Last Shadow Puppets Live: Τα αγόρια που ράγισαν καρδιές στο Terravibe

Η μόνη σημείωση που έχω κρατήσει από το χθεσινό live του RockWave Festival λέει «Alex Turner – i love you». Το love, ξέρεις, με καρδούλα. Για να πω την αλήθεια, δεν το σημείωσα καν, το διάβασα απλώς στις Α4 κόλλες που είχαν γράψει – κάπως άτεχνα – τα τρία κορίτσια που στέκονταν πίσω μου, groupies του Τέρνερ προσωπικά και που πανευτυχείς ούρλιαζαν για χάρη του κάθε πέντε λεπτά. Όχι πως εξαιρώ τον εαυτό μου από τις ενθουσιώδεις ζητωκραυγές· καθόλου.

Το ηλικιακά ετερόκλητο κοινό της πρώτης μέρας του φεστιβάλ, είχε εξάλλου φτάσει στη Μαλακάσα με διαφορετικά κίνητρα. Άλλοι για να αποθεώσουν τον σταρ Τέρνερ και frontman των Arctic Monkeys που ερχόταν για πρώτη φορά στη χώρα, άλλοι για να αποθεώσουν τον Τέρνερ στους μελετημένους θεατρινισμούς του ή κάθε φορά που λικνιζόταν ερωτικά και φιλάρεσκα μπροστά στα εκατοντάδες κοριτσίτσικα μάτια. Και άλλοι για την θαυμάσια αναβίωση της rock n’ roll που φέρει η μουσική των Last Shadow Puppets (μπορεί και για όλα αυτά μαζί). Γιατί ο Αλεξ Τέρνερ δεν ήρθε μόνος του στην Αθήνα, αλλά στο πλαίσιο του μουσικού side project που έχει δημιουργήσει μαζί με τον Μάιλς Κέιν από το 2008.

Δυο άλμπουμ έχει κυκλοφορήσει αυτό το σούπερ duo, το τελευταίο με χρόνο ζωής τριών μηνών, μα οι στίχοι των ακυκλοφόρητων ακόμα, ως single, τραγουδιών του βρίσκονταν στα στόματα των οπαδών τους, σχεδόν το ίδιο καταξιωμένα με αυτά του πρώτου άλμπουμ, «The age of the understatement». Τα έπαιξαν σχεδόν όλα: «Standing next to me», «Calm like you», «My mistakes were made for you», «Meeting place» καθώς και τα καινούργια hits «Aviation», «Bad Habits», «Miracle aligner», «Sweet dreams TN» – που μπορεί να μην τους εξασφαλίσουν μια θέση στη μουσική ιστορία όπως το masterpiece vintage ντεμπούτο τους, παραμένουν όμως ωραιότατα τραγούδια. Οξύμωρο λοιπόν, αν σκεφτείς ότι μπήκαν με το «I want you» των Beatles, αποτίοντας, από την πρώτη νότα, φόρο στις 60’s αναφορές που διαμόρφωσαν, εξ αρχής, αυτό το σχήμα.

Τι κι αν ο 30χρονος Αλεξ Τέρνερ κατοικούσε τη σκηνή με το πληθωρικό του star quality, το χορευτικό ταμπεραμέντο ενός Ελβις με το οποίο προκαλούσε χτυποκάρδια στις ορκισμένες του φανς, τα καπρίτσια του μορφονιού που χτενίζει τα λαμπερά, από μπριγιαντίνη, μαλλιά του on stage, που σαρκάζει την πρωτοφανή αγένεια κάποιου που είχε την ιδέα να πετάξει burgers την ώρα που τραγουδούσε με την εξαίσια φωνή του; Τι κι αν ο Μάιλς Κέιν, φανερά πιο συγκρατημένος, παρέμενε αφοσιωμένος στα ριφς της κιθάρας του και στα ροκ ξεσπάσματα;

Οι δυο τους κατέληγαν σε μια στιλιζαρισμένη μεν, εκκεντρική αρμονία δε, αυτή που περιγράφει την προσωπικότητα των Puppets. Οι δυο τους ερωτοτροπούσαν προβοκατόρικα μπροστά στο μικρόφωνο του “βρώμικου” ακούσματος του «Bad habits», χωρίς τίποτα το, επί της ουσίας, προκλητικό πέραν από μια “συνουσία” μουσική. Οι δυο τους σ’ ένα οργανωμένο μα παρόλα αυτά rock n’ roll όργιο.

Photo credit: Κωνσταντίνα Χρυσανθακοπούλου

Και σκέφτομαι τελικά πως την καρδούλα, εκείνη τη ζωγραφισμένη με μπλε μελάνι σε λευκό χαρτί, την κέρδισαν επάξια οι Last Shadow Puppets. «We love you too much to leave you Athina» (σ’ αγαπάμε πολύ για να σ’ αφήσουμε Αθήνα) έλεγε κι ο ίδιος ο Τέρνερ αποχαιρετώντας όταν ο Μάιλς Κέιν υποκλινόταν δείχνοντας στο μέρος της καρδιάς.

ΥΓ1. Μια καρδιά και για τους έμπειρους Suede και το εκρηκτικό live του Brett Anderson.