«Το ταξίδι μιας οικογένειας μέσα από τις καλύτερες σκηνές των υποψήφιων ταινιών για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας». Κάπως έτσι oνομάζει η δημιουργός του "Don't call me Oscar" το συγκεκριμένο φωτογραφικό πρότζεκτ που δημιούργησε μαζί με τις κόρες της.
Επιλέγουμε δώδεκα παραγωγές που ολοκληρώνουν τον κύκλο τους την Κυριακή των Βαϊων, 1η Απριλίου και δεν πρέπει να χάσετε.
Μελέτες που πραγματοποιήθηκαν το 2017, δείχνουν με πόσο διαφορετικό τρόπο αντιμετωπίζονται και παρουσιάζονται οι γυναίκες στην κινηματογραφική βιομηχανία.
«Θα το τολμούσες;» λέει με μεγάλα γράμματα μια αφίσα έξω από το κινηματογράφο Ολύμπιον, το κεντρικό σινεμά του Φεστιβάλ στην Θεσσαλονίκη. Είναι ένα από τα ερωτήματα που έθεσε στα πόστερ του που για δέκα μέρες τώρα είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα σημεία της πόλης. Αυτό το ερώτημα μάλλον ζητούσε απάντηση μέσα από τις 160 ταινίες που είχε στο πρόγραμμα του.
Ξεκίνησε πριν πέντε χρόνια ως ένα παζάρι δίσκων για τους νοσταλγούς βινυλίου. Η δυναμική του όμως ήταν τέτοια που γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα δημοφιλές φεστιβάλ αφιερωμένο πάντα στο βινύλιο που διαρκώς εμπλουτίζεται με περισσότερες δράσεις. Το φετινό εορταστικό 12ο Vinyl is Back θα γίνει το τριήμερο 16, 17, 18 Μαρτίου στο «Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου» με πολλές παράλληλες εκδηλώσεις και φυσικά όπως πάντα με ελεύθερη είσοδο για το κοινό. Με αυτή την αφορμή θυμόμαστε μερικά πολύ ενδιαφέροντα 21 trivia για το Vinyl is Back.
Αυτή η έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη Πορτραίτων, στο Λονδίνο, αποδεικνύει ότι ένα από τα πιο συναρπαστικά πράγματα που συνέβησαν στην Βικτωριανή τέχνη ήταν η φωτογραφία και η επαναστατική Julia Margaret Cameron υπήρξε η σημαντικότερη Βρετανίδα καλλιτέχνης της εποχής της.
Διατρανώνοντας την απόφασή τους να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο το δικαίωμα της καλλιτεχνικής έκφρασης και το δικαίωμα της προάσπισης της εργασίας τους, οι εργαζόμενοι και συντελεστές της παράστασης «Jesus Christ Superstar» διοργανώνουν την Πέμπτη 1/3/2018, στις 18.00, έξω από το θέατρο «Ακροπόλ», συγκέντρωση διαμαρτυρίας, καλώντας την πολιτεία και τους κοινωνικούς φορείς της πόλης να αντισταθούν στη λογοκρισία που επιχειρείται να τους επιβληθεί, να πάψουν να παριστάνουν τον «Πόντιο Πιλάτο» και να δώσουν «μια ξεκάθαρη απάντηση πως ο φόβος δεν θα περάσει στην τέχνη».
Στον ευρύ χώρο της pop made in Greece πολλά συμβαίνουν. Άλλοι ταξιδεύουν στο εξωτερικό και παίζουν σε διεθνή ακροατήρια, άλλοι μένουν έξω αλλά δίνουν πάντα παρών και εδώ, άλλοι έχουν δυναμικά αλλάξει τον ήχο τους και εξελίσσονται συνεχώς, άλλοι ξαφνιάζουν με προτάσεις, άλλοι επιστρέφουν και κάνουν αίσθηση (γιατί ποτέ δεν περνούν απαρατήρητοι οι Xaxakes του Γιάννη Νάστα). Αυτά και άλλα συμβαίνουν στα πέντε φρέσκα κομμάτια που ακολουθούν.
Λίγες εκατοντάδες μέτρα από εκεί όπου τελούνταν τα λεγόμενα «Μικρά» ή «εν Άγραις Μυστήρια» στις όχθες του Ιλισού, τον ίδιο μάλιστα μήνα, τον Ανθεστηριώνα, που ταυτίζεται περίπου με τον δικό μας Φεβρουάριο, τα Ελευσίνια Μυστήρια, ακολουθώντας την αντίστροφη διαδρομή, «επιστρέφουν» στην πόλη που τα καθιέρωσε, την Αθήνα...
Όταν το προηγούμενο καλοκαίρι το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών άνοιξε για πρώτη φορά τους Κήπους του στη σύγχρονη εικαστική δημιουργία, πυροδοτώντας έναν ζωντανό διάλογο του εμβληματικού οργανισμού με την πόλη και τους πολίτες, ο πρόεδρός του Νίκος Θεοχαράκης είχε κάνει λόγο για το «πρώτο από τα πολλά βήματα» που το Μέγαρο προετοίμαζε προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τρεις ηθοποιοί, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Γιώργος Παπαγεωργίου και ο Μιλτιάδης Φιορέντζης δοκιμάζουν αυτή τη χειμερινή περίοδο την πρώτη τους σκηνοθεσία και μιλούν για την εμπειρία να βλέπουν το θέατρο από μιαν απόσταση. Φωτογραφίες: Κική Παπαδοπούλου, Δομνίκη Μητροπούλου, Ελίνα Γιουνανλή
Μια συνολική (και όπως όλοι ελπίζουν οριστική) λύση στα προβλήματα του Θεατρικού Μουσείου δρομολογεί το Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ την ίδια στιγμή καταγράφεται ένα ακόμη πλήγμα στον πολύπαθο οργανισμό.
Δέκα ημέρες πριν την πρεμιέρα του σπουδαίου έργου του Ευγένιου Ιονέσκο μπαίνουμε στην πρόβα της ανατρεπτικής προσέγγισης του Γιάννη Κακλέα και συνομιλούμε με τον ίδιο, το συνθέτη Σταύρο Γασπαράτο και τους ηθοποιούς Ιερώνυμο Καλετσάνο, Χριστίνα Μαξούρη, Λαέρτη Μαλκότση και Ελενα Τοπαλίδου για το πως ένα μνημείο σαρκασμού, μαύρου χιούμορ και παραλόγου γίνεται - χάρη στο θέατρο - αποδεκτό ως λογικό. Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Το τελευταίο σόλο του διάσημου Βρετανού χορευτή και χορογράφου ξεκινάει την παγκόσμια περιοδεία του από την Αθήνα με συμπαραγωγό τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Ο... ελληνικής καταγωγής «Xenos» στάθηκε καταλυτικός για το μέλλον του Ακραμ Καν στο Χορό ενώ λειτούργησε μέσα του σαν κραυγή αφύπνισης για το μέλλον των ανθρώπων στο σύγχρονο κόσμο. Φωτογραφίες: Ζαν Λουί Φερνάντεζ, Ανδρέας Σιμόπουλος
Οι πρωταγωνιστές της «Πενθεσίλειας» - Βίκυ Βολιώτη, Θάνος Τοκάκης, Αργύρης Ξάφης, Σύρμω Κεκέ, Άλκηστη Πουλοπούλου, Ηρώ Μπέζου, Κώστας Κορωναίος, Αινείας Τσαμάτης - και ο σκηνοθέτης της Παντελής Δεντάκης, μιλούν με τα ερωτικά λόγια της ρομαντικής τραγωδίας του Χάινριχ Φον Κλάιστ που ανεβαίνει στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση. Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος, Σταύρος Χαμπάκης
Μια έκθεση που επιχειρεί να καταγράψει την σύγχρονη ιστορία της τέχνης τη στιγμή που συμβαίνει, με τίτλο «Θεωρήματα: Παραγωγικά και αξιωματικά συστήματα», έκανε «ποδαρικό» για το 2018, με τα εγκαίνιά της το βράδυ της Πέμπτης 8 Φεβρουαρίου, στο Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης.
Η οικοδόμηση του Μπάγκειον ξεκινάει το 1890. Ο Χένρικ Ιψεν παραδίδει την «Εντα Γκάμπλερ» το 1890. Πως ένα ιστορικό κτήριο συναντά καρμικά ένα κλασικό κείμενο με την Αντζελα Μπρούσκου να το οργανώνει.
Το πρόγραμμα των 87 εκδηλώσεων, οι μετακλήσεις των σταρ, ο τονισμένος χαρακτήρας των χώρων, η έμφαση στις συμπαραγωγές και το πλεόνασμα στο ταμείο: Όλα όσα φέρνει μαζί του το φεστιβαλικό καλοκαίρι. Φωτογραφίες συνέντευξης τύπου: Εύη Φυλακτού
Κάθε φορά που ανεβαίνω Θεσσαλονίκη, το διαπιστώνω- είναι ο αέρας της πόλης που κάτι έχει και φέρνει, ανακατεύει και ταξιδεύει ιδέες. Μετά λέω (στον εαυτό μου) δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά που λες- ποιος αέρας;- οι άνθρωποι είναι, οι διαδρομές και οι ανησυχίες του καθένα, οι συναναστροφές, ίσως λίγο - επειδή μας αρέσει να το λέμε- και ο αέρας.
Μια ξεχωριστή έκθεση φιλοξενείται από τις 2 έως τις 11 Φεβρουαρίου στον υπόγειο χώρο της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Τι είπε ο σπουδαιότερος εν ζωή ηθοποιός κατά την επίσκεψη του στην Αθήνα ως προσκεκλημένος της Εταιρείας Προστασίας Σπαστικών, με αφορμή την τελευταία ταινία της καριέρας του «Αόρατη κλωστή». Φωτογραφία εξωφύλλου: Studio Panoulis
Οι στιγμές, τα γεγονότα και οι αριθμοί που έχουν χαρακτηρίσει τη θεατρική σκηνή την οποία ίδρυσε ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος το 1997 και γιορτάζει τα 20ά της γενέθλια.
Εκατοντάδες χιλιάδες Tεκμήρια του Ελληνισμού μεταστεγάζονται στο νέο τους κτίριο, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος
Συνήθως πάει έτσι: Για όσους ξεκινάνε την καριέρα τους κάνοντας τον Έλβις, με το κοστούμι, τις κινήσεις και όλα τα σχετικά, η καταξίωση έρχεται με το δικό τους σόου στο Λας Βέγγας - που αν μη τι άλλο, πληρώνεται καλά. Σπάνια, κάτι πιο ξεχωριστό. Σίγουρα κανείς από τους γνωστούς «Elvis impersonators» δεν κέρδισε μέσα σε μια νύχτα έξι βραβεία Grammy. Τα κατάφερε ο φετινός θριαμβευτής. Ο Bruno Mars.
Από όποια άκρη κι αν πιάσεις το φιλμ «Αόρατη Κλωστή» («Phantom Thread») είναι το πλέον περιζήτητο της σεζόν. Εκτός της βαρυσήμαντης δήλωσης του πρωταγωνιστή του Ντάνιελ Ντέι Λιούις που δήλωσε ότι είναι η τελευταία φορά που εμφανίζεται στο σινεμά (κάνοντας τις πολυάριθμες θαυμάστριες του να φορέσουν… πλερέζες), το φιλμ σηματοδοτεί την επανένωση του ξεχωριστού σκηνοθέτη Πολ Τόμας Άντερσον με τον Λιούις σχεδόν μια δεκαετία μετά από το εμβληματικό «Θα χυθεί αίμα», ενώ και οι 6 οσκαρικές υποψηφιότητες μαρτυρούν ότι το φιλμ εκτός από φινέτσα διαθέτει και ακαταμάχητη γοητεία.
Το νησί της Κέρου, που βρίσκεται στις Κυκλάδες νότια της Νάξου, ήταν γνωστό μέχρι πρόσφατα για τα μοναδικά τελετουργικά δρώμενα που λάμβαναν χώρα εκεί πριν 4.500 χρόνια, με κύριο χαρακτηριστικό την εναπόθεση σπασμένων μαρμάρινων ειδωλίων.
Μια κουβαρίστρα με κόκκινο νήμα πρόσφεραν για καλωσόρισμα οι υπεύθυνοι του Γαλλικού Ινστιτούτου της Αθήνας σε όσους έφταναν στην οδό Σίνα, το μεσημέρι της Τρίτης, για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του προγράμματος των πολιτιστικών του δράσεων για το 2018. Ένα κόκκινο νήμα που θέλει να ενώσει το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, ένα γραφιστικό στοιχείο που βρίσκεται στην καρδιά του φετινού προγράμματος, που είναι αφιερωμένο στα 111 χρόνια της παρουσίας του Ινστιτούτου στην Ελλάδα, με γενικό τίτλο «Μνήμη(ες) του μέλλοντος».
Ο Δημήτρης Αγαρτζίδης σκηνοθετεί τη «Βοσκοπούλα», το ποιμενικό ειδύλλιο του 16ου αιώνα και οι Σίμος Κακάλας, Νίκος Καραθάνος και Γιάννης Λεοντάρης θυμούνται όλους τους πιθανούς λόγους που τους έκαναν να αγαπήσουν τα βουκολικά δράματα και να αποκαταστήσουν πανηγυρικά την εικόνα τους στη συνείδηση του θεατρικού κοινού με μεγάλες επιτυχίες.
«Να τα εκατοστήσετε!» Αυτήν την ευχή άκουγες απ’ όλους το βράδυ της Δευτέρας, στην κατάμεστη αυλή και στο φουαγιέ του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, όπου ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος κάλεσε φίλους και συνεργάτες για να γιορτάσουν μαζί τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από τη δημιουργία του θεάτρου.
Το πολυβραβευμένο μιούζικαλ Cabaret ανεβαίνει στη σκηνή του Παλλάς από τις 3 Φεβρουαρίου σε μια φιλόδοξη παραγωγή των Θεατρικών Σκηνών και σε σηνοθεσία του Σωτήρη Χατζάκη.
Με τη φιλοδοξία να αφηγηθεί την ιστορική πορεία της ελληνικής βιομηχανίας από τα μέσα του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, η Τεχνόπολις του Δήμου Αθηναίων και το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου παρουσιάζουν την έκθεση «160 χρόνια made in Greece. Βιομηχανία, πρωτοπορία, καινοτομία», που θα υποδέχεται το κοινό μέχρι τα τέλη Μαρτίου, προσφέροντας ένα ταξίδι στην ιστορία μιας εποποιίας: της βιομηχανικής ανάπτυξης της Ελλάδας.
Με το πρώτο τρίμηνο της σεζόν να έχει ολοκληρωθεί καθώς και τις τονωτικές ενέσεις των γιορτών να έχουν αθροιστεί στην προσέλευση, παραγωγοί, θεατρώνες και διευθυντές θεάτρων καθώς και η Viva - η μεγαλύτερη πλατφόρμα στην on line πώληση εισιτηρίων θεαμάτων – μας δίνουν τα πρώτα δείγματα για την πορεία της τρέχουσας χειμερινής περιόδου.
«Ένα εγχείρημα παντρέματος Ανατολής και Δύσης, σε βάθος και στην ουσία του», - όπως το χαρακτήρισαν και οι συντελεστές της εκδήλωσης, - θα πραγματοποιηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών την Τρίτη 30 Ιανουαρίου και θα φέρει σε επαφή για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την Δήμητρα Γαλάνη και το Chronos Project μαζί με τους ΤΑΚΙΜ.
Πώς «δουλεύει» η μουσική; Σε κάνει να νοιώθεις καλά, δημιουργεί μια θαλπωρή, λένε πολλοί– μπορεί- είναι μια γέφυρα που ενώνει, είναι ένα sold out που κάνει αίσθηση (όπως οι Suicideboys από τη Νέα Ορλεάνη στο Piraeus Academy), είναι ένα σταθερό ραντεβού (o Σταμάτης Κραουνάκης συναντά το κοινό του στη Σφίγγα), είναι, μεταξύ άλλων και δέκα live προτάσεις από την καρδιά του χειμώνα.
"Πήγα για τρίτη φορά στον άλλο κόσμο και δεν μου άρεσε καθόλου! Χωρίς σκηνικά, απέραντη μοναξιά και μύριζε αλβανική φούντα. Κάθισα ένα τέταρτο και όπου φύγει φύγει πίσω στο μπουρδέλο. Σε καμιά δεκαριά μέρες επιστρέφω στις πίστες!!! (Πρώτα ο γιατρός)." Μ' αυτό το μήνυμα που ανάρτησε στην ιστοσελίδα "tzimakospanousis.gr" ο Τζίμης Πανούσης αντιμετώπισε με χιούμορ την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του. Ένα μήνα μετά η καρδιά του τον πρόδωσε ξανά και το Σάββατο 13 Ιανουαρίου ο αγαπημένος καλλιτέχνης πέθανε από ανακοπή καρδιάς.
Ένας ολόκληρος θεατρικός κόσμος, όπως τον οραματίστηκε αλλά και τον έπλασε με τα ίδια του τα χέρια ο σκηνογράφος και ενδυματολόγος Δαμιανός Ζαρίφης, απλώνεται στα «έγκατα» του κτιρίου του Ωδείου Αθηνών, στον ατμοσφαιρικό υπόγειο πολυχώρο του. Μέσα από τα σπαράγματα της δουλειάς του, που φιλοξενούνται στην έκθεση «Ο παλμός του σχεδίου», η οποία διοργανώνεται με αφορμή τα δέκα χρόνια από τον πρόωρο θάνατό του, ιχνηλατείται το θεατρικό τοπίο που αρχίζει να διαμορφώνεται στα χρόνια της Μεταπολίτευσης και φτάνει σχεδόν μέχρι τις μέρες μας...
