Άννα Μάσχα: Η κρίση δεν θα ανακόψει την δημιουργικότητα των ανθρώπων!

Mε την ομάδα “Επτάρχεια” παρουσίασαν το χειμώνα την soldout παράσταση Μιστέρο Μπούφο σε κείμενα του Ντάριο Φο, η οποία, θα επαναληφθεί την νέα σεζόν το καλοκαίρι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Επίδαυρο ως Δηιάνειρα, στην τραγωδία του Σοφοκλή Τραχίνιες, σε μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου.

Οι Τραχίνιες ήταν μια αφορμή για να συναντήσουμε τη Άννα Μάσχα και να μιλήσουμε για την παράσταση και όχι μόνο…

-Οι Τραχίνιες είναι ένα έργο που δεν βλέπουμε συχνά. Ποιές είναι οι ιδιαιτερότητές του;
Η ιδιαιτερότητα του είναι ότι δεν έχει ότι έναν καθαρό τραγικό ήρωα. Μιλάει για το τέλος του Ηρακλή και τον τρόπο, με τον οποίο αυτός πεθαίνει. Επίσης, έχει πάρα πολλές αφηγήσεις ιστοριών και έχει κι ένα πολύ ιδιαίτερο φινάλε, με πολλά λυρικά σημεία. Στην παράσταση μας δίνεται ιδιαίτερο βάρος στον χορό. Επειδή ο τίτλος του έργου είναι «Τραχίνιες», τα κορίτσια του χορού μας που είναι από την πόλη της Τραχίνας, δίνεται μεγάλη έμφαση στον ρόλο και την παρουσία του χορού στο έργο. 

-Έχουν αφαιρεθεί κομμάτια από το έργο του Σοφοκλή;
Όχι. Δεν κόβουμε τίποτα. Θα παιχτεί ως έχει.

-Πόσο αυστηρή επιλογή έγινε στον χορό;
Αν και αρμόδιος να το απαντήσει αυτό είναι ο σκηνοθέτης, μπορώ να σου πω ότι έπρεπε να έχουν ειδικές δεξιότητες τα κορίτσια. Να τα καταφέρνουν και στην κίνηση και στην φωνή με δύσκολη μουσική. Τα δεκαέξι κορίτσια που τελικά επιλέχθηκαν είναι καταπληκτικά και η συμμετοχή τους στην παράσταση είναι καθοριστική.

-Η μουσική παίζει κάποιον ιδιαίτερο ρόλο στην παράσταση; Θα υπάρχουν μικρόφωνα;
Θα έχουμε μικρόφωνα, όχι για να ακουγόμαστε από το κοινό, αλλά για να μας ακούνε οι μουσικοί σε μόνιτορ. Δεν θα έχουμε μικρόφωνα για το κοινό, αφού η Επίδαυρος θεωρείται επίτευγμα της ακουστικής. Θα τραγουδάμε αρκετοί ηθοποιοί. Όχι μόνο ο χορός. Η μουσική είναι του Αιμίλιου Σελαμσή, που έγραψε τη μουσική για το «Νησί των θησαυρών». 

-Δουλεύετε με την ίδια ομάδα που ήσασταν και στην χειμερινή σεζόν με την παράσταση Μιστέρο Μπούφο. Έχει γίνει κατά κάποιον τρόπο η οικογένεια σας;
Δουλεύουμε μαζί από το Shopping and fucking του 1997… Η συνεχής συνεργασία μας κάνει να αισθανόμαστε μεγαλύτερη σιγουριά κι εμπιστοσύνη. Κάνουμε κάποια διαλείμματα. Αλλά γενικά είμαστε 16 χρόνια μαζί.

-Η μητρότητα πώς σας επηρέασε στο επάγγελμα;
Ο ύπνος δεν είναι καλός. Με έχει αλλάξει ως προς το ότι είμαι σε μία μόνιμη κατάσταση νύστας. Δεν ξέρω πόσο με έχει αλλάξει σαν άτομο, φιλοσοφικά. Θα δείξει. Αλλά την καθημερινότητά μου σίγουρα την έχει αλλάξει.

-Πώς είναι η κατάσταση στο θέατρο σήμερα;
Είναι πιο δύσκολα τα πράγματα από ό,τι ήταν. Δεν νομίζω ότι θα ανακόψει η κρίση την δημιουργικότητα των ανθρώπων. Μπορεί να δώσει και νέα ώθηση σε πείσμα μιας δύσκολης συνθήκης. Ο άνθρωπος συσπειρώνεται με τον εαυτό του και κυρίως με τους άλλους. Η ανάγκη σε ωθεί να τα βρίσκεις με πολλούς. Οι μοναχικοί δρόμοι είναι πια δύσκολοι. Η συνεργασία πλέον είναι αναγκαία και αυτό δεν είναι κακό. Ως προς την προσέλευση του κοινού, σε κάποια θέατρα υπάρχει κάμψη. Όμως από την άλλη, κάποια άλλα πάνε τόσο καλά! Βέβαια, αυτό που καταλάβαμε πέρσι, σε γενικές γραμμές, είναι ότι οι κωμωδίες μάζεψαν κόσμο. Αλλά και έργα που είχαν πολιτικά μηνύματα. Δεν νομίζω ότι έχει γνωρίσει το θέατρο καμιά πτώση ραγδαία.

-Το μεγαλύτερο ταλέντο ενός ηθοποιού είναι να μπορεί να συνεργάζεται με τους άλλους;
Δεν ξέρω αν είναι το μεγαλύτερο. Πάντως είναι από τα μεγάλα ταλέντα που μπορεί να διαθέτει ένας ηθοποιός.

-Το “Μιστέρο Μπούφο” ανεβαίνει ξανά φέτος. Πώς πήγε πέρσι από πλευράς προσέλευσης;
Πήγε πάρα πολύ καλά. Πολλοί άνθρωποι δεν κατάφεραν να το δουν, αν και ήθελαν. Κι έτσι αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε και φέτος, ξανά στο Θησείον.

-Είχατε παίξει πέρσι και στις Ζωές των άλλων. Πόσο δύσκολο είναι να μετατρέψεις μία ταινία σε θεατρική παράσταση;
Δεν είναι εύκολο. Θέλει μία ιδιαίτερη θεατρική διασκευή, για να το πετύχεις αυτό. Εμείς κάπου τα καταφέραμε να κάνουμε μια διασκευή. Αλλά οι σκηνές παρέμεναν μικρές, όπως είναι στα σενάρια. Ήταν δύσκολο. Είχε κάτι σκηνές η ταινία, με κάτι υπέροχα κοντινά, που δεν χρειάζεται να πεις τίποτα και γράφονται όλα στην φάτσα σου. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στο θέατρο. Και είναι δύσκολο να βρεθεί το κάτι άλλο που θα το αντικαταστήσει. Δεν αρκεί μόνο το story. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό το σινεμά.

-Τον ελληνικό κινηματογράφο, πώς το βλέπετε;
Έχω παίξει σε αρκετές ταινίες. Στο «Ριζότο» της Μαλέα, στην «Χρυσόσκονη» της Μαντά, στο «Όλο το βάρος του κόσμου» του Αναστόπουλου. Φέτος τέλειωσα άλλη μια ταινία της Μαντά. Το ελληνικό σινεμά έχει δείξει ωραία δείγματα τα τελευταία χρόνια. Κάτι γίνεται. Το μεγάλο του πρόβλημα παραμένει το οικονομικό. Είναι μια ακριβή τέχνη, δυστυχώς. Το θέατρο μπορεί να γίνει και με το τίποτα, εδώ που τα λέμε. Αλλά υπάρχουν και στον χώρο της παραγωγής νέες δυνάμεις, οι οποίες στηρίζουν το σινεμά κι ελπίζω να συνεχίσουν να το κάνουν.

-Αυτό που λένε ότι υπάρχει πρόβλημα με τα σενάρια ισχύει; Έχω ακούσει δύο απόψεις: Ότι δεν υπάρχουν καλοί σεναριογράφοι, λέει η μία και η άλλη ότι υπάρχουν, αλλά δεν τους αφήνουν οι σκηνοθέτες, γιατί γράφουν τα σενάρια μόνοι τους.
Κι αυτό συμβαίνει. Οι σκηνοθέτες συνήθως γράφουν μόνοι τους τα σενάρια. Το σενάριο είναι ένα θέμα. Μπορεί να είναι μια καλή ιστορία, αλλά να είναι χάλια οι διάλογοι. Ή να έχει ωραίους διαλόγους, αλλά δραματουργικά να μην λέει τίποτα. Ή, επειδή κάνουν πολύ σπάνια ταινίες (μέσο όρο νομίζω μία στα 10 χρόνια), κάθε φορά που τους τυχαίνει η ευκαιρία να γυρίσουν ταινία, θέλουν να τα πουν όλα: ό,τι έχουν μες το κεφάλι τους, ό,τι πιστεύουν για την ζωή, ό,τι έχουν ζήσει τα τελευταία 10 χρόνια. Και είναι λίγο δύσκολο. Τα λέω μεταξύ αστείου και σοβαρού, χαριτολογώντας, αλλά ισχύει κι αυτό εν μέρει. Πάντως, έχω συνεργαστεί καλά με τους ανθρώπους και σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστημένη.

-Με το θέατρο είστε πιο ευχαριστημένη, φαντάζομαι.
Υπάρχουν ηθοποιοί που λένε ότι τους αρέσει να κάνουν σινεμά περισσότερο. Κι εμένα μου αρέσει να βλέπω σινεμά. Καμιά φορά πιο πολύ από το να βλέπω κάποια θεατρική παράσταση. Αλλά ιστεύω ότι το θέατρο είναι το βασίλειο του ηθοποιού! Κακά τα ψέματα! Το σινεμά είναι περισσότερο δουλειά του σκηνοθέτη.

Οι Τραχίνιες ανεβαίνουν στην Επίδαυρο 9 και 10 Αυγούστου- Περισσότερα ΕΔΩ
Στην συνέχεια κάνουν περιοδεία σε διάφορα θέατρα της Ελλάδας- Οι σταθμοί της περιοδείας ΕΔΩ