ΔΡΑΜΑ

Αισθηματικό δράμα στα χρόνια του ισπανικού εμφυλίου από το σκηνοθέτη του παρόμοιου ύφους και θέματος «Μαύρου ψωμιού».

Ο Τζέραρντ Μπάτλερ, ο Leonidas των «300», ψάχνει ακόμη να βρει τα υποκριτικά πατήματα του αλλά πέφτει συνεχώς πάνω σε μπανανόφλουδες…

Ο Τζέραρντ Μπάτλερ, ο Leonidas των «300», ψάχνει ακόμη να βρει τα υποκριτικά πατήματα του αλλά πέφτει συνεχώς πάνω σε μπανανόφλουδες…

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του ‘’ποιητή των εικόνων’’ Πιέρ Πάολο Παζολίνι.

Η Σοφία Κόπολα διασκευάζει την κλασική δημιουργία από τα 70ς του Ντον Σίγκελ (που είχε για πρωταγωνιστές τους Κλιντ Ίστγουντ και Τζέραλντιν Πέιτζ) και κερδίζει το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες

O Σεμπάστιαν Μπόρενζταϊν με τη δεύτερη μόλις ταινία του δίνει συνέχεια στο θαυμάσιο ντεμπούτο του «Η αγελάδα που έπεσε από τον ουρανό» (2011) με μια υποδειγματική πολιτική αλληγορία γύρω από το βρώμικο παρελθόν της χώρας του.

Μια σπάνια ταινία του πατέρα του σουρεαλιστικού κινηματογράφου Λουίς Μπουνιουέλ

Για πρώτη φορά σε ψηφιακή επανέκδοση, θα παιχθεί στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες το φιλμ του Λικ Μπεσόν που έκανε περιζήτητη την Αμοργό στους γάλλους.

Ένας τρυφερός παιδικός έρωτας αλλά και μια σκληρή δραματική ιστορία είναι το θέμα της ταινίας του Μισέλ Μπουζενά που ισορροπεί κατάλληλα μεταξύ γέλιου και δακρύων.

H Nicole Garcia («Η εκδοχή του Τσάρλι», «Κάτω από τα φώτα της πλατείας») υπογράφει ένα αισθηματικό δράμα εποχής που ήταν υποψήφιο για Χρυσό Φοίνικα πριν από ένα χρόνο και διαθέτει ως βασικό ατού τη θεσπέσια Marion Cotillard.

Η ταινία έκπληξη από την Αυστραλία που μπήκε αναπάντεχα στην πεντάδα των υποψήφιων για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της φετινής χρονιάς.

Η ταινία έκπληξη από την Αυστραλία που μπήκε αναπάντεχα στην πεντάδα των υποψήφιων για Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας της φετινής χρονιάς.

Ο Φερνάντο Τρουέμπα θυμίζει... Αλμοδοβάρ και η Πενέλοπε Κρουζ την Ισαβέλλα της Καστίλλης σε ένα σινεφίλ κωμικό στιγμιότυπο από τα 50ς με αναφορές στο backstage των ψευδοιστορικών επικών φιλμ της εποχής.

Η επιστροφή της σπουδαίας Σόνια Μπράγκα στο διεθνές στερέωμα γίνεται με μια ταινία που ήταν πέρυσι υποψήφια για το Χρυσό Φοίνικα.

Ριμέικ μιας ιταλικής ταινίας («Τα δικά μας παιδιά»), διασκευή του best seller του Χέρμαν Κοχ, με οσκαρικό καστ και πληθώρα δύσκολων, ηθικών διλημμάτων.

Η Anne Fontaine (Two Mothers/Adore, Coco Before Channel) σκηνοθετεί μια δυνατή (αλλά πολιτική πονηρή) ιστορία βασισμένη σε πραγματικά περιστατικά που διαδραματίστηκαν στην Πολωνία του 1945.

Ο Ολιβιέ Ασαγιές κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάνες με... βοηθό την εξαιρετική Κρίστεν Στιούαρτ αλλά η ατμοσφαιρική ταινία του δεν έχει καθόλου σεναριακή πειθώ.

Ο Κιμ Κι Ντουκ (Pieta», «Moebius») υπογράφει την πιο ξεκάθαρη πολιτική ταινία του, ρίχνοντας μια ψύχραιμη όσο και πικρή ματιά πάνω στην ιστορία διχασμού και μίσους μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας.

Η τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση του πρόσφατα χαμένου Μπιλ Πάξτον έγινε με αυτό το νεανικό θρίλερ ενηλικίωσης και επιβίωσης.

Τι γίνεται όταν τελειώσει ο έρωτας; Ο βέλγος σκηνοθέτης Joachim Lafosse έχει την όχι και τόσο αισιόδοξη απάντηση του προαιώνιου ερωτήματος που απασχολεί σχεδόν τους πάντες...

Το φιλμ του παραγωγικότατου Μάρκο Μπελόκιο (μόλις πριν από μια βδομάδα είδαμε στις ελληνικές αίθουσες την προηγούμενη ταινία του «Αίμα από το άιμα μου») αποτέλεσε την ταινία έναρξης το Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών του περσινού Φεστιβάλ των Καννών.

Μία συγκλονιστική ιστορία ψυχικού σθένους στην υπό γερμανική κατοχή Γαλλία, με πρωταγωνιστές δύο εβραιόπουλα, που κρύβονται από τους ναζιστές.

Χαμηλότονο δράμα αλλά και μια δόση περιπέτειας σε μια ταινία που έχει για πρωταγωνιστή έναν άνθρωπο της πόλης ο οποίος ψάχνει να βρει τη λύτρωση στα δάση της παγωμένης Σιβηρίας.

Καλογυρισμένο γαλλικό γκανγκστερικό θρίλερ που θυμίζει σε πολλά σημεία την αριστουργηματική «Ένταση» (του Μάικλ Μαν με τους Αλ Παστίνο και Ρόμπερτ ντε Νίρο) με αρκετά αξιόπιστες επιδόσεις...

Ντελικάτη, γουστόζικη και αστεία όσο δεν φαντάζεσαι, η «Καλύτερη στιγμή τους» αποδεικνύει ότι η δανέζα Lone Scherfig ανήκει δίχως αμφιβολία στην ελίτ των κορυφαίων γυναικών σκηνοθετών.

Θα μπορούσε να ήταν ένα δυνατό ερωτικό δράμα αλλά η αφηγηματική αστοχία του Σέρινταν και η χοντροκομμένη λύση του μυστηρίου στο φινάλε, το καθιστούν απλώς υποφερτό.

Φιλόδοξο σχέδιο από τον δημιουργό του «Θρύλου του Μίκαελ Κόλχαας» που ξεχωρίζει κυρίως για τις διάσημες πρωταγωνίστριες του κι όχι για την ιστορία του.