Με τον κινηματογραφικό 'Ανώνυμο' να παίζει ακόμα στην οθόνη του μυαλού μου, πήγα στο θέατρο να δω 'Εκείνον που αγαπούσε ο θεός'. Το συμπέρασμα είναι ένα: όσο οι γενιές θα μεγαλώνουν διαβάζοντας Σαίξπηρ και ακούγοντας Μότσαρτ, θα σκαρώνουν και σενάρια για τις ζωές τους.