MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
29
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΥΓΕΙΑ

Ένας χρόνος χωρίς αγκαλιές: Πώς έχει επηρεάσει η έλλειψη επαφής την ψυχική μας υγεία;

Όσοι μένουν μόνοι τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έχουν καιρό να νιώσουν ένα άγγιγμα, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν αισθήματα μοναξιάς και απόγνωσης. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: Θα μπορέσουμε ποτέ να επανέλθουμε από αυτό;

Monopoli Team

Ως άνθρωποι χρειαζόμαστε την επαφή με άλλους ανθρώπους για να αντεπεξέλθουμε σε δύσκολες και στρεσογόνες καταστάσεις. Έτσι, όσοι μένουν μόνοι κατά τη διάρκεια της πανδημίας και έχουν καιρό να νιώσουν ένα άγγιγμα, αντιμετωπίζουν αισθήματα μοναξιάς και απόγνωσης. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι ένα: Θα μπορέσουμε ποτέ να επανέλθουμε από αυτό;

Η ανάγκη των ανθρώπων για επαφή

Σύμφωνα με την καθηγήτρια νευρολογίας στο University College London, Dr Katerina Fotopoulou, που μίλησε στην βρετανική εφημερίδα Guardian, η ανάγκη για ανθρώπινη επαφή υπάρχει από μικρή ηλικία. “Το ανθρώπινο σώμα έχει χτίσει όλα τα μοντέλα του βασισμένα στο άγγιγμα που λάμβανε από το άτομο που το φρόντιζε. Είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από αυτόν που μας φροντίζει για να ικανοποιήσει τις ανάγκες μας. Χωρίς άγγιγμα δεν γίνονται πολλά”.

Ως ενήλικες, βέβαια, μπορεί να μην καταλάβουμε αμέσως τη σημασία της επαφής, ακόμα κι όταν την χάσουμε. “Μπορεί να καταλάβουμε ότι κάτι λείπει, αλλά δεν ξέρουμε πάντα ότι είναι το άγγιγμα. Όταν μιλάμε για τη μοναξιά, πολύ συχνά αγνοούμε το προφανές: ότι αυτό που δεν έχουν οι άνθρωποι που είναι μόνοι είναι η ανθρώπινη επαφή” αναφέρει στο ίδιο δημοσίευμα, ο νευρολόγος στο Liverpool John Moores University, Καθηγητής Φράνσις Μακγκλόουν.

Η σημασία της επαφή για την ψυχική και σωματική μας ευεξία

Το άγγιγμα ασκεί μεγάλη επιρροή στη ψυχική και σωματική μας ευξεία, αναφέρει στην Guardian ο καθηγητής Robin Dunbar, ψυχολόγος στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. “Με τους κοντινούς μας ανθρώπους, αγγίζουμε ο ένας τον άλλον πολύ περισσότερο απ’ ότι καταλαβαίνουμε”.

Σύμφωνα με έρευνα του, έχουμε περίπου πέντε φίλους που μας παρηγορούν όταν έχουμε ανάγκη. “Βλέπουμε ακριβώς το ίδιο και στα πρωτεύοντα θηλαστικά. Ακόμα και σε μεγαλύτερες κοινωνίες θηλαστικών, ομάδες των πέντε εμφανίζονται παντού, όταν για παράδειγμα καθαρίζουν ο ένας τον άλλον -η δική τους μορφή κοινωνικής επαφής. Τόσο στα πρωτεύοντα θηλαστικά όσο και στους ανθρώπους, αυτές οι σχέσεις λειτουργούν ως ανακουφιστικό μέσο σε δύσκολες καταστάσεις”.

Όσο λοιπόν η πανδημία συνεχίζεται, πολλοί από εμάς αντιμετωπίζουμε στρεσογόνες καταστάσεις, χωρίς την παρηγοριά της επαφής. Ιδιαίτερα όταν τα συναισθήματα μας είναι τόσο οξυμένα, η έλλειψη της επαφής έρχεται σε αντίθεση με τον τρόπο που λειτουργούμε από τα πρώτα χρόνια της ζωής μας.

“Το άγγιγμα είναι ένας ρυθμιστής που μετριάζει τις επιδράσεις του άγχους και του πόνου, σωματικού και ψυχολογικού. Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνες μας, η έλλειψη επαφής συνδέεται με μεγαλύτερο άγχος” ανέφερε η Fotopoulou. “Σε καιρούς μεγάλου άγχους, η περισσότερη επαφή με τους άλλους μας βοηθά να αντεπεξέλθουμε, ιδιαίτερα με το να αμβλύνει τις επιδράσεις της ορμόνης του άγχους, της κορτιζόλης”.

Πώς αντιμετωπίζουμε την έλλειψη επαφής -και μπορούμε να επανέλθουμε;

Σε αυτές τις εποχές, όπου στερούμαστε την επαφή, δεν υπάρχει πραγματικό υποκατάστατο για αυτό που μας προσφέρουν οι άνθρωποι, υπάρχουν όμως τρόποι να νιώσουμε ανακούφιση.

Η ομάδα της Φωτοπούλου θα δημοσιεύσει σύντομα μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και υποστηρίζει ότι με τον ίδιο τρόπο που νομίζουμε πως νιώθουμε τον πόνο των άλλων, μπορεί να μπορούμε να βιώσουμε έμμεσα και το άγγιγμα.

Σύμφωνα με έρευνες, το να βλέπουμε το άγγιγμα (στην τηλεόραση για παράδειγμα) -ιδιαίτερα κοινωνική, συναισθηματική ή στα κατοικίδια μας- μπορεί να μας δώσει κάποια από τα οφέλη του να νιώθουμε οι ίδιοι το άγγιγμα. “Αυτό αποκαλείται έμμεσο άγγιγμα” αναφέρει η Φωτοπούλου. “Ο εγκέφαλος κωδικοποιεί πολυαισθητηριακές εμπειρίες με πολλούς τρόπου. Μπορούμε να νιώσουμε τον πόνο και την χαρά των άλλων, απλά βλέποντας το”. Φυσικά, δεν πρόκειται για μόνιμο ή πλήρες υποκατάστατο, αλλά είναι μία λύση για τις πρωτόγνωρες αυτές συνθήκες.

Η “δίψα” μας για επαφή αποτελεί σημάδι ότι μία πρωτόγονη ανάγκη μας δεν εκπληρώνεται. Η εξέλιξη όμως είναι με το μέρος μας. Οι επιστήμονες είναι αισιόδοξοι ότι όταν μπορούμε να βρεθούμε ξανά με τους αγαπημένους μας ανθρώπους, χωρίς περιορισμούς, θα προσαρμοστούμε πολύ γρήγορα. “Είναι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο, ανάλογα και από το πόσο καιρό κάποιος ήταν μόνος του, ενώ σίγουρα θα υπάρχει μια περίοδος που θα νιώθουμε άβολα. Αλλά χουμε εξελιχθεί για να προσαρμοζόμαστε” καταλήγει η επιστήμονας.

Πηγή: The Guardian

Περισσότερα από The Art of Life
VIMA_WEB3b