MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΕΤΑΡΤΗ
11
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Νιότη: μια εξαιρετική πρεμιέρα στους κινηματογράφους!

Ο Paolo Sorrentino υμνεί και πάλι την (φελινική) ομορφιά της ζωής με ένα απόσταγμα σπάνιας κινηματογραφικής ευαισθησίας.

author-image Κωνσταντίνος Καϊμάκης

O Φρεντ (Michael Caine) και ο Μικ (Harvey Keitel), είναι δύο ηλικιωμένοι φίλοι που βρίσκονται για διακοπές σε πολυτελές ξενοδοχείο στους πρόποδες των Άλπεων. Ο Φρεντ, διάσημος συνθέτης και μαέστρος που έχει συνταξιοδοτηθεί, αρνείται πεισματικά να επιστρέψει στην σκηνή, παρά τις πιέσεις της βασίλισσας Ελισάβετ, η οποία τον παρακαλεί να διευθύνει μια τελευταία φορά το διασημότερο έργο του. Αντίθετα ο Μικ είναι ενεργός σκηνοθέτης που οραματίζεται τη νέα του ταινία, πεπεισμένος ότι θα αποτελέσει το αποκορύφωμα της καριέρας του.

02617

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η «Νιότη» είναι το πιο συναισθηματικό φιλμ στην έως τώρα καριέρα του Paolo Sorrentino. Ο Ιταλός σκηνοθέτης, κάτοχος του περσινού ξενόγλωσσου Όσκαρ με την αριστουργηματική «Τέλεια ομορφιά», βάζει τους δύο γερόλυκους αστέρες Michael Caine και Harvey Keitel, σε ένα εσωτερικό ταξίδι που λειτουργεί ως απολογισμός ζωής. Μέσα από τα φλας μπακ και τις εκμυστηρεύσεις με τα κρίσιμα ερωτήματα για το «τι πήγε λάθος» στη ζωή τους, αποκαλύπτεται όλη η γύμνια της ανθρώπινης θνητότητας. Και μαζί με αυτήν το πραγματικό μεγαλείο της.

Ο Sorrentino κλέβει από τον Φελίνι (κάποιοι θα πουν κι από τον Ρενέ, τον Τσέχοφ κλπ) με ιερό πάθος. Αναγνωρίζει τα ανοιχτά τραύματα στις απώλειες, τις ερωτικές «προδοσίες», τα ανεκπλήρωτα όνειρα, τις επώδυνες μνήμες. Κατανοεί επίσης τα ανθρώπινα λάθη που προκύπτουν από τη λαγνεία της νιότης, την ανυπέρβλητη ομορφιά, το μεγαλείο της παρόρμησης. Στη δεύτερη αγγλόφωνη δημιουργία του μετά από το «Εκεί που χτυπάει η καρδιά μου» ο σκηνοθέτης παραθέτει σε πλήρη αρμονία όλα τα εκφραστικά μέσα του. Τις θείες μουσικές συνθέσεις του Luca Bigazzi, τα υποκριτικά στάνταρ των 2 ογκόλιθων πρωταγωνιστών του, τα εκθαμβωτικής ομορφιάς πλάνα του.

Ο Sorrentino στη «Νιότη» κάνει πράξη τις σκέψεις του. Αναζητάει την απόλυτη ομορφιά, το νόημα της. Την εντοπίζει εκεί που χτυπάει η καρδιά του καθενός. Άλλος την ανακαλύπτει στη μουσική (όπως ο συνθέτης στην ταινία), άλλος στο σινεμά, άλλος στον έρωτα κι άλλος στην ίδια ζωή. Δεν μπορούμε να βρούμε κάτι πιο αληθινό από αυτό. Κύριε Sorrentino σας ευχαριστούμε.

Κωνσταντίνος Καϊμάκης

Περισσότερα από Φεστιβάλ