ΣΑΒΒΑΤΟ
14
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
Την εβδομάδα που πέρασε κάναμε βόλτες στην πόλη, είδαμε σειρές και ταινίες, ακούσαμε μουσική, παρακολουθήσαμε την επικαιρότητα – και κάποια από αυτά θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας. Συγκεντρώσαμε ότι μάς κέντρισε το ενδιαφέρον και μάς ενθουσίασε ή μας απογοήτευσε!
(+) Κάτι που μάς άρεσε (+) Η αυτοθυσία μέσα στην καταστροφήΑυτήν την εβδομάδα ήρθαμε ξανά αντιμέτωποι με την πύρινη λαίλαπα. Μια κατάσταση δυστυχώς πολύ γνώριμη για τα ελληνικά δεδομένα. Μία γυναίκα νεκρή, ζώα καμένα και περιουσίες κατεστραμμένες. Παρ’ όλα αυτά δεν θα αφεθούμε να σκορπίσουμε απογοήτευση ούτε να αποδώσουμε ευθύνες. Αντιθέτως θα επιλέξουμε να δούμε μια ρωγμή φωτός μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, ένα λαμπρό παράδειγμα μέσα στην καταστροφική μανία της πυρκαγιάς.
Ας αφιερώσουμε λίγες γραμμές στους πυροσβέστες μας. Το δικαιούνται, δεν νομίζετε; Τι είναι άλλωστε λίγες γραμμές μπροστά στον δικό τους αγώνα; Και αυτή τη φορά λοιπόν θαυμάσαμε τους αφανείς ήρωές μας σε φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο του διαδικτύου. Τους είδαμε να παλεύουν με κίνδυνο της ζωής τους μέσα στους καπνούς, να κρατούν στην αγκαλιά τους ζώα, να προσπαθούν αδιάκοπα να απεγκλωβίσουν ανθρώπους, να κάθονται να ξαποστάσουν για λίγα λεπτά κρατώντας ένα μπουκάλι με νερό πριν ριχτούν ξανά στη μάχη με τις φλόγες, να ξαπλώνουν πια εξαντλημένοι μετά από την πολύωρη πάλη.
Μια βαθιά υπόκλιση, ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια υπόσχεση ότι από μεριάς μας ο καθένας-γιατί δεν περνούν και όλα από το χέρι μας- θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να μην ταλαιπωρηθούν άλλο. Τη δουλειά τους κάνουν ναι, αλλά το δικό τους λειτούργημα δεν μετρά ωράρια, μισθούς, άδειες. Προστατεύει το μεγαλύτερο δώρο, την ίδια τη ζωή, είτε αυτή είναι δάσους, ζώου ή ανθρώπου. Τους χρωστάμε πολλά συνεπώς. Εκείνοι όμως δεν ζητούν τίποτα, παρά μόνο να μην καταστρέφουμε όσα εκείνοι πασχίζουν να προστατεύσουν. Στο χέρι μας είναι λοιπόν να τους κάνουμε τη χάρη!
Μιλένα Αργυροπούλου
Έχοντας διαβάσει το βιβλίο της Holly Jackson και αφού με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις, ήταν αναμενόμενο πως η μεταφορά του βιβλίου σε σειρά, μου κέντρισε το ενδιαφέρον για να τη παρακολουθήσω. Έτσι, στη πρώτη σεζόν της σειράς- που αποτελείται από έξι επεισόδια- παρακολουθούμε ένα θρίλερ μυστηρίου, τον Οδηγό Φόνων για καλά κορίτσια -που, μάλιστα, κατάφερε να βρεθεί στη κορυφή της δεκάδας του Netflix και να μας εντυπωσιάσει. Κάνοντας μια δυναμική αρχή, μας εντάσσει στην ιστορία ήδη από τα πρώτα του δευτερόλεπτα, αφού η πρώτη σκηνή έχει ως πρωταγωνίστρια την Andie Bell, μια δεκαεπτάχρονη, που καθώς η κάμερα περιφέρεται την βλέπουμε να περπατάει έχοντας μια αρκετά σοβαρή πληγή, από την οποία ρέει αίμα.
Με ένα χρονικό άλμα πέντε ετών, η Pippa “Pip” Fitz-Amobi μας συστήνεται- ρόλος που υποδύεται η απολαυστική και ταλαντούχα Emma Myers. Λίγο πριν τελειώσει το Γυμνάσιο και στα πλαίσια μιας σχολικής εργασίας, η Pip αποφασίζει να ασχοληθεί με την εξαφάνιση του πτώματος της Andie Bell- της κοπέλας με την οποία η σειρά ξεκίνησε. Κατά τη διάρκεια των έξι αυτών επεισοδίων, η πρωταγωνίστρια εμπλέκεται σε περίεργες καταστάσεις, λύνει μυστήρια και ερευνά μυστικά που έμεναν κρυφά, όμως η πόλη που μένει, γνωρίζει πολύ καλά.
Μια σειρά που αποφεύγει τις υπερβολές, είναι ρεαλιστική και ταυτόχρονα, θίγει κοινωνικά ζητήματα σχετικά με την ενηλικίωση των γυναικών και το κατά πόσο είναι ασφαλείς σε μια κοινωνία που ολοένα και πιο επικίνδυνη γίνεται. Η μεταφορά στη μικρή οθόνη με άφησε ικανοποιημένη και αυτό, γιατί σε αντίθεση με άλλες σειρές, η σειρά δεν αλλοίωσε τον χαρακτήρα του βιβλίου. Και στα δύο μάθαμε τι σημαίνει τελικά το να είσαι «καλό κορίτσι», αφού η πρωταγωνίστρια παρέμεινε το ίδιο έξυπνη και πρόθυμη στο να λύνει μυστήρια. Ένα μεγάλο συν, λοιπόν, από μένα και σε αναμονή για τη τηλεοπτική μεταφορά και των άλλων δυο βιβλίων που επακολουθούν.
Μαρία Βέλμαχου
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ξέρω, κάπου εδώ ταιριάζει η φράση, εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ ασχολείσαι με την Hannah Montana – σε κάθε άλλη περίπτωση θα συμφωνούσα, αλλά όχι τώρα. Γιατί ξέρετε κάτι; Ο κόσμος όντως καίγεται (καθημερινά πλέον), αλλά πρέπει κάπως να μπορούμε να ξυπνήσουμε και αύριο, οπότε για τώρα θα ασχοληθούμε με την Hannah Montana. Στην αρχή αυτή της εβδομάδας, λοιπόν, η Miley Cyrus έγινε η νεότερη Disney Legend στην ιστορία της Disney. Η εταιρία του Walt Disney έχει την παράδοση τα τελευταία 37 χρόνια να τιμά με το βραβείο του «Disney Legend» εκείνους τους ανθρώπους που στον σύμπαν της Disney ενσάρκωσαν χαρακτήρες μεγαλύτερους από τους ίδιους, έγιναν κάτι παραπάνω από ένας απλός ρόλος. Σύμφωνα με τον CEO της εταιρίας, το συγκεκριμένο βραβείο «..είναι η υψηλότερη τιμή που μπορεί να απονέμει η εταιρία μας. Παρουσιάζεται ως μια γιορτή ταλέντου, μια αναγνώριση των επιτευγμάτων και, πάνω από όλα, μια ειλικρινής έκφραση της βαθιάς μας ευγνωμοσύνης.». Η ηθοποιός, λοιπόν, που πριν από 18 χρόνια ενσάρκωσε για πρώτη φορά αυτό το παγκόσμιο φαινόμενο που λέγεται Hannah Montana, βρέθηκε στο Anaheim της California σε μια εκδήλωσε προς τιμήν εκείνης – και 13 ακόμη προσωπικοτήτων. Μετά από ένα βίντεο που περιείχε όλες τις μορφές που έχει πάρει η Miley Cyrus, από όταν ήταν η Hannah Montana και μετά, συγκινητικές αφιερώσεις, παλιά στιγμιότυπα σειρών και αποσπάσματα από συναυλίες όλης της ζωής της – πάντα υπό τον ήχο του καλύτερου τραγουδιού που γράφτηκε ποτέ για ταινία της Disney, το «The Climb» – η ίδια ανέβηκε στην σκηνή για να παραλάβει το τιμητικό της βραβείο και να μιλήσει λίγο για το πόσο περήφανη είναι, ακόμα, που υπήρξε η Hannah Montana.
Η Miley Cyrus ήταν από εκείνα τα παιδιά που η εφηβεία και η παιδικότητα τους κρύφτηκε πίσω από μακιγιάζ, κάμερες, περούκες και συνεντεύξεις καθώς δούλευε από όταν ήταν 9 χρονών. Μετά το τέλος εκείνης της περσόνας – που ήταν και το μόνο πράγμα που γνώριζε πραγματικά- η ίδια προσπάθησε πολύ για να βρει το ποια είναι σαν άνθρωπος και σαν προσωπικότητα μακριά από έναν τόσο έντονο και μεγάλο χαρακτήρα όπως η Hannah. Πέρασε από διαφορά στάδια, έκανε ίσως λάθη αλλά και σωστά, και τώρα, στα 31 μπορεί να πει με ευκολία πως έζησε πολύ και πολλά, και ξέρει ποια είναι και τι θέλει. Στάθηκε σε εκείνη της σκηνή και απευθύνθηκε στους εκατομμύρια fans της Hannah – που ακόμη και σήμερα είναι εκεί – και στο γεγονός πως εξαιτίας τους εκείνη έκανε – και κάνει – το όνειρο της πραγματικότητα. Στην αρχή του λόγου της δήλωσε πως ακόμα και οι ήρωες – Disney Legends – φοβούνται• και εκείνο το στοιχείο που τους κάνει στην πραγματικότητα ήρωες είναι πως τολμούν, ανεξαρτήτως φόβου. Και ναι όντως, ο κόσμος καίγεται, και δυστυχώς θα συνεχίσει και αύριο να καίγεται, αλλά για σήμερα η Hannah Montana ξανά υπήρξε για λίγο και μας θύμισε πως ο κόσμος υπήρξε αρκετά πιο απλός – και με περισσότερο glitter.
Μαρία Βαλτζάκη
Credits: Fillipos Sdralias/Unsplash
11 Αυγούστου 2024 και τα έκτακτα δελτία ειδήσεων κάνουν ξανά την εμφάνιση τους κατακλύζοντας τις οθόνες μας με – ας μην γελιόμαστε – κλασικές πλέον εικόνες τις «πύρινης λαίλαπας» – αγαπημένη φράση – που τότε είχε ξεκινήσει μόλις από τον Βαρνάβα Αττικής. Μετά θα έρθουν οι ανακοινώσεις για έκτακτες εκκενώσεις οικισμών και οι «αφανείς» ήρωες πυροσβέστες θα βρεθούν στην καρδιά του μετώπου παλεύοντας με τις φλόγες. Την επόμενη μέρα, ενώ από Βαρνάβα η πυρκαγιά θα έχει φτάσει Πεντέλη και Γραμματικό, θα αρχίσει ο απολογισμός των έως τώρα καταστροφών, «Μέχρι στιγμής 100.000 στρέμματα», «Οι εκτιμήσεις κάνουν λόγο για πάνω από 100 καμένα σπίτια», όσο εμείς μετράμε, μια γυναίκα θα βρεθεί απανθρακωμένη στο Χαλάνδρι – Η φωτιά είχε ξεκινήσει 40 χιλιόμετρα μακριά – συνεχίζουμε όμως…
Τώρα οι ειδήσεις μας έχουν ολομέλειες της Βουλής, συσκέψεις και ξανά συσκέψεις. Που είναι το επιτελικό κράτος; Η ετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού; Όσο διερωτόμαστε έρχονται και οι προτάσεις της αντιπολίτευσης για αναδιοργάνωση του συστήματος δασοπυρόσβεσης – τώρα άλλωστε ήταν η κατάλληλη στιγμή – όσο η φωτιά «απειλεί» πολυκατοικία στη Νέα Πεντέλη.
Εδώ θα διαβάσουμε και στους τίτλους των εφημερίδων τις ανακοινώσεις από την Κυβέρνηση, «Προσπαθούμε κάθε χρόνο να γίνουμε καλύτεροι» και μια μικρή σύγκριση με τις καταστροφές του παρελθόντος για να δούμε ότι τα πράγματα τώρα δεν είναι και τόσο τραγικά καθώς στη διυπουργική επίσκεψη αποφάνθηκαν ότι κάτω από το 10% των καμένων είναι δασικές εκτάσεις – η απόλυτη ανακούφιση – η φωτιά πλέον μας «χαιρετά» από την όμορφη Γλυφάδα.
Όσο χιλιάδες στρέμματα καίγονται, ζώα κινδυνεύουν, η οικολογική καταστροφή μας «κλείνει το μάτι» περιπαικτικά και συνεχίζεται η γνωστή συνθηκολόγηση, θα αναρωτηθούμε πως ξεκίνησε η φωτιά. Νά ‘ταν εμπρησμός, νά ‘ταν κάποιο βραχυκύκλωμα, φύσηξε στραβά ο άνεμος, στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Και ίσως τώρα έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή και για μένα να αναρωτηθώ, πως γίνεται κάθε χρόνο ζωής μου, σε τούτο τον πολύπαθο πλανήτη να γνωρίζω ακριβώς, βήμα-βήμα με κάθε λεπτομέρεια πώς θα εξελιχθεί μια τέτοια τραγωδία και να είμαι προετοιμασμένη και για άλλες χειρότερες; Και θα δανειστώ τη φράση του πιο επίκαιρου από ποτέ Αϊνστάιν: “Τρέλα είναι να κάνεις τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα”. Εκτός αν όντως πρόθεση των κυβερνώντων δεν είναι να σταματήσει να φλέγεται το σύμπαν αλλά να αναρωτιόμαστε ξανά και ξανά «Τίς πταίει».
Ελένη Ανδρεάτου
