Η αναζήτηση ταυτότητας μέσα από ένα περίπλοκο αστικό ιστό, οι αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, οι φόβοι που στοιχειώνουν τους ενήλικες, αλλά κυρίως η βαθύτερη ανάγκη του καλλιτέχνη για ελευθερία εκφράζονται στο έργο του Νίκου Λαγού, μέσω ενός επιτηδευμένα αθώου τρόπου. Στη δουλειά του η έννοια της αρχιτεκτονικής τάξης αποδομείται συνειδητά. Έργα μικρών και μεγάλων διαστάσεων, μεικτής τεχνικής σε καμβά συνθέτουν ένα χρωματιστό δίκτυο.
Ο καλλιτέχνης γοητεύεται -όπως και μεγάλο μέρος της γενιάς του- από την PopArt, τη StreetArt, τα γκράφιτι, το έργο του Jean- MichelBasquiat και του A. R. Penk. Στα έργα του μπερδεύονται λέξεις – σύμβολα και δημιουργούνται γλωσσικά παιχνίδια που συνδυάζονται με εικόνες ενός έντονα παιδικού κόσμου. Είναι ο τρόπος του να εκφράσει τις αντιθέσεις της εποχής του και τα άγχη που προκύπτουν από τη δημιουργική αναζήτηση της δικής του ισορροπίας: ωμός και βίαια ρεαλιστικός, χαώδης αλλά και ουτοπικός και αθώος προβάλλει ο κόσμος του Νίκου Λαγού.
