Ενάντια στην ερωτική εμμονή μιας εβδομηντάχρονης για τον προηγούμενο ψυχοθεραπευτή της μάχεται με νύχια και με δόντια ο ψυχοθεραπευτής Ίρβιν Γιάλομ στο έργο του «ο δήμιος του έρωτας» που ανεβαίνει στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη.
Μια διαφορετική Αντιγόνη, πιο καθημερινή και πιο ανθρώπινη, σε έναν κόσμο λιγότερο επικό αλλά εξίσου τραγικό με αυτόν της αρχαίας τραγωδίας μας αναδεικνύει η παράσταση «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ που ανεβαίνει στο Νέο Ελληνικό Θέατρο Γιώργου Αρμένη σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου.
Κομμάτια από την ζωή της Ούλρικε Μάινχοφ των Μπάαντερ- Μάινχοφ των διαβόητων Γερμανών τρομοκρατών της ακροαριστερής οργάνωσης RAF, η οποία δραστηριοποιήθηκε την δεκαετία του 70 παρουσίασε η παράσταση Ulrike στο Bios σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση.
Μπορεί στον ελληνικό κινηματογράφο να μην βλέπουμε έργα με δράση, αλλά το θέατρο έρχεται να καλύψει αυτό το κενό, με μια περιπέτεια εμπνευσμένη από την ελληνική μυθολογία: το «Θησέας και Αριάδνη» που ανεβαίνει στο θέατρο Badminton σε σκηνοθεσία Σοφίας Σπυράτου.
Οι άνθρωποι της γενιάς των 60's επαναστάτησαν έναντι του παραδοσιακού τρόπου ζωής και των γονιών τους. Όμως κάποτε έγιναν αυτοί γονείς κι είχαν να αντιμετωπίσουν την αντίδραση των παιδιών τους. Αυτή την ρήξη των γενεών εξετάζει το έργο του Love, Love, Love του Μάικ Μπάρτλετ που ανεβαίνει στο θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν σε σκηνοθεσία Μαριάννας Κάλμπαρη.
Μια ποιητική αλληγορία του Μπέρτολτ Μπρεχτ για το καλό και το κακό και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που καθορίζουν τελικά την ηθική των ανθρώπων, «ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν» ανεβαίνει στην Στέγη Γραμμάτων και τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση σε σκηνοθεσία της Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Το σκοτεινό περιβάλλον του 1984 του Τζορτζ Όργουελ επαναλαμβάνεται ως φάρσα στο θεατρικό έργο X-Tokio που ανεβαίνει στο Από Μηχανής θέατρο, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κωνσταντάτου και σε κείμενο του Στέλιου Λυκουρέση.
Μελόδραμα από Tρούμπα μεριά ρίχνει γροθιά στο στομάχι της κοινωνίας. Στην παράσταση "Κόκκινα Φανάρια", παραγωγή του Εθνικού, που παίζεται στο Rex στην σκηνή Κοτοπούλη αποτυπώνεται το δράμα της πορνείας, σε ένα έργο του Αλέκου Γαλανού 50 χρόνων πια και σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Ρήγου που δείχνει την πορνεία με εικόνες του σήμερα.
Ένα πρωτότυπο ταξίδι στον εσωτερικό κόσμο του Γάλλου συγγραφέα Γκι ντε Μωπασάν πραγματοποιείται μέσα από την παράσταση της Φρόσως Λύτρα «η άλλη αίσθηση» που ανεβαίνει στο Κτήριο 56- Κέντρο Πολιτισμού Ελληνικός Κόσμος.
Δουλεύει σαν σκυλί. Πολύ μιλάνε τα παπαγαλάκια. Καμαρώνει σαν κότα. Άι χάσου, παλιοβερβερίτσα! Καθημερινές, λαϊκές εκφράσεις, εμπνευσμένες από ομοιότητες κάποιων ανθρώπινων συνηθειών και συμπεριφορών με χαρακτηριστικά εκπροσώπων της πανίδας. Εντάξει, την τελευταία δεν τη λες και "καθημερινή", δική μας αυτοσχέδια είναι επειδή ακουγόταν σπιρτόζικη, αλλά τουλάχιστον όλες οι υπόλοιπες αναδεικνύουν με επιτυχία τις μικρές και μεγάλες συγγένειές μας με τον κόσμο των ζώων. Το ίδιο κάνει και η παράσταση "Πολιτισμένα Ζώα", που φιλοξενείται στον υπόγειο χώρο του bios, στην οποία τα μέλη του θιάσου υποδύονται διάφορα ζωάκια, από σκύλους μέχρι... βερβερίτσες, τα οποία διακατέχονται από ανασφάλειες, εμμονές, νευρώσεις, επιθυμίες, ακριβώς σαν αυτές που "τυραννούν" κι εμάς.από την Αργυρώ Σταυρίδη
Τι θα γίνει αν δυο πρόσωπα ενός πίνακα αποκτήσουν ζωή κι αρχίσουν να αναρωτιούνται ποιοί είναι και τι κάνουν; Μάλλον θα αναρωτηθούν ποιό είναι το κρυμμένο μήνυμα του πίνακα και το τι θέλει ακριβώς ο ζωγράφος από αυτούς να κάνουν.
Τη ζωή, τα πάθη, τις αναμνήσεις και τα βαθύτερα συναισθήματα μιας από τις κορυφαίες στιχουργούς του ελληνικού λαϊκού τραγουδίου, της Ευτυχίας Παπαγιανοπούλου, μας παρουσιάζει η ομώνυμη παράσταση στο θέατρο Χώρα σε μια εμβληματική ερμηνεία της Νένας Μεντή.
Το θέμα του ξένου και πώς τον αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία σε μία παράσταση με δύο θεατρικά έργα και δύο σκηνοθέτες, αλλά με τους ίδιους πρωταγωνιστές στο Εθνικό θέατρο. Από την τραγωδία του trafficking στην κιτσοπούλεια εκδοχή του περιμένοντας τον (τουρίστα) Γκοντό περνάει η παράσταση που ενώνει δύο θεατρικά έργα το "Ξένος": Αόρατη Όλγα του Γιάννη Τσίρου και το "Αούστρας ή Αγριάδα" της Λένας Κιτσοπούλου.
Η γερμανική ταινία «οι ζωές των άλλων» αγαπήθηκε στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο, γιατί το τοπικό θέμα της, η εμπειρία των παρακολουθήσεων της Στάζι στην Α. Γερμανία, που εισβάλουν στον ιδιωτικό χώρο των ανθρώπων, μέσα από την τραγικότητά του γίνεται πανανθρώπινο. Τώρα αυτό το έργο ανεβαίνει σε θεατρική μορφή στο Θησείον- Ένα θέατρο για τις τέχνες, με την σκηνοθεσία της Αλίκης Δανέζη-Knutsen και με σημαντικούς πρωταγωνιστές.
Η βαρβαρότητα της ζωής και των ανθρώπων παίρνει πολλές μορφές και εσωτερικεύεται με πολλούς τρόπους. Αυτήν την πολλαπλότητα της προσπαθεί να αναδείξει η νέα παράσταση των Bijoux de Kant «Είσαι σκοπός και γύρω σου χορεύουν τσοπανόσκυλα» στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.
Στα προβλήματα της ελληνικής καθημερινότητας, με έμφαση την μοναξιά και την ανάγκη του ανθρώπου να γίνει αποδεκτός και να ανήκει κάπου εστιάζει η παράσταση «Χταποδάκια και άλλα διηγήματα» που παίζεται στο Bios. Η ομάδα της παράστασης είχε εμφανισθεί στον διαγωνισμό Scratch Night στο Bob Festival στο Bios πέρσι, με την δραματοποίηση του διηγήματος του Μ. Καραγάτση "Χταποδάκια". Και φέτος ανεβάζει μια πιο ολοκληρωμένη παράσταση, με πέντε διηγήματα, μεταξύ των οποίων και αυτό του Καραγάτση..
Κάτι που δείχνει το πόσο μεγάλος συγγραφέας είναι ο Σαίξπηρ, είναι το ότι μπορείς να στήσεις θεατρική παράσταση με πρωταγωνιστές δευτερεύοντα πρόσωπα που εμφανίζονται σε 2-3 σκηνές μιας τραγωδίας του. Αυτό έκανε και η σκηνοθέτις Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη με την παράσταση Ιούλιος Καίσαρας: Scripta Femina που ανεβαίνει στο Κινητήρας Στούντιο.
Ο καπιταλισμός γεννά κρίσεις και οι κρίσεις παρακμή, οικονομική και ηθική. Αυτό δεν είναι καινούριο. Οι άνθρωποι το γνώριζαν από την εποχή του Μπέρτολτ Μπρεχτ, όπως βλέπουμε καθαρά και στο έργο του "Αγία Ιωάννα των Σφαγείων" που ανεβαίνει στο θέατρο Ακροπόλ σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη.
Το μεγάλο ζήτημα της θέσης της γυναίκας στην κοινωνία, όταν φέρει το βάρος της γέννησης ενός παιδιού εξετάζει η παράσταση «Γράμμα σε ένα παιδί» που ανεβαίνει στο θέατρο Κάππα σε σκηνοθεσία Μάνου Πετούση.
Αν στις ελληνικές ταινίες πάντα κάποιον παντρεύουν στο φινάλε, στα μιούζικαλ πάντα κάποιος γίνεται διάσημος. Είτε μιλάμε για το Singing in the rain, είτε για το Chicago, είτε για τον Billy Elliot, είτε για το Fame, η έννοια «διασημότητα και πώς θα την κατακτήσεις» με κάποιον τρόπο μπαίνει στο παιχνίδι του story.
Σε ένα από τα γεγονότα που στιγμάτισαν την μετεμφυλιακή πολιτική πραγματικότητα της Ελλάδας, την δολοφονία από παρακρατικούς του συνεργαζόμενου με την ΕΔΑ βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη αναφέρεται η παράσταση "Ζ" που ανεβαίνει στο Εθνικό Θέατρο, στη Νέα Σκηνή Νίκος Κούρκουλος, σε σκηνοθεσία της Έφης Θεοδώρου.
Βίτσια, βία, ίντριγκα και σασπένς που θα ζήλευε και το Game of Thrones σε ένα έργο του 1630! Ο λόγος για το «Κρίμα που είναι πόρνη» του Τζων Φορντ που ανεβαίνει στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών σε σκηνοθεσία του Ντέκλαν Ντόνελαν.
Το δύσκολο θέμα της ψυχολογικής αρρώστιας μέσα σε μια οικογένεια, μέσα από ηθικές αγωνίες και αναζητήσεις, πραγματεύεται το θεατρικό έργο του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν "Μέσα από τον Σπασμένο Καθρέφτη", που ανεβαίνει στο θέατρο Σημείο σε σκηνοθεσία της Ιωάννας Μακρή και του Νίκου Διαμαντή.
Το «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» έγινε «Όνειρο καλοκαιρινής τρέλας» στην εξαιρετικά τολμηρό και πρωτότυπο ανέβασμα του σκηνοθέτη Μιχαήλ Μαρμαρινού της σαιξπηρικής κωμωδίας στο θέατρο Rex, για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου.
Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι υποδέχεται καλεσμένους, πολλούς καλεσμένους, προκειμένου να βγάλει έναν λόγο που θα συμπυκνώνει όλο το νόημα της ύπαρξής του και όχι μόνο. Μόνο που δεν εμφανίζεται κανένας καλεσμένος και την σκηνή καταλαμβάνουν άδειες καρέκλες... Πάρα πολλές καρέκλες!
Την ρομαντικής τους ιστορία μας αφηγούνται ένας άντρας και μία γυναίκα στην νέα κωμωδία που σκηνοθετεί ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Μόνο που η ιστορία του ενός διαφέρει συντριπτικά από την αφήγηση της άλλης και ο λόγος είναι ότι καθένας βλέπει τα γεγονότα από την δική και τελείως διαφορετική οπτική.
Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα της σύγχρονης κοινωνίας, τον κιτρινισμό των ΜΜΕ που ισοπεδώνει ανθρώπους και ποδοπατάει ζωές, για εμπορικά κέρδη, εξετάζει η παράσταση «Η χαμένη τιμή της Katharina Blum» που ανεβαίνει στο Bios σε σκηνοθεσία της Ελεάνας Τσίχλη.
Ένα μουσικοθεατρικό ταξίδι στα μαύρα σκοτάδια του Άλλου Κόσμου, της λησμονιάς και του χαμένου έρωτα επιχειρείται στην παράσταση «Ευρυδίκη» της της Sarah Ruhl, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Τάρλοου στο θέατρο Πορεία.
Το να φεύγεις από την πατρίδα σου είναι μεγάλος καημός, αλλά ακόμα μεγαλύτερος είναι να θες να φύγεις και να σε γυρίζουν πίσω. Αυτό παθαίνει ο πρωταγωνιστής στο έργο του Θανάση Βαλτινού «Το Συναξάρι του Ανδρέα Κορδοπάτη», που ανεβαίνει για δεύτερη συνεχή χρονιά στη «Θεατρική Σκηνή» σε θεατρική προσαρμογή και σκηνοθεσία του Αντώνη Αντωνίου.
Μία αφήγηση από τέσσερις ηθοποιούς, για δύο ζευγάρια που οι γάμοι τους κράτησαν πάνω από 50 χρόνια και αγαπήθηκαν ή δεν αγαπήθηκαν ή αγαπήθηκαν στο περίπου , είναι το έργο του Ιβάν Βιριπάγιεφ "Ψευδαισθήσεις" που παρουσιάζεται για δεύτερη σεζόν στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου.
Άρωμα Χριστουγένων έχει το μπαλέτο «Καρυοθραύστης» που παρουσιάζεται στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Με ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο, γιορτινή ατμόσφαιρα, αυτό το κλασικό παραμύθι με την υπέροχη μουσική του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι είναι ένα γλυκό πρελούδιο για τις ημέρες των εορτών που πλησιάζουν.
Μπορεί κάτι τόσο παράλογο που να είναι τραγικό, να γίνεται συνάμα και ξεκαρδιστικό; Αυτό είναι το στοίχημα στην παράσταση «Η Φαλακρή τραγουδίστρια» ένα από τα σημαντικότερα έργα του 20ου αιώνα, του Ευγένιου Ιονέσκο που ανεβαίνει στο θέατρο Βικτώρια σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κομνηνού.
Δύο άνθρωποι τελείως διαφορετικοί αναγκάζονται να συμβιώσουν μια μέρα την εβδομάδα. Αν και δεν είναι εύκολο, με κάποιον τρόπο τα καταφέρνουν στο «Κάθε Πέμπτη κύριε Γκριν» που ανεβαίνει στο θέατρο Άνεσις σε σκηνοθεσία Γιώργου Μιχαλακόπουλου, ο οποίος πρωταγωνιστεί μαζί με τον Τάσο Ιορδανίδη.
Ένα κλασικό νορβηγικό παραμύθι σε ένα αρκετά ατμοσφαιρικό θεατρικό ανέβασμα για τους μικρούς φίλους και τους γονείς τους είναι η παράσταση «Από πού πάνε για το κάστρο παρακαλώ» στο θέατρο Εν Αθήναις.
Οι συνεντεύξεις των απλών ανθρώπων μπορούν να γίνουν υλικό για θεατρική παράσταση κι αυτό το έχουμε δει σε αρκετά σύγχρονα έργα. Ένα από αυτά είναι η παράσταση «Γιοι και κόρες» που ανεβαίνει στο Bios σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλαβριανού.
Μπορούν τα θεία μυστήρια να έχουν και κωμική διάσταση; Μπορούν, αν το κάνουν κωμικοί του δρόμου στον Μεσαίωνα. Κι ακόμα περισσότερο αν το αναπαράγουν ανατρεπτικοί δραματουργοί του 20ου αιώνα, όπως ο Ντάριο Φο.
