Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης εγκενιάζει την έκθεση του Κυριάκου Κατζουράκη «Αναφορά στην Γκουέρνικα» στο Μέγαρο Εϋνάρδου την Τρίτη 7 Μαΐου 2019, στις 20.00.
Τα Σάββατα 18 Μαΐου, 1, 8, 15 & 29 Ιουνίου, στις 12.00 ο καλλιτέχνης θα πραγματοποιεί ξεναγήσεις στο χώρο της έκθεσης, ενώ θα προβληθεί η ταινία «USSAK«: 17 Μαΐου, 7, 27 Ιουνίου 18.00 – 20.00.
Στην έκθεση παρουσιάζονται ζωγραφικά έργα της τελευταίας πενταετίας, ενώ παράλληλα σε προγραμματισμένες ημέρες και ώρες θα προβληθεί η ταινία USSAK, που πραγματεύεται αντίστοιχα θέματα. Το storyboard της ταινίας θα εκτίθεται στην είσοδο του κτιρίου.
«Τα τελευταία πέντε χρόνια αποφάσισα να επεξεργαστώ με όλα τα μέσα που διέθετα, ζωγραφική, σινεμά, γράψιμο, τη φόρμα ενός “συνολικού έργου”. Μια “ενότητα της ποικιλίας” που θα περιέχει, όσο μπορώ πιο σφαιρικά, την αντίληψή μου για το τοπίο της ψυχής μας τα τελευταία 10 χρόνια. Το αποτέλεσμα αυτής της εργασίας είναι τα 50 έργα με τον τίτλο «Αναφορά στην Guernica» και η ταινία USSAK. Στην πραγματικότητα είναι δυο παράλληλες εργασίες, που συγκλίνουν στο στόχο τους.»
«Τα έργα είναι τοποθετημένα σε ενότητες με αισθητική σχέση και όχι χρονολογικά. Όμως το αρχικό έργο, το τρίπτυχο Guernica 1, είναι το πρώτο που αντικρίζει κάποιος που μπαίνει στην έκθεση. Αυτό το τρίπτυχο έγινε η αφορμή να αρχίσει ο διάλογος με τη θεματική των άλλων έργων της έκθεσης.»
«Γενικά, δε βρίσκω σωστό και χρήσιμο να εξηγώ σύμβολα και αναφορές που είναι ήδη ζωγραφισμένες, άρα μετουσιωμένες σε κάτι άλλο. Και βρίσκω πιο χρήσιμο να ανακαλύπτει κάποιος με τα δικά του κριτήρια και τις δικές του αναφορές τον ζωγραφικό κόσμο που βλέπει. Φυσικά, έχω τεράστια περιέργεια για το τι αισθάνεται ο άλλος μπροστά στα έργα μου, αλλά είναι υποχρέωσή μου να σέβομαι τον δικό του εσωτερικό χώρο. Η επαφή με ένα έργο τέχνης δεν είναι στιγμιαία, είναι μέρος του εσωτερικού πλούτου μας, που χρειάζεται “καλή τροφή”, που μας ελευθερώνει από τη σκλαβιά μιας μονοδιάστατης εικόνας του κόσμου. Όλοι έχουμε μέσα μας μια κρυμμένη ποιητική πλευρά, που, όταν την φροντίζουμε, μας φροντίζει.»
«Από την αρχή που ξεκίνησα τη σειρά Guernica, μελετούσα τη σχέση του Κυβισμού με τους καλλιτέχνες της Ρώσικης Πρωτοπορίας: Ελ Λισσίτσκυ, Καζιμίρ Μάλεβιτς, Τάτλιν, Ροτσένκο, Πόποβα. Μελετούσα τη χρήση των συμβόλων τους και τη σχέση τους με την κοινωνική επανάσταση του ΄17. Δεν είχα στόχο να επαναλάβω τη χρήση τους, πρώτον γιατί οι κοινωνικές συνθήκες είναι τελείως διαφορετικές, κυρίως όμως γιατί με ενδιέφερε περισσότερο η “επαναπροσέγγιση” δικών μου επιθυμιών των πρώτων σπουδαστικών μου χρόνων (1963–1968 στην ΑΣΚΤ), τότε που πρωτοαντίκριζα τη βιαιότητα της κυβιστικής ζωγραφικής και με μπέρδευε, με αναστάτωνε, με γέμιζε αντιφάσεις αλλά και σεβασμό στο θάρρος των κυβιστών. Το πιο ενδιαφέρον που ανακάλυψα τότε ήταν η σχέση του Κυβισμού με τους Σουρεαλιστές.»
Ο Μάνος Στεφανίδης στον κατάλογο της έκθεσης σημειώνει:
«Ο Κυριάκος Κατζουράκης, τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, ζωγραφίζει μια σειρά έργων-σχολίων της Guernica. Μοιάζει αυτό το μυθικό έργο του 1937, που σφραγίζει δραματικά μιαν άλλη περίοδο κρίσης ‒ή καλύτερα φρίκης‒ και που στοιχειώνει έκτοτε την ευρωπαϊκή συνείδηση ως απόλυτο ζωγραφικό τοτέμ, να τυραννάει και τη μνήμη και τη φαντασία του ζωγράφου, θέλοντας να ξαναϋπάρξει αλλιώς… Η Guernica του Κατζουράκη απλώνεται σε περισσότερες από 40 μικρές και μεγάλες συνθέσεις, αναμοχλεύει τα βασικά σύμβολα της πικασσικής μυθολογίας και αναδεικνύει μια σειρά από καινούρια…».
Η ταινία εξερευνά την έννοια της κοινότητας και το νόημα της ουτοπίας, στα πλαίσια μιας oικονομικά κατεστραμμένης και κοινωνικά διαλυμένης Ελλάδας του άμεσου μέλλοντος. Η υπόθεση πραγματεύεται την προσπάθεια μιας πρώην περφόρμερ του δρόμου να επιβιώσει, μετά την απόλυσή της από το νυχτερινό κέντρο όπου δούλευε.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική και σκηνογραφία στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και στην Αγγλία στη St. Martins School of Art. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της ομάδας «5 νέοι Έλληνες Ρεαλιστές». Το 1980 συμμετείχε στην XI Biennale de Paris και το 1970 στην Biennale Sao Paulo. Από το 1988 έως το 2006 έκανε σκηνογραφίες στο Θέατρο Τέχνης με τον σκηνοθέτη Γ. Λαζάνη. Δουλεύει συστηματικά πάνω στις σχέσεις της ζωγραφικής με το θέατρο και τον κινηματογράφο. Το 2005 εκλέγεται τακτικός καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών στο ΑΠΘ. Από το 2012 είναι Ομότιμος Καθηγητής του ΑΠΘ. Το 2013 παρουσιάστηκε αναδρομική έκθεσή του στο Μουσείο Μπενάκη και εκδόθηκε το βιβλίο του Τάξη στο Χάος, Καλειδοσκόπιο, 2013.
Κινηματογραφικές ταινίες: Ο Δρόμος προς τη Δύση (2003), Γλυκιά Μνήμη (2005), Μικρές Εξεγέρσεις (2008), USSAK (2017).
