείπια του Μεσολογγίου» ο σκηνοθέτης επισκέπτεται το Μεσολόγγι και τη λιμνοθάλασσά του. Καταγράφει τις σκέψεις του, την καθημερινότητα της νεολαίας και συνομιλεί με ντόπιους καλλιτέχνες και ποιητές, αναζητώντας μια σύνδεση ανάμεσα στον πίνακα και το σύγχρονο Μεσολόγγι.

24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης: Αυτά είναι τα 77 ελληνικά ντοκιμαντέρ που θα προβληθούν φέτος

«Femicidio» της Νίνας Μαρίας Πασχαλίδου

>>Film Forward Shorts

«Γιώτα Τελεία Ωμέγα» του Αλέξη Αλεξίου

Γυρισμένη σε φιλμ 8 χιλιοστών, η Ι.Ω είναι το οπτικό ημερολόγιο μιας κοπέλας που ζει στο κοντινό μέλλον. Καθώς περιμένει να διακτινιστεί σε έναν μακρινό πλανήτη, μέσα από τα θραύσματα των αναμνήσεων και των σκέψεών της, συνομιλεί με το δικό μας παρόν σε μια προσπάθεια να διαφυλάξει τις αισθήσεις της και τη μνήμη των πραγμάτων που αξίζουν να σωθούν.

Ανοιχτοί Ορίζοντες

«Αεραλάνδη» του Χάρη Ραφτογιάννη

«Η πραγματικότητα δεν υπάρχει» είναι το σύνθημα της χαοτικής και ανοιχτής μουσικής μπάντας των Αέρα Πατέρα. Όταν κάποια μέλη, κουρασμένα από το διαρκές χάος, απαιτήσουν μια μορφή δομής, ο Τζίμης -ο άτυπος αρχηγός του γκρουπ- θα πρέπει να συμβιβαστεί ή να αναμετρηθεί άλλη μια φορά με την «Πραγματικότητα που δεν υπάρχει».

«ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ – Η μνήμη του τόπου» του Σταύρου Ψυλλάκη

«… χιλιάδες αγωνιστές σε όλο τον κόσμο είχαν δώσει ό,τι είχαν για ένα σκοπό που, όπως πίστευαν, όπως έλεγαν, ήταν μεγαλύτερος από τους ίδιους, μα που τελικά αποδείχτηκε πως το μεγαλείο του ήταν αυτοί οι ίδιοι», είχε πει κάποτε ο Κρις Μαρκέρ. Ο 87χρονος Γιάννης Λιονάκης, επικηρυγμένος αντάρτης, σε ένα ταξίδι αποχαιρετισμού στον τόπο που καθόρισε τη ζωή του.

«Αρκαδία, Καμπανία της Ανατολής» του Κωνσταντίνου Σπυρόπουλου

Οινοποιία Αφών Παπανικολάου: Ο πατέρας αφέντης, ο οραματιστής γιος Βασίλης, ο τυχοδιώκτης αδελφός Νίκος και η μάνα κέρβερος. Με αφρώδη οίνο από την Αρκαδία από το 1885, ονειρεύονται μια Καμπανία της Ανατολής. Στο σπίτι, συγκρούσεις χαρακτήρων. Έξω, καραδοκούν οι αντίπαλοι που τους οδηγούν σε τραγικό τέλος. Μια ιστορία για το κρασί και την απληστία.

«Βούτες» του Τάσου Γκινοσάτη

Οι Βούτες είναι μια ταινία που ταξιδεύει στο Πέραμα, μια εργατική συνοικία του Πειραιά, ακολουθώντας τον Παναγιώτη και τον Φώτη. Παρατηρεί την ενασχόλησή τους με τα περιστέρια, καταγράφει τις αφηγήσεις τους, παρουσιάζει τη σχέση τους με τους άλλους περιστεράδες και περιπλανιέται μαζί τους στην πόλη.

«Γυναίκες μαχήτριες – Η τριπλή απελευθέρωση» του Λεωνίδα Βαρδαρού

Οι γυναίκες στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες του 20ού αιώνα, στη μάχη της επιβίωσης, στον δρόμο της φυλακής, της εξορίας και του εκτελεστικού αποσπάσματος. Τιμωρημένες για τον αγώνα τους για μία καλύτερη ζωή, για τον αγώνα τους ενάντια στους κατακτητές, για τον αγώνα τους για εθνική ανεξαρτησία και δημοκρατία.

«Είδα μια πόλη» του Στέλιου Ευσταθόπουλου

Είδα μια πόλη, που απρόσμενα έχασε τους ήχους της. Μόνο το βουητό του αέρα έμεινε. Μια πόλη που υπάρχει στην αποστροφή του βλέμματός μας. Τριγυρνώντας στην πόλη συναντώ μικρές καθημερινές ιστορίες με πρωταγωνιστές ανώνυμους περαστικούς. Η περιπλάνηση αυτή αποκαλύπτει μια νέα πραγματικότητα, που μας παρασύρει σε ένα διαφορετικό δρόμο ερωτημάτων.

«Εσωτερική» των Λώρας Μαραγκουδάκη και Τατιάνας Μαυρομάτη

Ένα πορτρέτο της «αόρατης» εργασίας των γεωργιανών γυναικών που δουλεύουν ως εσωτερικές οικιακοί βοηθοί σε ελληνικά νοικοκυριά. Η μονότονη και απαιτητική φύση της δουλειάς της φροντίδας υπογραμμίζει την απομόνωση γυναικών που ζουν μια ζωή στην υπηρεσία άλλων, 24 ώρες την ημέρα και 6 ημέρες την εβδομάδα, με μονάχα μία Κυριακή ρεπό.

«Έτερος τόπος» των Πάνου Παπαγιάννη και Δημήτρη Καλαϊτζή

Το Άγιο Όρος είναι μνήμη Θεού. Ένας τόπος που αλλάζει συνεχώς μορφή, όπως αλλάζει η κορυφογραμμή των βουνών όταν περιφερόμαστε γύρω τους. Ένας τόπος που οι άνθρωποι του βρίσκονται σε ένα είδος απόλυτης ρήξης με τον παραδοσιακό χρόνο.

«H υπόσχεση» του Κώστα Πλιάκου

Η αποτέφρωση των νεκρών στην Ελλάδα αποτελούσε ταμπού επί δεκαετίες για τον πολιτικό κόσμο. Η επιρροή της εκκλησίας και οι πολιτικές σκοπιμότητες δεν επέτρεπαν τη δημιουργία σχετικού νόμου. Η Υπόσχεση είναι η καταγραφή της πολιτικής διάστασης αυτής της προσπάθειας, την οποία σήκωσε στην πλάτη του επί 23 χρόνια ένας άνθρωπος.

«Μια σχολική χρονιά είναι όπως ένας γάμος» του Γεώργιου Γιαννόπουλου

Ο Γιώργος, καθηγητής πληροφορικής σε νυχτερινό σχολείο των Εξαρχείων, προσπαθεί να αντιμετωπίσει πλήθος από αντιξοότητες εν μέσω πανδημίας. Η αστυνόμευση και οι απαιτήσεις του κράτους και της μητέρας του όλο και αυξάνονται… Θα καταφέρει ο Γιώργος να διασφαλίσει την ψυχική και συναισθηματική του ισορροπία; Ίσως τελικά ένας γάμος να είναι η λύση.

«Μνήμη με ουρά» του Δημήτρη Ινδαρέ

Ένας 90χρονος ζωγράφος, μια νευροεπιστήμων κι ένας βιολόγος θαλάσσιας οικολογίας συναντώνται στον Αμβρακικό, ένα οικοσύστημα μεγάλου φυσικού πλούτου και ιστορίας. Ανάμεσα στα χέλια, τα υγρά τοπία και τις ακουαρέλες ανακαλείται το παρελθόν στην κλίμακα της μικροϊστορίας και οι όροι επιβίωσης μιας γενιάς, που βγήκε από τον πόλεμο επίμονη κι ανθεκτική.

«Να μην έχεις πού να πας» των Λουκά Αγέλαστου και Σπυριδούλας Γκούσκου

Χιλιάδες άστεγοι στην Ελλάδα βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ταυτόχρονα, η πολιτεία δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της, παραβιάζοντας κοινωνικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Καθώς ακολουθεί τις ζωές και τα προβλήματα τριών άστεγων στην Αθήνα, το ντοκιμαντέρ διερευνά την αποτυχία του κράτους να παράσχει ένα δίχτυ ασφαλείας και εξετάζει πιθανές λύσεις.

«Ο παππούς μου ο Παπαφλέσσας» της Κλεώνης Φλέσσα

Μια τρυφερή ματιά στον ήρωα της Ελληνικής Επανάστασης. Ο Παπαφλέσσας ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη την εποχή του Ρομαντισμού και έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, αναλαμβάνοντας το καθήκον να ξεσηκώσει τους σκλαβωμένους ενάντια στην οθωμανική αυτοκρατορία. Τι είναι αυτό που ξεχωρίζει τους ήρωες; Έχουν ελαφρυντικά για τα λάθη τους;

«Οι μαθητές» του Ουμπέρτο Πρίμο της Αλεσάντρα Μαϊολέτι

Το docudrama Οι μαθητές του Ουμπέρτο Πρίμο είναι αφιερωμένο στα θύματα του Ολοκαυτώματος. Μέσα από τις περιπέτειες εννέα εβραίων μαθητών του ιταλικού σχολείου «Ουμπέρτο Πρίμο», αφηγούμαστε την ιστορία του Ολοκαυτώματος στη Θεσσαλονίκη, όπου το 96% των Εβραίων της πόλης εκτοπίστηκαν στο Άουσβιτς.

«Όσα ξέπλυνε η βροχή» της Ιωάννας Τσιλιλή

Μια βόλτα στο Κολωνάκι, το κάποτε καυτό σημείο της Αθήνας, ξυπνά στη σκηνοθέτιδα αναμνήσεις από τη χαμένη αίγλη του 2000. Τίποτα δεν μοιάζει ίδιο στο βλέμμα και στην καρδιά. Ερωτήματα για το πώς σφυρηλατείται η γυναικεία ταυτότητα εγείρονται μέσα από μια κυκλική πορεία, όπως στον αιώνιο κύκλο του ήλιου και της βροχής, της ζωής και του θανάτου.

«Σπασμένος ήχος» του Φοίβου Κοντογιάννη

Παρακολουθώντας τη μουσική εξέλιξη του μπουζουκιού, o Σπασμένος ήχος επιχειρεί μια ιστορική, μουσική επισκόπηση, καθώς και μια πολιτιστική και κοινωνική αποτύπωση της εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, μέσα από συνεντεύξεις μεγάλων προσωπικοτήτων της σύγχρονης ιστορίας του οργάνου, σε συνδυασμό με σπάνιο αρχειακό υλικό.

«Τα ρόδια του Ναγκόρνο Καραμπάχ» του Θωμά Σίδερη

Μία κινηματογραφική καταγραφή του ξεριζωμού και της περιπλάνησης των κατοίκων του Ναγκόρνο Καραμπάχ, που μετρούν χιλιάδες νεκρούς τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες και της μετακίνησής τους σε γκρίζα και βροχερά τοπία όπου κανένας δεν γνωρίζει τι είναι δικό του, πού βρίσκονται τα σύνορα και ποια είναι εν τέλει η πατρίδα του.

«Το δρομολόγιο» του Ορέστη Αθανασόπουλου

Ακολουθώντας ένα λεωφορείο που μεταφέρει φαγητό και διάφορα άλλα αντικείμενα σε Έλληνες που ζουν στη δυτική Ευρώπη, η ταινία εξετάζει το πώς οι άνθρωποι χρησιμοποιούν υλικά αγαθά για να δομήσουν τη σχέση τους με μια πραγματική ή φανταστική πατρίδα.

«Το καταφύγιο στην Ομόνοια» της Φένιας Παπαδόδημα

Ομόνοια 2021. Κέντρο της ανθρώπινης εκμετάλλευσης. Εξαρτημένοι, πόρνες, μετανάστες. Κι όμως, ένα νοσοκομείο ψυχών και σωμάτων υπήρξε εδώ. Η Πολυκλινική Αθηνών των αδελφών Αλιβιζάτων, το νοσοκομείο των φτωχών. Ο άγιος Πορφύριος υπηρέτησε εκεί ως ιερέας δίνοντας τη ζωή του στον πάσχοντα συνάνθρωπο. Σε αυτό το νοσοκομείο έζησα τα παιδικά μου χρόνια.

«Το στοίχημα» της Μαρίας Λεωνίδα

Καραντίνα και τηλεκπαίδευση, 2021. Η κάμερα καταγράφει με χιούμορ και ρεαλισμό πώς διαμορφώθηκαν οι σχέσεις εντός και εκτός οθόνης. Ένα σχολείο που είναι «ανοιχτό», επιτρέπει στον φακό να διεισδύσει σε συναισθήματα, δυσκολίες και αδιέξοδα. Τελικά, ο θεατής θα αποφασίσει ποιος κερδίζει το στοίχημα,  η φυσική παρουσία ή η τηλεκπαίδευση;

«Far.Go.Bots» του Άγγελου Τσαούση

Είναι σύνηθες στις κοινότητες των Ρομά τα παιδιά να εγκαταλείπουν το σχολείο στην ηλικία των δεκατριών ετών για να παντρευτούν. Αυτή δεν είναι, όμως, η περίπτωση για τα παιδιά της πρώτης Ρομά ομάδας ρομποτικής, που κατάφεραν να ταξιδέψουν στις ΗΠΑ, να τελειώσουν το σχολείο και να αλλάξουν τις ζωές τους για πάντα.

«Into the Land of Ice and Fire» της Δήμητρας Ζήρου

Η ταινία είναι εμπνευσμένη από τη σύγχρονη ζωή των αυτοχθόνων κατοίκων της αρκτικής Νορβηγίας, των Σάμι. Δύο παράλληλες ιστορίες ξεδιπλώνουν σταδιακά την καθημερινή ζωή δύο πολύ διαφορετικών ανθρώπων: της 86χρονης Sara και του 7χρονου Mihka, που ζουν στην Guovdageaidnu, στη μέση της νορβηγικής αρκτικής τούνδρας.

«Οι γάμοι της Τήλου» του Παναγιώτη Ευαγγελίδη

Πλατφόρμα

«+1» του Αργύρη Λιάπη

Η Άννα Μαρία κάνει τα πρώτα της βήματα στον κόσμο. Ο Ορέστης κάνει τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα στη ζωγραφική. Η Μαρία τελειώνει το λύκειο και κάνει όνειρα για το μέλλον. Και οι τρεις γεννήθηκαν με ένα παραπάνω χρωμόσωμα. Και οι τρεις γεννήθηκαν με σύνδρομο Down. Ζούνε στη Θεσσαλονίκη και είναι τα κεντρικά πρόσωπα αυτού του ντοκιμαντέρ.

«5 ½ χρόνια» των Μυρτώς Συμεωνίδου και Ιωάννας Παπαϊωάννου

Τον Οκτώβριο του 2020, η μεγαλύτερη δίκη στη σύγχρονη Ελλάδα φτάνει στο τέλος της. Η απόφαση του δικαστηρίου είναι σαφής: το επί σειρά ετών τρίτο μεγαλύτερο κόμμα του Κοινοβουλίου αποτελεί εγκληματική οργάνωση. Πώς είναι να καλύπτεις δημοσιογραφικά μία τέτοια δίκη επί πεντέμισι χρόνια; Μια συζήτηση με τους ανθρώπους που ήταν εκεί.

«21 – Η μάχη της πλατείας / Βehind the Sketches» του Μελέτη Μοίρα

To ντοκιμαντέρ ακολουθεί τη διαδρομή της έρευνας και δημιουργίας, τον χρόνο και τον τρόπο στησίματος του μεγαλύτερου μέχρι σήμερα ελληνικού graphic novel. Έρευνα, αρχεία, storyboards, χαρτιά, μολύβια, μελάνια. Συζητήσεις του Soloup με την ερευνητική ομάδα του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου για τα πώς και τα γιατί της Ιστορίας.

«100% Ραπτόπουλος» του Σάββα Χουλιαρά

Βαγγέλης Ραπτόπουλος. Σαράντα χρόνια συγγραφικής δραστηριότητας συμπλήρωσε το 2019 ο δημιουργός δημοφιλών μυθιστορημάτων όπως τα Διόδια, Τα τζιτζίκια, Ο εργένης, Λούλα κ.ά. Σχεδόν τριάντα τίτλους έχει συνολικά στο ενεργητικό του, ορισμένοι από τους οποίους μεταφέρθηκαν με επιτυχία στον κινηματογράφο, στο θέατρο και στην τηλεόραση.

«Αλφόνσο Φορντ – Ως το τέλος» του Άρη Τσιάρα

Ο Αλφόνσο Φορντ ήταν ένας επιτυχημένος μπασκετμπολίστας που έκρυβε ένα μεγάλο μυστικό. Μακριά από τα φώτα των γηπέδων, ο Φόρντ «έσβηνε» από τη λευχαιμία.  Αυτή είναι η απίστευτη ανθρώπινη ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους σκόρερ που έπαιξαν ποτέ στην Ευρώπη και παράλληλα η ιστορία του μεγαλύτερου αμερικανού μπασκετμπολίστα για τον όποιο οι Αμερικανοί δεν έχουν ακούσει τίποτα.

«Άπειρος» του Θεμιστοκλή Λαμπρίδη

Μια αναζήτηση ελευθερίας με όχημα το ποδήλατο και πρωταγωνιστές μερικούς από τους καλύτερους ποδηλάτες σε όλη την Ελλάδα. Ο στόχος τους να ξεφύγουν από τον εγκλεισμό και να βρουν νέες πηγές έμπνευσης στα παρθένα βουνά της Βόρειας Ελλάδας. Ένα οπτικό υπερθέαμα, περιτυλιγμένο από τις φιλοσοφικές ερωτήσεις της ύπαρξής μας και της θέσης μας στον κόσμο.

«Δωμάτια με θέα» των Νικόλα Παπαδημητρίου και Νικολέτας Παράσχη

Στην ταινία Δωμάτια με θέα παρακολουθούμε τον χωρικό μετασχηματισμό που συντελείται σε ένα βιοτεχνικό κτήριο στο κέντρο της Αθήνας. Τα εργαστήρια αργυροχρυσοχοΐας που παραδοσιακά στεγάζονταν σε αυτό μεταμορφώνονται σταδιακά σε σουίτες πολυτελείας. Κατά την παραμονή μας ερχόμαστε σε επαφή με τρία διαφορετικά επίπεδα συνύπαρξης.

«Η αγάπη είναι η πιο όμορφη λέξη στα ελληνικά: ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες στα ελληνικά σχολεία» της Τζίνας Γεωργιάδου

Ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες στην Ελλάδα. Από πού έρχονται, πώς και γιατί; Ποιες είναι οι ανάγκες και τα όνειρά τους; Πάνε σχολείο όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους; Πώς νιώθουν; Το κυρίαρχο ερώτημα που θα καθορίσει το μέλλον τους: «αυτά τα παιδιά τίνος είναι;». Η εθελοντική ομάδα των Ανάδοχων Εκπαιδευτικών ολοκλήρωσε την ταινία στο πλαίσιο του διεθνούς πρότζεκτ του National Geographic Society με θέμα «Teaching to Hope: Saving the education of refugee teens during and after the pandemic’s school shutdowns».

«Η μέρα που σώπασαν τα πουλιά» του Σπυρίδωνος Αναγνώστου

Καστοριά στις αρχές του 20ού αιώνα. Ένας πατέρας φεύγει στην ξενιτιά. Ο πόλεμος ξεκινά, τα σύνορα κλείνουν και μια μάνα μένει πίσω μόνη, με τα δύο μικρά τους παιδιά. Η Κλεισούρα φαντάζει ως τόπος σωτηρίας. Αλλά ποιος ξεφεύγει από το πεπρωμένο του; Η 5η Απριλίου 1944, η μέρα που σώπασαν τα πουλιά. Ένα ντοκιμαντέρ για τη σφαγή της Κλεισούρας.

«Καθαρές πόλεις» των Μαρίνας Δανέζη, Κώστα Μανδήλα, Κωνσταντίνου Χατζηνικολάου, Χρήστου Σαρρή

Η πολυταξιδεμένη παράσταση Καθαρή Πόλη της Στέγης γίνεται αφορμή για μια υβριδική ταινία. Τέσσερις διαφορετικοί σκηνοθέτες ακολουθούν την περιοδεία της παράστασης σε ισάριθμες πόλεις: Σκόπια, Σαράγιεβο, Μονπελιέ, Κωνσταντινούπολη. Μετανάστριες καθαρίστριες, πρωταγωνίστριες της παράστασης και μη, αφηγούνται τη ζωή τους.

«Μικροβίωμα» του Σταύρου Πετρόπουλου

Ερευνητές καταφθάνουν στην Ικαρία με σκοπό να ανακαλύψουν το μυστικό της μακροζωίας. Μια ενεργειακή σύγκρουση ανάμεσα στους ντόπιους και στους αμήχανους ερευνητές που ενδελεχώς αναζητούν τον τρόπο να κατανοήσουν τον αργό χρόνο και τις εξωτικές ιδιοσυγκρασίες των Ικαριωτών. Μια κωμική σπουδή στον ρυθμό και στο καδράρισμα μιας άλλης στάσης ζωής.

«Μπουντάλια» του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη

Η ταινία είναι η καταγραφή της πορείας μιας ομάδας νέων από ένα μικρό χωριό της Κρήτης, σε μια επιθεώρηση που συγκεντρώνει την αγάπη των συντελεστών και του κοινού για πάνω από 20 χρόνια. Ο τρόπος που κατάφεραν να κάνουν τη δική τους αλήθεια αξιοζήλευτη αποτελεί μια πρόταση για το πώς οι κοινωνίες όλων των ειδών μπορούν να δημιουργήσουν ανάλογα κάτι τόσο υγιές και χαρούμενο.

«Ο αρχιλήσταρχος» του Μάριου Γάσπαρη

Η ζωή, η δράση και ο θάνατος του αρχιληστή Φώτη Γιαγκούλα, το κεφάλι του οποίου -μαζί με αυτά των συντρόφων του, Μπαμπάνη και Τσαμήτρα- κρεμάστηκε στον σταθμό της Κατερίνης, τον Σεπτέμβριο του 1925. Ο Γιαγκούλας υπήρξε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, κατηγορούμενος για 54 φόνους. Με την εξόντωσή του τελειώνει ουσιαστικά η εποχή της ληστοκρατίας στην Ελλάδα.

«Ο ήχος των φολκ» του Γιάννη Χρηστίδη

Διερευνώντας πολιτισμικές, κοινωνικές και πολιτικές ρίζες των παραδοσιακών χορών, μέσα από τα μάτια παθιασμένων χορευτών, αυτό το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει τον δημιουργικό, συλλογικό και κοινοτικό χαρακτήρα αυτού του αρχαίου είδους χορού.

«Ο ήχος των χρωμάτων» του Παναγιώτη Παπουτσή

Ο Γιάννης Συγλέτος συνεργάστηκε με τις μεγαλύτερες ορχήστρες του πλανήτη, καθώς και με τους σημαντικότερους έλληνες δημιουργούς, και όλα αυτά χάρη στον μεγάλο του δάσκαλο, τον Μάνο Χατζηδάκι. Έχοντας εργαστεί για πολλά χρόνια ηχολήπτης στην ΕΡΑ και στην Oρχήστρα των Xρωμάτων, μάς βάζει στον μαγικό κόσμο της ηχοληψίας και της μουσικής.

«Ο σκάρος του Πέτρου Μόκα» του Τάσου Γεωργίου

O Πέτρος Μόκας είναι 5η γενιά προβατοτρόφος που ζει στα βουνά της Πίνδου. Συντηρεί το Μπούτσκο μια σπάνια ράτσα προβάτου, το οποίο ζεί στα βοσκοτόπια των Ανατολικών Τζουμέρκων, στην Πίνδο. Παρακολουθούμε τη ζωή, τη μουσική και τις παραδόσεις του.

«Ο χαρακτήρας του αυτιστικού ατόμου στον κινηματογράφο της Μαρίας Παπαδοπούλου»

Ένα ντοκιμαντέρ που διερευνά τον αυτιστικό κινηματογραφικό χαρακτήρα σε ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Πολλοί γνωστοί σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και ηθοποιοί περιγράφουν πώς προσέγγισαν τον αυτιστικό χαρακτήρα για τις ταινίες που σκηνοθέτησαν ή στις οποίες ερμήνευσαν κάποιον ρόλο.

«Ο χρόνος που παίρνει σχήμα: 1821 Πριν και Μετά» των Κυριάκου Γκίκα και Κυριακής Βήρου

Το ντοκιμαντέρ εξετάζει τους όρους με τους οποίους το παρελθόν συντηρείται, εκτίθεται και συνομιλεί με το παρόν μας. Στο ντοκιμαντέρ παρακολουθούμε τα στάδια προετοιμασίας της έκθεσης του Μουσείου Μπενάκη και παράλληλα τη συγκρότηση μιας αφήγησης για την ιστορία και την ταυτότητα.

«Οι Εβραίοι της Κέρκυρας» του Μιριάν Γκεργκεβίτσα

Οι Εβραίοι της Κέρκυρας αποτέλεσαν σημαντικό κομμάτι του νησιού, συμβάλλοντας στην διαμόρφωση της ιστορίας του, καθώς και στην εξέλιξη του εμπορίου και της οικονομίας. Ωστόσο, τα θλιβερά γεγονότα εις βάρος τους προστέθηκαν στη μαύρη σελίδα της ιστορίας της ανθρωπότητας.

«Παράλληλοι αυτοσχεδιασμοί» του Πέτρου Κολοτούρου

Μέσα από συναντήσεις με μουσικούς διαφορετικών μουσικών καταβολών και σε συνδυασμό με ηχοτοπία και εικόνες από τα μέρη που ταξιδέψαμε, η ταινία ερευνά ηχητικές πραγματικότητες και πώς αυτές μπορούν να συνδυαστούν με μία ποιητική εικαστική γλώσσα. Το εγχείρημα βασίζεται στον αυτοσχεδιασμό και την πολυσυλλεκτική δημιουργία.

«Πνεύμα γηγενές» της Βίκυς Μαρκολέφα

Ένα ψυχογεωγραφικό ντοκιμαντέρ που πραγματεύεται τη διεπαφή φύσης και ανθρώπου. Ο Βασίλης Φουρκιώτης, κτηνοτρόφος, κοινωνιολόγος και οικολόγος, περιπλανώμενος σε αρχέγονα μονοπάτια, βυθίζεται σε πνευματικές αντανακλάσεις της μετα-νεωτερικότητας.

«Πού πετούν τα παιδιά;» του Γιώργου Χρ. Ζέρβα

Το ντοκιμαντέρ στοχάζεται στο φαινόμενο της εξάρτησης και στο λειτούργημα της απεξάρτησης. Διερευνά τη μετάβαση από το μεσοπολεμικό καταναγκαστικό σύστημα αντιμετώπισης των εξαρτήσεων σε ένα ανθρωποκεντρικό θεραπευτικό πλαίσιο απεξάρτησης κατακτημένο εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας.

«Σε γνωρίζω από την όψη – 200 χρόνια Ελλάδα» του Κωνσταντίνου Πιλάβιου

Το ντοκιμαντέρ ξετυλίγει το νήμα μίας διαδρομής που ξεκίνησε με την επανάσταση του 1821 και εξελίχτηκε τα επόμενα 200 χρόνια, φτάνοντας μέχρι το σήμερα. Πρόκειται για μία εικαστική αφήγηση της πορείας της νεότερης Ελλάδας μέσα από ένα μωσαϊκό αρχείων και τεκμηρίων.

«Τι απέμεινε από τον Νίκο Λούβρη;» του Νίκου Θεοδοσίου

Από τον Μάη του 1968 στο Παρίσι έως τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης στην Αθήνα, οι κινηματογραφικές ανησυχίες ενός προσώπου που ήταν γνωστός ως «Νίκος Λούβρης».

«Το μέρος μεταξύ του ήταν και του θα είναι» του Θοδωρή Παναγόπουλου

Όταν ο παππούς του αρχίζει να έχει τα πρώτα σημάδια άνοιας, ο σκηνοθέτης πραγματοποιεί μια τελετουργία προκαταρκτικού πένθους στο εγκαταλελειμμένο εξοχικό των παππούδων του. Χρησιμοποιώντας την ανθρωπολογική έννοια του μεταιχμίου, προσπαθεί να επιβραδύνει μια στιγμή μεγάλης αλλαγής και να ανοίξει μια συζήτηση που η οικογένειά του αποφεύγει.

«Το τελευταίο παιδί των Αρκιών» των Clémentine Athanasiadis και Sébastien Daguerressar

Σε λίγες μέρες τελειώνει το δημοτικό ο Χρήστος, το τελευταίο παιδί των Αρκιών. Όπως τα μεγαλύτερα αδέρφια του,  θα σταματήσει τη σχολική του εκπαίδευση για να βοηθήσει τους γονείς του στο οικογενειακό αγρόκτημα. Όμως η Μαρία, η δασκάλα του, τα τελευταία τέσσερα χρόνια κάνει ό,τι μπορεί για να συνεχίσει την εκπαίδευσή του σε κάποιο άλλο νησί.

«Τόποι του ελληνισμού: Ερμούπολη» του Χαράλαμπου Μαργαρίτη

Ερμούπολη, η πρωτεύουσα της Σύρου, στο κέντρο του νησιωτικού συμπλέγματος των Κυκλάδων, στην Ελλάδα. Στην ιστορία της απαντώνται όλες οι ζυμώσεις που διαμόρφωσαν τον σύγχρονο ελληνισμό. Αυτό το animated ντοκιμαντέρ αφηγείται την ιστορία της.

«Τρίτης θέσης εισιτήριο» των Γιώργου Κικίδη και Παναγιώτη Παπαδόπουλου

Ένα ντοκιμαντέρ έρευνας για τον τεράστιο ρόλο που έπαιξαν τα θεατρικά μπουλούκια μετά τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους στην πορεία και εξέλιξη του ελληνικού θεάτρου.

«Χίμαιρα» του Νίκου Κωστόπουλου

Η Χίμαιρα επικεντρώνεται σε συμβάντα που διαδραματίστηκαν στη διάρκεια της πτώσης του Βούκοβαρ της Κροατίας, τον Νοέμβριο του 1991. Με τη μίξη αρχειακού υλικού με συμβολικές αναπαραστάσεις, αντιπαραθέτει αρχεία δικαστηρίων με ειδησεογραφικά ρεπορτάζ της εποχής, διερευνώντας τους κινδύνους της παραπληροφόρησης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

«Χειροτεχνώντας το μέλλον» των Μιχάλη Καστανίδη και Ηούς Χαβιαρά

Έχοντας βιώσει πολλαπλές απώλειες και περνώντας από δύσκολα ταξίδια, πολλοί βλέπουν τον εκτοπισμό τους να παρατείνεται. Ωστόσο, οι ζωές τους δεν χαρακτηρίζονται μόνο από ακινησία και θυματοποίηση, όπως συχνά εικάζεται λανθασμένα. Πολλοί αγωνίζονται καθημερινά, μαθαίνουν και δημιουργούν, συνδέονται με μέρη και ανθρώπους, αντιστέκονται και προχωρούν.

«Χρόνης Μπότσογλου – «Ήμουν κι εγώ εκεί και με φίλεψαν ένα πιάτο με φακή…» του Φρέντυ Βιανέλλη

«Το 1982, κινηματογράφησα τον Μπότσογλου να δουλεύει ένα έργο, το 2017 τον βιντεοσκοπώ να κάνει το σκίτσο μου στο ατελιέ του. Η συζήτηση με τη σύντροφο και μούσα του, την Ελένη, όπως και ανέκδοτα ηχητικά ντοκουμέντα, προσωπικές σημειώσεις, συζητήσεις με ομότεχνους, συλλέκτες και ιστορικούς τέχνης, ολοκληρώνουν την πορεία του στην τέχνη και στη ζωή». Φ.Β.

«Anthropause» του Χρήστου Γόδα

Σ ένα νησί του Αιγαίου, στη Σύμη, οι άνθρωποι πιστεύουν στα θαύματα. Η ταινία ξεκινά το 2018 από εκεί για να εξερευνήσει τη σχέση του ανθρώπου με την πίστη και τη γνώση, το φυσικό και το μεταφυσικό. Η πίστη είναι κάτι προσωπικό και εσωτερικό. Η γνώση και η διαχείρισή της αφορά την κοινωνία και τους πολίτες. Η κινηματογράφηση της άδειας Νέα Υόρκης, το 2020, γεννά σκέψεις και ερωτήματα που απρόβλεπτα, σχεδόν μεταφυσικά, σμίγουν και αλληλοσυμπληρώνονται με το υλικό που γυρίστηκε δύο χρόνια πριν.

«Assomoud – Το σπίτι των παιδιών που αντιστέκονται» της Φραντζέσκας Ζωναρά

Από το 1948 ο Λίβανος φιλοξενεί μια μεγάλη κοινότητα Παλαιστινίων που έχουν φύγει από τη γη τους. Αν και εγκλωβισμένοι σε καταυλισμούς, τα μέλη της παλαιστινιακής κοινότητας οργανώνονται και χτίζουν χώρους αντίστασης. Το Assomoud αντιπροσωπεύει μια όαση χαράς και ειρήνης μέσα στην εξαθλίωση, τη σήψη και το πολιτικό αδιέξοδο του Λιβάνου.

«Feel Your Heartbeat: The Film» τουΠερικλή Παπανδρεόπουλου

Το Feel Your Heartbeat: The Film είναι το πρώτο ντοκιμαντέρ που αντιμετωπίζει τις βαθιές ρίζες της house μουσικής, παράλληλα με την πολιτιστική ιστορία της και την εξέλιξή της στην Ελλάδα. Από τα υπόγεια πάρτι του 1989 έως την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, αλλά και την εποχή του Covid, στα τέλη του 2020.

«Shadow Fighting» της Κατερίνας Ελεονώρας Τσιάλιου

Τρεις διακεκριμένες γυναίκες στο χώρο των πολεμικών τεχνών μιλούν για το πώς βιώνουν τη διαφορετική αντιμετώπιση που υφίστανται σε σχέση με τους άνδρες και την πατριαρχία εντός κι εκτός αθλητικών χώρων. Οι προσωπικές μαρτυρίες παρουσιάζουν μια σύνθετη πραγματικότητα με περισσότερες από μια αναγνώσεις.

«The Aging Land» των Δημήτρη Τρομπούκη και Γιώργου Οικονόμου

Με φόντο, αλλά και πρωταγωνιστή, τα διάσημα Μαστοροχώρια Κόνιτσας, το ντοκιμαντέρ επιχειρεί να δημιουργήσει ερωτήματα για την ελληνική ύπαιθρο μέσα στον χρόνο, για την έννοια του χώρου, καθώς και την αγάπη για τον τόπο μας. Επίσης, επιδιώκει να αναδείξει τις μη μετρήσιμες αξίες οι οποίες μπορούν να είναι καταλύτης για την αναζωογόνηση των χωριών αυτών.

«The Greek Bar Jacket» της Μαριάννας Οικονόμου

Με σπάνια πρόσβαση στα άδυτα του διεθνούς οίκου μόδας και την καλλιτεχνική του διευθύντρια, Μαρία Γκράτσια Κιουρί, η ταινία ακολουθεί την ομάδα της Dior από το Παρίσι μέχρι το Άργος, το Σουφλί, τη Θάσο, τον Πειραιά και την Αθήνα, καθώς δημιουργούν το εμβληματικό Cruise Show 2022, εμπνευσμένο από την αρχαία αλλά και τη σύγχρονη Ελλάδα.

«Vidisova» του Γιώργου Παναγόπουλου

Ο κύριος Τάσος ξαναέχτισε το σπίτι των παιδικών του αναμνήσεων με τα χέρια του, σε ένα μικρό χωριό που καταστράφηκε μαζικά από τους ίδιους τους κατοίκους του, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, προκειμένου να επιδοτηθούν ως σεισμόπληκτοι και να χτίσουν ένα νέο χωριό. Ένα ντοκιμαντέρ για τη μνήμη, το πέρασμα του χρόνου και το συλλογικό τραύμα.

«Γράμμα στον Νικόλα» της Χαράς Καμιναρά

Από οθόνη σε Οθόνη

«Από το εγώ στο εμείς: Εμμανουήλ Μπενάκης, μια συναρπαστική ζωή» του Νίκου Μεγγρέλη

Ένα ταξίδι από την πολυπολιτισμική Αλεξάνδρεια του 19ου αιώνα στην Αθήνα του 20ού αιώνα, που ακολουθεί την προσφορά και την οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή του Εμμανουήλ Μπενάκη.

«Βόρεια Εύβοια: Ιστορίες καμένης γης» του Κωνσταντή Φραγκόπουλου

Ένας επίγειος παράδεισος παραδομένος σε μια πύρινη κόλαση. Ο απολογισμός από τα καμένα στη βόρεια Εύβοια είναι τραγικός. Μισό εκατομμύριο στρέμματα έγιναν στάχτη. Πώς οι άνθρωποι που ζούσαν από το δάσος και είδαν σπίτια και περιουσίες να παραδίδονται στις φλόγες μπορούν να σχεδιάσουν τη ζωή τους από την αρχή;

«Η βία στις σχέσεις» της Νιόβης Αναζίκου

Η πανδημία στην Ελλάδα έδωσε ορατότητα στο φαινόμενο της ενδοοικογενειακής και συντροφικής βίας. Ωστόσο, παρατηρείται ότι αυτά τα περιστατικά είναι χρόνια και απασχολούν την κοινωνία εδώ και πολύ καιρό. Το ντοκιμαντέρ ερευνά τη βία κατά των γυναικών και πώς μπορεί να αναχαιτιστεί το φαινόμενο, αναδεικνύοντάς το μέσα από τις αφηγήσεις των γυναικών που τη βίωσαν.

«Μάριος Γιαννάκου – Κυνηγώντας το αδύνατο» της Μαρίας Γιαννούλη

Από τον καναπέ, το τσιγάρο και την παραίτηση, ο Μάριος Γιαννάκου έγινε ο νεότερος αθλητής στον κόσμο που διέσχισε την έρημο Al Marmoom. Από μια κατάσταση απομόνωσης κι εγκλωβισμού, βγήκε στη φύση, στο φως, υπενθυμίζοντάς μας ότι τίποτα δεν μπορεί να λυγίσει τα όρια της ανθρώπινης ψυχής.

«Οι μνήμες πέτρωσαν μέσα της» της Τάνιας Χατζηγεωργίου

Στο τρίτο επεισόδιo της σειράς ντοκιμαντέρ, μιλούν οι τελευταίες επιζήσασες της φρίκης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Κάποιες, δεν είναι πια στη ζωή. Γυναίκες που τους στέρησαν την οικογένεια, το φαγητό, την έκφραση, την αξιοπρέπεια. Γυναίκες που παλεύουν με τις μνήμες της φρίκης και συνθέτουν τη μικροϊστορία της Ελλάδας.

«Οι ουρανοί της Μακεδονίας φλέγονται» – Στα φτερά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου του Δημήτρη Χατζημαλλή

Στο βαλκανικό μέτωπο (Σερβία, Βουλγαρία, Ελλάδα, Τουρκία), στη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου, διαδραματίστηκαν γεγονότα άγνωστα στο ευρύ κοινό, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη του πολέμου και στη διαμόρφωση της τελικής έκβασης. Ιστορίες τόλμης και ανδρείας που καταγράφηκαν ως θρύλοι από τους πρώτους αεροπόρους.

«Χρήστος Μποκόρος» του Μιχάλη Λυκούδη

Μέσα από τη περιδιάβαση των χώρων που τον εμπνέουν, ο Χρήστος Μποκόρος αποκαλύπτει τις σκέψεις του σχετικά με την τέχνη του, τους θεατές των έργων του και την εικαστική τεχνική του. Η κάμερα τον συναντά στο εργαστήριό του, στην Αθήνα, αλλά και στη Βίνιανη, όπου εμπνέεται από την άγρια ομορφιά των Αγράφων.

Ειδικές προβολές

«Η πόλη και η πόλη» των Χρήστου Πασσαλή και Σύλλα Τζουμέρκα

Έξι κεφάλαια από τη ζωή και τα δεινά που υπέστη η εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης ενώνονται κινηματογραφικά με την πόλη του σήμερα. Το παρελθόν και το παρόν μιας πόλης συναντιούνται και συγκλίνουν στις ρωγμές της. Πρόκειται για μια συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Homemade Films, με τη συνεργασία του Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που υπογράφει η Μαρία Δρανδάκη, ενώ την επιμέλεια έχει ο Ορέστης Ανδρεαδάκης. Υποστηρίχθηκε από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) στο πλαίσιο της δωρεάς του για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821, το Claims Conference – the Conference of Jewish Material Claims Against Germany, το Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον, το Rosa Luxemburg Stiftung – Office in Greece, το ΕΚΟΜΕ, τo Kέντρο Πολιτισμού της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, το MOMus, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης.

«Ο μανάβης» του Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου

Ο Νίκος Αναστασίου, πλανόδιος μανάβης, με τη γυναίκα του, τη Σοφία, κάνουν το ίδιο δρομολόγιο από τη δεκαετία του ’80. Μία φορά την εβδομάδα, σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, ξεκινώντας από τα Τρίκαλα, επισκέπτονται τα εγκαταλειμμένα χωριά της νοτιοδυτικής Πίνδου, σε μια διαδρομή 75 χιλιομέτρων. Τα τελευταία χρόνια τούς βοηθούν και τα δυο τους παιδιά, ο Κώστας και ο Θύμιος. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί το  ταξίδι τους στις τέσσερις εποχές του χρόνου, το οποίο μεταμορφώνεται σε ένα συναρπαστικό όσο και συγκινητικό οδοιπορικό σε μιαν άγνωστη πλευρά της Ελλάδας.

«Τραγωδία του Αιγαίου» του Βασίλη Μάρου

Ντοκιμαντέρ με θέμα την ελληνική ιστορία του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, από τους Βαλκανικούς Πολέμους μέχρι τα Δεκεμβριανά, με ιδιαίτερη εμφαση στη Μικρασιατική Καταστροφή και τα επακόλουθά της, μέσα από κινηματογραφημένα ντοκουμέντα των Ζόζεφ Χεπ, Γιώργου Προκοπίου, Αχιλλέα Μάδρα, Φιλοποίμενα Φινου, Γαβριήλ Λόγγου, Κυριάκου Κουρμπέτη.

«Dimitris Skyllas: afterpop» του Δημήτρη Ζιβόπουλου

Από τα ελληνικά βουνά έως τις εμβληματικές σκηνές του BBC, ο 35χρονος provocateur συνθέτης Δημήτρης Σκύλλας φανερώνει τα μυστικά της μουσικής του δημιουργίας στο σήμερα. Ο τελετουργικός μουσικός, το party animal, και όλη η ζωή μεταξύ αυτών των δύο. Μια πρωτοβουλία με όραμα να σπάσει τα στερεότυπα της κλασικής τέχνης στην ποπ κοινωνία.

«the Other Half» του Γιώργου Μουτάφη

Χώρα, σε βλέπω

«Μέγαρα» των Σάκη Μανιάτη και Γιώργου Τσεμπερόπουλου

Ο ξεσηκωμός των κατοίκων των Μεγάρων ενάντια στην απόφαση της Χούντας να απαλλοτριώσει μια μεγάλη αγροτική περιοχή για την εγκατάσταση διυλιστηρίου πετρελαίου και η τελική έκβαση του αγώνα τους. H πρώτη ελληνική ταινία που θίγει το ζήτημα της οικολογίας αφουγκράζεται με ευαισθησία τις αγωνίες των αγροτών, των οποίων ο λόγος σπανίως βρίσκει διέξοδο στο σινεμά με τέτοια καθαρότητα, και αποτυπώνει ανάγλυφα την εικόνα μιας Ελλάδας σε κρίσιμη καμπή.

«Rom» του Μενέλαου Καραμαγγιώλη

Αφηγούνται: Ηλέκτρα Αλεξανδροπούλου, Γιώργος Κώνστας, Μενέλαος Καραμαγγιώλης, Μαρίκα Τζιραλίδου

Το 1979, ο ΟΗΕ αναγνωρίζει όλους τους τσιγγάνους με την ονομασία Rom. Μια δεκαετία αργότερα, το τολμηρό αυτό ντοκιμαντέρ χρησιμοποιεί για πρώτη φορά τον όρο στην Ελλάδα. Πλέκοντας περίτεχνα μύθο με ιστορική αλήθεια και νότες μαγείας με κοινωνιολογική παρατήρηση, ο Καραμαγγιώλης αφήνει κατά μέρος την προσέγγιση της γραμμικής αφήγησης και ανιχνεύει την ιστορική εξέλιξη της Ρομά παράδοσης μέσα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον βίαιης απόρριψης.

«Ο αγώνας των τυφλών» της Μαρίας Χατζημιχάλη-Παπαλιού

Το 1976, εκατοντάδες τυφλοί αγωνιστές καταλαμβάνουν τον Οίκο Τυφλών, οδηγώντας σε κορύφωση τις κινητοποιήσεις μιας διετίας κατά την οποία απαιτούσαν «ψωμί, παιδεία και όχι επαιτεία». Και το ντοκιμαντέρ της Χατζημιχάλη-Παπαλιού γίνεται μέρος του αγώνα που απεικονίζει, καθώς οι δεκάδες προβολές του στο εξωτερικό εδραιώνουν ένα ρεύμα συμπαράστασης ενάντια στην καταπίεση των τυφλών, με υποστηρικτές, μεταξύ άλλων, τους Ζαν-Πολ Σαρτρ, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Μισέλ Φουκώ.

«Γράμματα από την Αμερική» του Λάκη Παπαστάθη

Αφηγείται: Θόδωρος Κατσαδράμης

Ολόκληρη η ζωή ενός μετανάστη, όπως την αφηγείται ο ίδιος μέσα από ένα δεματάκι από 120 καρτ-ποστάλ και φωτογραφίες, μετατρέπεται σε ντοκουμέντο ενός ολόκληρου εθνικού ξεριζωμού. Ο Λάκης Παπαστάθης αποκρυπτογραφεί μια ζωή ξεριζωμού μέσα από τα αληθινά ενθύμια του κατόχου της και παραδίδει ένα σπουδαίο κινηματογραφικό ντοκουμέντο, αποτυπώνοντας τη βιωματική νοσταλγία με τρόπο πρωτοποριακό όσο και βαθιά ανθρώπινο.

«Τελευταίος σταθμός, Κρόιτσμπεργκ» του Γιώργου Καρυπίδη

Η ζωή, τα προβλήματα και η συλλογική πολιτική δράση των γκασταρμπάιτερ γίνεται αντικείμενο εξερεύνησης στο σπουδαίο ντοκιμαντέρ του Γιώργου Καρυπίδη. Μετανάστης και ο ίδιος σε φάσεις της ζωής του, ο δημιουργός, μακριά από την οποιαδήποτε απόπειρα αφηγηματικής και συναισθηματικής ευκολίας, συλλαμβάνει κάτι από τη συλλογική αγωνία ολόκληρων γενεών που βρέθηκαν ξεριζωμένες.

«Το άλλο γράμμα» του Λάμπρου Λιαρόπουλου

Αφηγείται: Κώστας Καστανάς

Η πρώτη και τελευταία μεγάλου μήκους ταινία του Λάμπρου Λιαρόπουλου αποτελεί μια αυτοβιογραφική καταγραφή αλλά και ένα σχόλιο πάνω στην κρίσιμη δεκαετία 1965-1975, για τον χρόνο που σμιλεύει και τον κόσμο γύρω μας που αλλάζει. Σε αυτό το υβριδικό φιλμικό ντοκουμέντο, όπου ενώνονται δύο μικρού μήκους ταινίες, το Γράμμα από το Σαρλερουά και το Αθήνα Πόλη Χαμόγελο, η πόλη, η χώρα, οι εποχές και οι πολιτικές μετεξελίξεις διαπλέκονται ως ένα με το σινεμά του δημιουργού.

«Θηραϊκός όρθρος» των Κώστα Σφήκα και Σταύρου Τορνέ

Μια «οπτική κοινωνική έρευνα» με θέμα τη Σαντορίνη, την εποχή που η πρωτόγονη αγροτική οικονομία δίνει σταδιακά τη θέση της στην ανερχόμενη τότε βιομηχανία του τουρισμού. Η ταινία ξεφεύγει από τα όρια ενός απλού λαογραφικού ντοκιμαντέρ και παρουσιάζεται ως ένα στοιχειωτικό πορτρέτο μιας κοινωνίας δύο ταχυτήτων, σαν δυσοίωνο όραμα ενός μέλλοντος που ήδη εξαπλωνόταν. Μια μοναδική συνάντηση μεταξύ δύο κορυφαίων σκηνοθετών που περιλαμβάνεται μέχρι σήμερα στη συλλογή του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ).

«Φούρνοι, μια γυναικεία κοινωνία» των Αλίντα Δημητρίου και Νίκου Κανάκη

Αφηγείται: Νίκος Κανάκης

Στο νησί Φούρνοι της Ικαρίας, ένας ερευνητής παρακολουθεί τη ζωή των κατοίκων. Μέσα από μια σπουδαίας αφοσίωσης μεθοδολογία προφορικής ιστορίας, η Δημητρίου κι ο Κανάκης τελειοποιούν ένα είδος πολιτικού ντοκιμαντέρ που συνδέει την παρατήρηση με την ιδεολογία και με το κοινωνικό ιδεατό. Η φεμινιστική ματιά που διαπνέει το έργο τους δίνει πλατφόρμα και βοή σε φωνές περιθωριοποιημένες από την επίσημη ιστορική καταγραφή, συνθέτοντας ένα σπάνιο ακριτικό ντοκουμέντο.

«Οικόπεδο» του Θόδωρου Μαραγκού

Η ζωή σε ένα οικόπεδο των Πετραλώνων, σε τρεις εποχές του χρόνου, στη διάρκεια της Χούντας. Ο Μαραγκός, σκηνοθέτης μεγάλων εμπορικών και καλλιτεχνικών επιτυχιών, όπως το Μάθε παιδί μου γράμματα, σε αυτή την πρώτη του απόπειρα στο live-action σινεμά, μπολιάζει με την εικαστική ευαισθησία, για την οποία θα γινόταν διάσημος, μια δήλωση πολιτικών πεποιθήσεων και μας χαρίζει μια αξιοσημείωτη παρακαταθήκη.

«Στα Τουρκοβούνια» του Λευτέρη Ξανθόπουλου

Στην υψηλότερη κορυφή της λοφοσειράς των Τουρκοβουνίων, στην Αθήνα, τα πρώτα αυθαίρετα κτίσματα κάνουν την εμφάνισή τους το ᾽50, ως τα νέα σπίτια αστέγων εσωτερικών μεταναστών. Με όπλο την ιδιότυπη καλλιτεχνική του γλώσσα και εντοπίζοντας την σκληρή αστική ποίηση στο σινεμά τεκμηρίωσης, ο Ξανθόπουλος στοχάζεται στον ξεριζωμό και στη φυγή μέσα από τις αφηγήσεις των ίδιων των κατοίκων της περιοχής.

«Αθήναι» της Εύας Στεφανή

Η ζωή στον σταθμό Λαρίσης, μια ανοιξιάτικη βραδιά του 1995. Η πτυχιακή ταινία της Εύας Στεφανή όχι μόνο μας συστήνει μια καθοριστική φιγούρα του ελληνικού αβαν-γκαρντ, αλλά μας εισάγει και στον κόσμο του ντοκιμαντέρ παρατήρησης που υπηρετεί, επιτρέποντας στον θεατή να χαθεί σε έναν πραγματικό κόσμο, όπου απρόβλεπτοι άνθρωποι παίρνουν φωνή, ταξιδεύουν σε ανεξερεύνητες γωνιές του ψυχισμού τους και ορίζουν οι ίδιοι τον κόσμο τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ72ο Φεστιβάλ Βερολίνου: Οι μεγάλοι νικητές των βραβείων και όσα μάς έκαναν εντύπωση στη φετινή διοργάνωση12.09.2018

«Ακρόπολις των Αθηνών» του Ροβήρου Μανθούλη

Αφηγείται: Γιάννης Μηλιάδης

Το μορφωτικό ντοκιμαντέρ του Μανθούλη, γυρισμένο υπό την αρχαιολογική καθοδήγηση του Γιάννη Μηλιάδη, που αφηγείται κιόλας, φιλοξενείται πλέον στις βιβλιοθήκες εκατοντάδων πανεπιστημίων σε όλο τον κόσμο. Παραμένει έως σήμερα μια μοναδική, θαυμαστής συνέπειας, χαρτογράφηση του χώρου της Ακρόπολης, ως προς τα αντικείμενα, τους χώρους, την εικονογραφία, τη σύνδεση με την ιστορία και με την παράδοση.

Περισσότερα από Cine News