Τα Ερείπια είναι Πάντα Θλιμμένα
Tα outsider μπορούν κι αυτά να σκοτώνουν σε μια κλασική αμερικάνικη ιστορία εκδίκησης. «Τα ερείπια είναι πάντα θλιμμένα» του Jeremy Saulnier χαρακτηρίζονται από τολμηρή βία κι έναν loser ήρωα που παρασύρεται σε ένα ιλιγγιώδες ταξίδι του προς την καταστροφή και το αδιέξοδο της εκδίκησης.
Ένας κύκλος αίματος που δεν λέει να κλείσει κι ένας πρωταγωνιστής που δεν σου γεμίζει το μάτι, ότι θα ξεκινήσει το μακελειό, για να εκδικηθεί το θάνατο των δικών του. Ο Ντουάιτ Έβανς είναι ένας μυστηριώδης άστεγος: ζει μαζεύοντας κονσερβοκούτια απ’ όπου βρει, ανοίγοντας σπίτια για να κάνει μπάνιο, αναζητώντας τροφή στα σκουπίδια. Το αυτοκίνητο του, μια μπλε Πόντιακ, είναι το σπίτι του, ένα σκουριασμένο σιδερένιο κουτί γεμάτο τρύπες από σφαίρες. Όταν ο Ντουάιτ βρει μπροστά του την αστυνομία δεν θα εκπλαγεί – μόνο που οι αρχές δεν τον αναζητούν για τις παρανομίες του, αλλά για να τον ενημερώσουν ότι ο άνθρωπος που πριν είκοσι χρόνια δολοφόνησε τους γονείς του αποφυλακίστηκε. Πανικόβλητος, ο Ντουάιτ ξεκινά ένα οδοιπορικό εκδίκησης, μόνο που αποδεικνύεται ανίκανος να το φέρει σε πέρας.
Rednecks, μια οικογενειακή βεντέτα και ακραίες σκηνές βίας τύπου Drive, συνθέτουν τον αιματοβαμμένο καμβά του Jeremy Saulnier. Στο πλευρό του σκηνοθέτη κι ένας βετεράνος των ειδικών εφέ στο make up, ο Toby Sells (της τηλεοπτικής σειράς “The Walking Dead”).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Μία ιστορία λουσμένη στο αίμα, κάτι σαν ελισαβετιανή τραγωδία των επαρχιωτών της Αμερικής. Αν και αρχικά μαγνητίζει το ενδιαφέρον, η συνέχεια είναι χωρίς πολλή ουσία. Μία low budget ταινία, που κινείται ανάμεσα στο θρίλερ και το καλλιτεχνικό σινεμά, με αμφίβολα αποτελέσματα, ιδίως στο δεύτερο κομμάτι.
