Ο ιστορικός τέχνης / επιμελητής Σ. Μπαχτσεντζήςαναφέρει χαρακτηριστικά: «…Στην προσωποπαγή εικαστική μυθολογία του Χρήστου Δεληδήμου κάθε ζωγραφικό έργο δρα ως μέρος μιας εν εξελίξει αφήγησης, αλληγορία ενδιάμεσων κόσμων, όπου οι υπαρκτοί και άμεσα αναγνωρίσιμοι ήρωές του κατοικούν φανταστικά και ψυχεδελικής υφής τοπία.
Κεντρική φιγούρα αυτής της επιδιωκόμενης μεγάλης διήγησης παραμένει ο ίδιος ο καλλιτέχνης ως πρωταγωνιστής ενός αινιγματικού τοπίου.
Οι σκηνές στο έργο του Δεληδήμου μοιάζουν με τωρινά όνειρα που μας επαναφέρουν στις αρχέγονες στιγμές μαγικών ιεροτελεστιών. Μας μιλούν όμως ταυτόχρονα και για τις απαρχές της ζωγραφικής.
Ας μην ξεχνάμε ότι και οι τοιχογραφίες της παλαιολιθικής εποχής, όπως αυτές του σπηλαίου Λασκώ, αποτυπώνουν οράματα των πρωτόγονων που βιώθηκαν κατά τη διάρκεια εκστατικών, ιεροτελεστικών χορών.
Όντως, το έργο του Δεληδήμου μοιάζει να στοχάζεται τη ζωή όχι θριαμβολογώντας, αλλά ωθούμενο από ένας είδος επιθυμίας εξαφάνισης και σύμπτυξης του ανθρώπινου στοιχείου με το οργανικό έτσι όπως αυτό εμφανίζεται στη χλωρίδα και πανίδα. Όπως και στο γνωστό διήγημα του Φράντς Κάφκα Η Μεταμόρφωση, όπου ο πρωταγωνιστής ξυπνά μια μέρα στο κρεβάτι μεταμορφωμένος σε ένα τεράστιο ζωύφιο.
Δεν αποτελεί όμως η τέχνη ένα είδος σύγχρονης μαγείας μέσω της οποίας καλούμαστε να δώσουμε απαντήσεις στα βασικά οντολογικά ερωτήματα που διέπουν την ύπαρξη μας;
Ίσως το ερώτημα περί της ύπαρξης να τίθεται εκ νέου και στα πρόσφατα γλυπτά του Δεληδήμου, στα περίεργα όντα φτιαγμένα από χαρτί που μοιάζουν είτε με τοτέμ είτε με παιδικά παιχνίδια. Και αν στο διήγημα του Κάφκα ο πρωταγωνιστής πεθαίνει μόνος του, στα έργα του Δεληδήμου αυτοί που δέχονται να παίξουν το παιχνίδι της δικής τους προσωπικής μεταμόρφωσης πεθαίνουν τουλάχιστον μαζί.»
Ο Χρήστος Δεληδήμος σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας (1996-2004), έχει παρουσιάσει έργα του σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και έχει συμμετάσχει στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Αθηνών (2006), ως περφόρμερ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
