Theodore: o Έλληνας μουσικός που διαπρέπει στο Λονδίνο
Μένει και δουλεύει στο Λονδίνο από 18 ετών. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του δίσκο με τίτλο “It Is But It’s Not”. Ο Theodore (Θοδωρής Πολυχρονόπουλος) είναι ένας ανήσυχος νέος που αναζητά μέσα από την μουσική του απαντήσεις στις φιλοσοφικές ερωτήσεις του. Μέχρι σήμερα, στα live του έμπλεκε τους φυσικούς ήχους πολλών οργάνων με το φως, ως μέρος μιας οπτικομουσικής παράστασης. Την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου θα βρεθεί στο El Convento Del Arte, για ένα διαφορετικό live γεμάτο αυτοσχεδιασμούς, μόνο με τη φωνή και το πιάνο του. Εμείς, μιλήσαμε μαζί του για την πολυαναμενόμενη βραδιά, τη ζωή του μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας, για την έμπνευση της δημιουργίας και φυσικά για το μέλλον που ονειρεύεται.
Τι να περιμένουμε ν’ ακούσουμε στην προσεχή σας εμφάνιση; Θα έχετε “βοήθεια” από οπτικά εφέ;
Την Παρασκευή αυτό που θα παρουσιάσω είναι τελείως διαφορετικό απ’ότι έχω κάνει μέχρι στιγμής. Μετά από ένα καλοκαίρι όπου στη σκηνή έπαιζα τη μουσική μου χρησιμοποιώντας πολλά όργανα, πολλούς μουσικούς και το φως σαν κομμάτι της παράστασης, τώρα ήθελα να δείξω τη μουσική μου στον κόσμο γυμνή όπως είναι στην πρωτόλειά της μορφή στο κεφάλι μου. Παρουσιάζοντας τραγούδια που έχω γράψει μέχρι στιγμής, αλλά και αυτοσχεδιασμούς ανάλογους με τη διάθεση μου, χρησιμοποιώντας μόνο ένα πιάνο και τη φωνή μου.
«It Is But It’s Not», ο τίτλος του νέου δίσκου. Μιλήστε μας λίγο για τη νέα αυτή δουλειά. Πώς προκύπτει η έμπνευση και η δημιουργία σε τόσο νεαρή ηλικία;
Μπορεί η ηλικία μου ακόμα να μην μου έχει προσφέρει πάρα πολλές εμπειρίες αλλά γράφω για τα πράγματα που νιώθω, σκέφτομαι και υπάρχουν στο μυαλό μου. Ο νέος μου δίσκος έχει σαν θέμα την ενότητα των αντιθέσεων και το πώς τα αντίθετα αλληλοαναδεικνύονται και αλληλοεξουδετερώνονται.
Ζείτε και εργάζεστε στο Λονδίνο από τα 18 σας. Ποιες διαφορές διακρίνετε ανάμεσα στη μουσική βιομηχανία της Αγγλίας και της Ελλάδας;
Στην Αγγλία τα φίλτρα της μουσικής βιομηχανίας είναι πολύ σκληρά, πρέπει να παλεύεις συνεχώς και να διεκδικείς τη θέση σου στο χώρο. Στην Ελλάδα, διαπιστώνω αυτή τη στιγμή μια προσπάθεια από μουσικούς να δώσουν στον κόσμο όμορφα πράγματα και είμαι χαρούμενος που είμαι κομμάτι της.
Πιστεύετε πώς είναι πιο εύκολο να ξεχωρίσει κανείς στο εξωτερικό, και αν ναι, γιατί;
Δεν πιστεύω ότι είναι εύκολο, πιστεύω όμως, ότι αν ξεχωρίσει, τα όρια είναι ο ουρανός και αυτό είναι από μόνο του μια κινητήρια δύναμη.
Ποιες είναι οι μουσικές επιρροές σας; Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης που αποτελεί πρότυπο για εσάς;
Πάντα θαύμαζα τους κλασσικούς συνθέτες και τους μινιμαλιστές, όπως ο Steve Reich αλλά και το Χατζιδάκι. Έχω εγκαταλείψει εδώ και λίγο καιρό τα εφηβικά μου πρότυπα, όπως ο Morrison και ο Roger Waters, αλλά πάντα η μουσική τους θα είναι κομμάτι του εαυτού μου.
Πώς φαντάζεστε το μέλλον σας, υπάρχει το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ελλάδα;
Θέλω στη ζωή μου να μοιράζομαι τις πιο όμορφες στιγμές, που είναι μουσικές, με όσο περισσότερο και διαφορετικό κόσμο γίνεται. Το πού ζεις για να το πετύχεις αυτό, νομίζω δεν έχει σημασία αν μπορείς να αισθάνεσαι την ύπαρξη σου παντού.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;
Αυτή τη στιγμή προέχει η ολοκλήρωση του “It Is But It’s Not”. Βέβαια, σχεδιάζω ταυτόχρονα τις εμφανίσεις μου γι’αυτή την καινούρια σεζόν.
Περισσότερες πληροφορίες για το live, εδώ.
