POV: Ταξίδεψες στο Βέλγιο για τον Taemin – και έζησες την 100ή σόλο συναυλία της καριέρας του

Αν πιστεύεις πως κάπου μέσα σε αυτό το άρθρο υπάρχει η λύση στο post-concert depression, ακολουθεί disclaimer: ψάξε, ψάξε, δεν θα τη βρεις. Έχουν περάσει πολλές μέρες από την πιο εξωπραγματική (και εξωσωματική) εμπειρία της ζωής μου, και τόσο χαμένη δεν αισθανόμουν – ούτε όταν έφυγε ο Zayn από τους One Direction.

Που λέτε, λίγο η μονοτονία της πόλης, λίγο οι τάσεις φυγής, είπα να πάω έναν περίπατο, έτσι για να τονωθεί η ψυχολογία μου. Τώρα, το ότι έφτασα μέχρι τις Βρυξέλλες για να κάνω τον περίπατο στα σκαλιά της ING Arena, είναι ψιλά γράμματα.

Τώρα που πλησιάζει η κυκλοφορία του ντοκιμαντέρ από το Ephemeral Gaze του Taemin, βλέποντας τα teaser να με καταδιώκουν στο TikTok, δεν μπορώ παρά να αναπολώ μια μέρα – cultural reset.

Προσοχή: Ακολουθεί υπερβολική ποσότητα fangirling και κάποιες ψυχικές διακυμάνσεις. Μια τυπική Κυριακή, δηλαδή.

Για το context και για όσα δεν είναι οικεία με το σύμπαν της K-Pop, o Taemin είναι μέλος ενός από τα πιο επιτυχημένα groups της κορεάτικης μουσικής σκηνής, των Shinee, που πρωτοεμφανίστηκαν το 2008, όταν εκείνος ήταν μόλις 14 ετών. Δεκάδες άλμπουμ, σόλο και 17 χρόνια αργότερα, ο Taemin κατάφερε από χαριτωμένο maknae, δηλαδή από μικρότερος της μπάντας, να γίνει ο πιο iconic χορευτής και τραγουδιστής της χώρας του – ενώ είναι ακόμα το χαριτωμένο maknae των Shinee. Οπότε, όπως καταλαβαίνεται είναι αρκετά big deal για κάποιο που ακούει Kpop.

Το Βέλγιο δεν ήταν ποτέ, για να είμαι ειλικρινής, στην κορυφή της λίστας των χωρών που θα ήθελα να επισκεφθώ, ωστόσο μόλις ανακοινώθηκαν οι νέες συναυλίες του Taemin στην Ευρώπη -και ήταν η μοναδική που δεν είχε βγει sold-out-, είπαμε με τα besties το Βέλγιο, Βελγιάκι και κλείσαμε εισιτήρια – αφού επιβιώσαμε τα hunger games του Ticketmaster.

Από πού να αρχίσω δεν ξέρω. Ας το πάρω από τη στιγμή που φτάνουμε στην αρένα. Οι τέσσερις πιο βασανιστικές ώρες της ζωής μου. Και οι πιο παγωμένες. Όταν σκάσαμε μύτη, η ουρά ήταν σχετικά μικρή. Μας υποδέχτηκαν φανς που είχαν φτιάξει special πανό, και τότε ήταν που συνειδητοποιήσαμε ότι η συναυλία μας ήταν η 100η solo συναυλία του Taemin. Σημαδιακό. Κάπου εδώ να σημειωθεί ότι είχα παίξει δυνατό layering, ωστόσο ήμουν γελασμένη γιατί το κρύο που αισθάνθηκα αυτές τις τρεις ώρες δεν το έχω ξανααισθανθεί. Σκάσανε χείλη, σκάσανε χέρια, ένα κρυολόγημα το ψιλο-αρπάξαμε. Αλλά να σας πω κάτι; Ήταν εντελώς και ολοκληρωτικά worth it. Πιάσαμε, λοιπόν, θέση, καθίσαμε κάτω γιατί θα περιμέναμε πολλές ώρες για να τις περάσουμε στο όρθιο και αρχίσαμε να κάνουμε μαντεψιές για το ποια τραγούδια θα μας «κέρναγε» αργότερα ο Taemin εκτός setlist.

Και η αντίστροφη μέτρηση στη γιγαντοοθόνη ξεκινά. Και βγαίνει. Και ξαφνικά μετατρεπόμαστε σε κλώνους του Κατακουζηνού στο επεισόδιο με τον Σάκη, γιατί «σαν άγγελος βγήκε με το σακάκι του» και γιατί δεν σταματούσαμε να ζητάμε κι άλλο «οσάκις». Ακόμα ζητάμε. Ίσως κλαίγοντας. Ίσως κρατώντας αγκαλιά το merch που ‘κονομήσαμε. Ίσως.

Αν μπορούσα να συνοψίσω όλη τη βραδιά σε μια φράση θα ήταν αυτή που μας είπε ο ίδιος, αφού πρώτα μας «έστειλε» με το εισαγωγικό μέρος της συναυλίας. Μπήκε σαν άλλος Λούσιφερ με το Déjà vu και μέσα στα πρώτα είκοσι λεπτά, είχε κεράσει τέσσερα διαμαντάκια από τη δισκογραφία του, με τις χορογραφίες από κοντά να στέλνουν στα ύψη την εμπειρία μας. Επτά ώρες βρισκόμασταν στην αναμονή και η συναυλία ένιωσα πως κράτησε επτά λεπτά. Με διαφορά τα επτά καλύτερα λεπτά της ζωής μου.

Στα μεσοδιαστήματα από τις μουσικές εναλλαγές, ο Taemin προσπαθούσε με τον πιο χαριτωμένο τρόπο να μας μιλήσει στα αγγλικά, ωστόσο πολύ γρήγορα το γυρνούσε στα κορεάτικα, με τη μετάφραση να είναι στα γαλλικά και με εμάς να μην έχουμε την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει. Αλλά και πάλι, who cares;

@thegigcollective i could watch him FOREVEEERRRR @TAEMIN #taemin #leetaemin #taeminshinee #taemindanger #taeminedit #taeminconcert #ephemeralgaze #ephemeralgazetour #kpopconcert #kpop #concerts ♬ original sound – The Gig Collective

Κάθε outfit πιο εντυπωσιακό από το προηγούμενο και κάθε set, όλο και πιο εντυπωσιακό. Από την badass pop, που παρακολουθούσαμε μουδιασμένα, μη μπορώντας να πιστέψουμε ότι τα βίντεο που βλέπαμε τόσα χρόνια στην οθόνη μας, τώρα ήταν ολοζώντανα μπροστά μας, μας έριξε στα τάρταρα με τις καθηλωτικές μπαλάντες του κι έπειτα στα – οριακά ψυχεδελικά – electronica hip-hop bangers του.

Ναι, είναι αλήθεια. Λίγο πριν την OG Ανάσταση, κάναμε τη δική μας κάπου στις Βρυξέλλες. Κι όλα αυτά χάρη στο Heaven, του οποίου το set ήταν το λιγότερο ανατριχιαστικό. Σκηνή κατάμεστη από καπνό, εκείνος καθιστός στα γόνατα και το μόνο κίτρινο φως στη σκηνή χαμηλωμένο πάνω του. Όσο και να το περιγράφω, ό,τι και να πω λίγο θα είναι, οπότε έρχομαι με υλικό. Enjoy!

To setlist δεν απογοήτευσε καθόλου, με όλα τα μεγάλα hits του να παρελαύνουν το ένα μετά το άλλο και πολλά από τα αξεπέραστα b-sides να στριμώχνονται κάπου ανάμεσα. Ωστόσο, μας έπιασε προ εκπλήξεως όταν εκεί που μας μιλούσε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συναυλίας, μας έκανε ένα άτυπο τεστ για να δει πόσο καλά ξέρουμε τη δισκογραφία του. Κι εμείς καταλάβαμε κατευθείαν το assignment.

@incognitowolvo Taemin Heaven in Brussels. Wow. #taemin #taeminbrussels #taeminephemeralgaze #taeminshinee #taeminworldtour ♬ original sound – Nobody

Έτσι, ακούσαμε και τα Soldier, Hypnosis και Rise – τρεις μπαλάντες που τραγουδάς λες και είσαι χωρισμένη με τρία παιδιά – εκτός προγράμματος και acapella. Όσο μπορούσαμε να υποστηρίξουμε με τα σπαστά μας κορεάτικα, το βάλαμε το λιθαράκι μας.

Πλησιάζοντας στο τέλος, με πιάνει μια θλίψη και προετοιμάζομαι για τον «μπαμπούλα» που θα σκάσει μύτη στη σκηνή, μόλις φύγει από αυτή ο Taemin. To post-concert depression. Αφού κόβει την τούρτα με τον αριθμό 100, βγαίνει να τραγουδήσει επιτέλους το Danger από τον πρώτο του δίσκο, το οποίο σήκωσε ολόκληρο το στάδιο για ακόμη μια φορά όρθιο για έναν τελευταίο χωρό.

Στο τέλος και ο ίδιος μας αποχαιρέτησε συγκινημένος από την ανταπόκριση – ήταν το πρώτο του ευρωπαϊκό tour κι εμείς έχουμε μείνει μουδιασμένα να κοιτάμε το κενό. Τώρα που το σκέφτομαι, η μόνη λύση για το post-concert depression είναι να κλείσεις κατευθείαν το επόμενο ταξίδι για συναυλία. Δυστυχώς για το πορτοφόλι μας.

Κάπως έτσι πέρασε η πιο αξέχαστη και με διαφορά ωραιότερη συναυλία που έχω πάει ποτέ (close second ο Παπακωνσταντίνου στο περσινό Release, sorry not sorry) κι έγινε ο λόγος που πλέον όταν ακούω Βρυξέλλες, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό μου δεν είναι πια τα λαχανάκια.