Το βραβευμένο στο φεστιβάλ Κανών σενάριο του Michel Franco («Μετά τη Λουτσία») είναι απλώς η αναγνώριση για ένα σκληρό, πεσιμιστικό αλλά και ηθικά μεγαλειώδες φιλμ.
Δυνατό δράμα βασισμένο σε αληθινό περιστατικό, που συνέβη το 2007 όταν μέλη της μη κυβερνητική οργάνωσης «Zoe’s Arc» συνελήφθησαν να μεταφέρουν παράνομα, ορφανά παιδιά από το Τσαντ στη Γαλλία, με σκοπό να υιοθετηθούν από Γάλλους πολίτες.
Το θέμα της απώλειας διαχειρίζεται με παράπλευρες σεναριακές... απώλειες ο νορβηγός Joachim Trier κι αφήνει ανεκμετάλλευτη την παρουσία τόσων σπουδαίων σταρ (Byrne, Huppert, Eisenberg) στην ταινία του.
Γυρισμένο στα μαγευτικά τοπία του Ουάντι Ραμ και Ουάντι ‘Αραμπα της Ιορδανία (όπου γυρίστηκε ο «Λόρενς της Αραβίας»), με ερασιτέχνες ηθοποιούς από μια από τις τελευταίες νομαδικές φυλές Βεδουίνων, το «Theeb, ο Λύκος της Ερήμου» είναι μια σπάνια κινηματογραφική εμπειρία.
Η αληθινή ιστορία του Georg Elser που το 1939 αποπειράθηκε να σκοτώσει τον Χίτλερ, δοσμένη από το σκηνοθέτη της «Πτώσης», τον Oliver Hirschbiegel.
Μια ελεύθερη, ποιητική διασκευή του «Ματωμένου Γάμου» του Lorca που θριάμβευσε στα ισπανικά Όσκαρ (τα Goya) συγκεντρώνοντας 12 υποψηφιότητες με δύο τελικές νίκες!
Η ιταλίδα Alba Rohrwacher («Είμαι ο έρωτας») δίνει μια συνταρακτική ερμηνεία στο ρόλο μιας γυναίκας που αρνείται την θηλυκή της υπόσταση για να μπορέσει να επιβιώσει σε ένα κόσμο ανδροκρατούμενο και εχθρικό.
Το σκληρό, ρεαλιστικό πορτρέτο μιας νεαρής γυναίκας και ταυτόχρονα μιας ολόκληρης χώρας (Κολομβία), που πασχίζει να ξεφύγει από τον κύκλο της βίας.
Φιλμ που σοκάρει όχι τόσο για το θέμα του (μια νεαρή κοπέλα προετοιμάζεται για μια επίθεση αυτοκτονίας) όσο με τον άμεσο, μινιμαλιστικό κι «ανατριχιαστικό» τρόπο κινηματογράφησης του!
Μια ονειρική περιπλάνηση στα έσχατα του «παλιού» κόσμου και η οδυνηρή συνάντηση ενός «ξεχασμένου» σαμάνου του Αμαζονίου με το λευκό άνθρωπο του σύγχρονου πολιτισμού.
Ο Alexander Sokurov σαγηνεύεται από τη μαγεία και τη «γενναιοδωρία» του Λούβρου και την ανταποδίδει με μια ταινία δοξαστική για το σημαντικότερο στολίδι του Παρισιού!
Αν και αυθεντικό περιστατικό που συγκλονίζει, ο Pablo Agüero το αντιμετωπίζει σαν μια πειραματική άσκηση σκηνοθετικού ύφους, στερώντας το δυναμισμό μιας ιστορίας που θα μπορούσε να απογειώσει το φιλμ.
Το ποιητικό φιλμ του Νίκου Κορνήλιου προβλήθηκε στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 2015, στο 28ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και στο φεστιβάλ «Ποίηση και Κινηματογράφος» στο Όσλο τον Φεβρουάριο 2016.
Η άκρατη κι αλόγιστη δυτικοποίηση της σύγχρονης Κίνας, χωρισμένη σε τρεις διαφορετικές χρονικές περιόδους (1999, 2014, 2025) αλλά και σε 3 άνισες μεταξύ τους φιλμικές αποδόσεις.
Το ερώτημα «Τι σχέση έχει ο μύθος του Οιδίποδα με την κατοχή στην Ελλάδα;» είναι το επίκεντρο της γερμανικής ταινίας που γυρίστηκε στην Ελλάδα το 1990 και προβάλλεται για πρώτη φορά στη χώρα μας.
Μια ταινία ύμνος στη Γυναίκα που ο Terence Davies, ο σκηνοθέτης του «Βαθύ μπλε του έρωτα», την ταυτίζει με την πανέμορφη, αγέρωχη αλλά και σκληρή σκοτσέζικη γη.
Ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης, ο κροάτης Dalibor Matanic, δίνει μια άλλη διάσταση στο γιουγκοσλαβικό εμφύλιο και κερδίζει το βραβείο της Επιτροπής στο «Ένα κάποιο βλέμμα» του φεστιβάλ Κανών.
Μια σημαντική στιγμή του τσεχοσλοβακικού κινηματογράφου είναι η «Μαρκέτα Λαζάροβα» (1967) του Frantisek Vlácil που αποτελεί προσαρμογή του ομώνυμου μυθιστορήματος (1931) του Vladislav Vancura και περιγράφει τη διαμάχη δυο αντίπαλων μεσαιωνικών φυλών.
Οι σουφραζέτες για πρώτη φορά γίνονται πρωταγωνίστριες στο σινεμά. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία των γυναικών που πάλεψαν σκληρά για το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες...
Το λεγόμενο «οικονομικό θαύμα» της δεκαετίας του ’60 στην Ιταλία μέσα από την νεορεαλιστική ματιά του Ermanno Olmi, που κέρδισε το βραβείο OCIC (Organisation Catholique Internationale du Cinema), στο φεστιβάλ Κανών 1963.
Η αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας είναι το θέμα του γερμανικού πολιτικού θρίλερ «Λαβύρινθος της σιωπής» που βασίζεται στις πρώτες δίκες συνεργατών των ναζί που πραγματοποιήθηκαν επί γερμανικού εδάφους το 1963.
Επανέκδοση της κλασικής ταινίας του Frank Beyer (βασισμένη στο ομότιτλο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Bruno Apitz) η οποία σηματοδοτεί την πρώτη φορά που ο κινηματογράφος ασχολήθηκε με το Ολοκαύτωμα.
Το φαβορί για την κατάκτηση του φετινού Όσκαρ Α ρόλου, η αποκαλυπτική Brie Larson πρωταγωνιστεί σε μια από τις πιο σπαραχτικές ταινίες που έχουν γίνει ποτέ γύρω από τη σχέση μητέρας- γιου...
Ο Γιώργος Ζώης, βραβευμένος στη Βενετία μικρομηκάς, πραγματοποιεί το ντεμπούτο του στη μεγάλου μήκους ταινία, με ένα φιλόδοξο σχέδιο, που αντλεί την προβληματική του τόσο από το μύθο (Ορέστεια) όσο κι από την πραγματικότητα (το αιματοκύλισμα της Μόσχας) .
Η μεταναστευτική κρίση είναι το θέμα της ταινίας του ταλαντούχου Jonas Carpignano που έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο τμήμα Εβδομάδα Κριτικής του φεστιβάλ Κανών.
Το ομότιτλο μυθιστόρημα του γερμανοεβραίου Jurek Becker πρωτοδημοσιεύτηκε το 1969. Πέντε χρόνια αργότερα έγινε ταινία από τον Frank Beyer που αποτέλεσε τη μοναδική οσκαρική υποψηφιότητα της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, ενώ στα 1999 το χολιγουντιανό ριμέικ της είχε ως πρωταγωνιστή τον Robin Williams.
Με το βραβείο καλύτερου φιλμ στο Ένα Κάποιο Βλέμμα των Κανών αλλά και στο πρόσφατο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, το ισλανδικό χαμηλότονο, ιλαροτραγικό «Δεσμοί αίματος» αποδεικνύει γιατί κάποιοι δεσμοί είναι πιο δυνατοί από κάποιους άλλους.
Το 2009 το αργεντίνικο «Μυστικό στα μάτια της» γνώρισε μια σπουδαία διεθνή καριέρα με αποκορύφωμα το ξενόγλωσσο Όσκαρ. Το 2016 το αμερικανικό ριμέικ του είναι έτοιμο να ακολουθήσει αντίθετη πορεία...
Αν αναρωτιέστε πως φτάσαμε ως εδώ, η ταινία του Adam McKay βυθίζεται στα χρηματιστηρικά άδυτα που περιγράφει ο Michael Lewis στο βιβλίο του «The big short» και αποκαλύπτει την απαρχή της παγκόσμιας κρίσης το 2008.
Βραβευμένο στις Κάνες ντεμπούτο για την ιρανή Ida Panahandeh που ακολουθεί πιστά τα πετυχημένα βήματα του συμπατριώτη της Asghar Farhadi και της κανόνων της «Ιρανικής Άνοιξης».
Βασισμένοι στο αριστούργημα του Boccaccio «Το Δεκαήμερο», οι Taviani επικεντρώνονται σε πέντε από τις εκατό ιστορίες που περιλαμβάνονται σε αυτό, για να αποτίσουν φόρο τιμής σε έναν από τους μεγαλύτερους παραμυθάδες όλων των εποχών.
Το σπουδαίο ρωσικό έπος του Sergey Bondarchuk, διασκευή του κλασικού μυθιστορήματος που έγραψε ο Leo Tolstoy, στην ολοκληρωμένη μορφή του που διαρκεί σχεδόν 7 (!) ώρες.
