Αυτή η ταινία σας δείχνει τα κεντρικά συγκλονιστικά μυστικά για την παγκόσμια κλιματική κρίση – αλλά και τις λύσεις που έχουμε ήδη για να αποφύγουμε την καταστροφή. Όλοι θέλουν ένα καλύτερο, φωτεινότερο μέλλον και μέσα από έξυπνη αφήγηση, αυτή η ταινία ανοίγει τις πόρτες στην κλιματική έκτακτη ανάγκη, ώστε όλοι να αναλάβουν αποτελεσματικές ενέργειες.
Η Έμιλι είναι μια 17χρονη αθλήτρια καλλιτεχνικού πατινάζ, που νιώθει φυλακισμένη από τον ανταγωνισμό, ενώ μια σκοτεινή φιγούρα την ακολουθεί σε κάθε της βήμα.
Μια συλλογη από μικρού μήκους της Μαρί : Lunch Break on the Xerox Machine / Electrocute Your Stars / The Touch Retouched / Tony Conrad, DreaMinimalist / Cet air la / Manuelle Labor / Papal Broken-Dance / How to Fold a Green Screen.
Πορτρέτο του συγγραφέα και μεταφραστή, λάτρη της μικρής φόρμας, Ε.Χ. Γονατά, γυρισμένο στη διάρκεια ενός χρόνου στο σπίτι του στην Κάτω Κηφισιά.
Ένα ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε στον σταθμό Λαρίσης στη διάρκεια τεσσάρων εβδομάδων το καλοκαίρι του 1995. Θέμα της ταινίας οι άνθρωποι που συχνάζουν στον σταθμό τα βράδια: Φαντάροι, άστεγοι, ποιητές, φίλαθλοι και μετανάστες που μόλις έχουν φτάσει στη χώρα. Υιοθετώντας τη χρονολογική δομή μίας βραδιάς
Γυρισμένη στο Φέλταμ, σε μία φυλακή ανηλίκων λίγο έξω από το Λονδίνο, η ταινία παρακολουθεί τη φιλία δύο κρατουμένων. Ο Πολ και ο Τζον περνούν τις μέρες τους ηχογραφώντας τραγούδια που στέλνουν σε κορίτσια που δεν γνωρίζουν, δημιουργώντας ένα φανταστικό νήμα με τον έξω κόσμο.
Η δυναμική Δέσποινα, προσκαλεί σπίτι της τον πρώην της με αφορμή τα γενέθλιά του. Εκείνος ελπίζει ότι η πρόσκλησή της θα οδηγήσει στην επανένωσή τους
Σε αυτό το πρώτο ντοκιμαντέρ του, ο Ολιβέιρα αντλεί εικόνες από τον καθημερινό μόχθο στις όχθες του ποταμού Δούρου, καθώς διατρέχει την πόλη του Πόρτο. Η κίνηση των πλοιαρίων, η γέφυρα, τα μηχανήματα και οι παρόχθιες γειτονιές, στις οποίες ζουν και δουλεύουν οι άνθρωποι του μόχθου, συνθέτουν τη ρυθμική και την ποιητική της πόλης.
Η ξενιτειά κι ο θάνατος, διάχυτα στον αέρα, στο φως. Οι άνθρωποι που απόμειναν, λίγοι. Μορφές που μοιάζουν να έγιναν μέρος του τοπίου, ή να το περιέχουν. Σε εναν τόπο περικυκλωμένο από βουνά: τα πολυφωνικά τραγούδια.
Ο Γκάρι πουλάει μπαλόνια στον υπόγειο σιδηρόδρομο της Νέας Υόρκης και ονειρεύεται να σπουδάσει ταχυδακτυλουργός. Οι κινηματογραφημένες συνομιλίες φέρνουν τον Βραζιλιάνο ντοκιμαντερίστα πιο κοντά σε αυτόν τον κάτοικο του Μπρούκλιν με την κουβανική καταγωγή, που στις μακρές διαδρομές του μετρό αναρωτιέται για την περιπλάνησή του σε αυτό τον κόσμο.
Το φιλμ αφηγείται την ιστορία των κατοίκων του Συγκροτήματος Κατοικιών του Πάρκου Μινττάουν, που απέχουν από την καταβολή μιθωμάτων (απεργία ενοικίου) από τον Αύγουστο του 2015. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη απεργία ενοικίου στο Σαν Φρανσίσκο από το 1978. Το συγκρότημα κατοικιών για δεκαετίες ήταν ουσιαστικά ένας συνεταιρισμός τον οποίο διαχειρίζονταν οι ένοικοι
Ο Ανδρέας είναι ιδιοκτήτης μιας αίθουσας κινηματογράφου στο Κουκάκι. Η οικογένειά του κατοικεί στην αθηναϊκή συνοικία επί τρεις γενιές. Σήμερα ωστόσο φοβάται ότι είναι υποχρεωμένος να φύγει από την περιοχή
Το Σκοπελίτης εξπρές είναι το πλοίο που τροφοδοτεί την άγονη γραμμή των Μικρών Κυκλάδων. Εδώ και 60 χρόνια κάνει καθημερινά τη διαδρομή του για να προσφέρει τα απαραίτητα στους κατοίκους των μικρών νησιών.
Το Girls in flower είναι ένα πειραματικό ντοκιμαντέρ ή ένα χειρόγραφο σημείωμα, που εμπνευσμένο από το έργο του Προυστ «Στον ίσκιο των ανθισμένων κοριτσιών» εξερευνά τη θηλυκότητα στην ώριμη ηλικία.
Το Da Hillsook Wedeen, είναι ένα εθνογραφικό φιλμ που ολοκληρώθηκε στο πλαίσιο του μεταπτυχιακού διπλώματος εξειδίκευσης στην Οπτική Ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ. Το Σέτλαντ είναι ένας τόπος άγριος, αδυσώπητα τοπία, υπερφυσικές πίστεις και ένα ηχοτοπίο που έχει πολύ λίγο αλλάξει με το πέρασμα του χρόνου
Η συνάντηση της σκηνοθέτιδος και άλλων ψωριασικών γίνεται ένα ποιητικό και αισιόδοξο ταξίδι σχετικά με μια πολύ ορατή αν και κρυμμένη ασθένεια, για ένα ταξίδι που εξευρευνά το δέρμα ως μια μεταφορά του ανήκειν και της πίστης.
Μία οικεία συνάντηση σε μία αποθήκη, σε ένα κόσμο αντικειμένων όπου η ξυλουργική λαμβάνει χώρα. To σημάδι του ήχου σε κάθε αντικείμενο μπορεί να φανερωθεί μεμονωμένα μέσα στον χώρο, όπου κάθε υλικό λαμβάνει την δική του υφή, μυρωδιά και ακουστικές ιδιότητες
Το φιλμ τοποθετεί τον θεατή στον αυτοσχέδιο χώρο ενός ζωοπάζαρου στην Αλγερία. Παρασυρμένος μεταξύ ταΐσματος και αναμονής, συντονίζεται με τον ρυθμό των γιδιών και των καμήλων, των παλαιότατων συντρόφων του Άραβα.
Ο Ζογκλέρ αναφέρεται σε ένα κοινωνικό τσίρκο στη Νότια Αφρική. Το κοινωνικό τσίρκο Σισονκέ επιδιώκει να παρακινήσει την κοινωνική ενσωμάτωση κάνοντας τα παιδιά να κινούνται μαζί στις πρακτικές ενός τσίρκου.
Το φιλμ παρουσιάζει μια συλλογή τρομακτικών ιστοριών για συναντήσεις με λύκους σε ένα χωριό στη βόρεια Πορτογαλία.
Τον Δεκαπενταύγουστο οι απανταχού Συρρακιώτες ανταμώνουν στον τόπο καταγωγής τους και στήνουν το πανηγύρι στην πλατεία του χωρίου τους.
Πρόκειται για μια παρουσίαση της απαρχής και της διαδρομής, του έργου και της προσφοράς του Πολυφωνικού Καραβανιού, με στόχο την έρευνα, προβολή και μεταλαμπάδευση του Ηπειρώτικου Πολυφωνικού Τραγουδιού.
Η οικονομική ανάπτυξη και η ζήτηση για φτηνή ξυλεία μετασχηματίζουν αργά τα δάση του βόρειου Βιετνάμ. Από τότε που ήταν παιδί, η Χόα είχε μάθει για τα θεραπευτικά φυτά γνωρίζοντας ότι μέρος αυτής της κληρονομιάς θα εξαφανιστεί.
Περισσότερο από μία δεκαετία μετά την απόφαση να κατεδαφιστεί το συγκρότημα κατοικιών Άιλεσμπερι ως μέρος ενός προγράμματος αστικής ανάπλασης, μερικοί κάτοικοι ζουν ακόμα εκεί. Βυθισμένοι στην αβεβαιότητα και την ανησυχία, αρνούνται να φύγουν μέχρι να λάβουν δίκαιη αποζημίωση ή ένα κατάλληλο σπίτι σε αντικατάσταση αυτού που χάνουν
Η Λάρα, μια νεαρή δημιουργός φιλμ, βρίσκεται σε έναν μη-τόπο μεταξύ Κούβας και Μοζαμβίκης. Πάνω σε ένα φανταστικό μπαλκόνι προς τον Ινδικό Ωκεανό, η Λάρα ψάχνει για απαντήσεις στη μακρά σιωπή του πατέρα της. Αισθάνεται τη μοναξιά που προηγείται από τον επικείμενο θάνατο του πατέρα της, Καμίλο.
Τα πρώτα πενήντα χρόνια του Ινστιτούτου Στέγασης Χαμηλών Εισοδημάτων δημιούργησαν μια πόλη μέσα στην πόλη, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ό,τι ήταν και συνεχίζει να είναι «το κύριο και πιο επίμονο πρόβλημα της Ρώμης»: τη στέγαση. Αλλά από τι είναι φτιαγμένη αυτή η πόλη;
Το βούτυρο καριτέ είναι ένα προϊόν που παραδοσιακά παράγεται μόνο από γυναίκες. Η ζήτηση γι’ αυτό το προϊόν έχει αυξηθεί κατακόρυφα κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών και αυτό έχει αλλάξει την παραγωγή και τον χώρο παραγωγής του προϊόντος σημαντικά.
Η αυθεντικότητα ειναι ένας όρος που είναι σημαντικός για τους τουριστικούς προορισμούς. Είναι κάτι που οι τουρίστες επιθυμούν να γνωρίσουν. Αλλά τι είναι αυθεντικότητα; Βρίσκεται γύρω μας; Σε αυτό το φιλμ, ο Ροντρίγκο προσπαθεί να ανακαλύψει σε τι ακριβώς συνίσταται η αυθεντικότητα της Αθήνας
Το φιλμ δημιουργήθηκε κατά τη διάρκεια του Θερινού Σχολείου «Οπτική Εθνογραφία των Αστικών Τοπίων» που οργανώθηκε από το Ολλανδικό Ινστιτούτου της Αθήνας.
Το Ταξίδι μιλάει για το τρένο που συνδέει τον προσφυγικό καταυλισμό στη Μαλακάσα με την Αθήνα. Πολλοί από τους περίπου 1.800 μετανάστες και πρόσφυγες που διαμένουν προσωρινά στον καταυλισμό εξαρτώνται από το τρένο για τις καθημερινές δουλειές και τις ανάγκες τους. Στο Ταξίδι η καθημερινή μετάβαση στην πόλη δημιουργεί ένα σκηνικό στο οποίο ξεδιπλώνονται ιστορίες, […]
Ο Γιουσούφ Οζντεμίρ είναι Κούρδος πρόσφυγας που διέφυγε στην Ελλάδα από την Τουρκία το 1983, μετά το πραξικόπημα. Παρά το γεγονός ότι δεν έχει δικαίωμα ψήφου στην Ελλάδα και απαγορεύεται η είσοδός του στη χώρα καταγωγής του, έχει διαφορετικές πολιτικές μεθόδους συγκρινόμενες με εκείνες της εκλογικής περιόδου στην Ελλάδα τον Ιούλιου 2019.
Ο Τάκης, τα τελευταία χρόνια είναι οδηγός ταξί, ενώ τις παλιές καλές εποχές δούλευε στον κινηματογραφικό χώρο, και αργότερα διατηρούσε μια εταιρεία στον τομέα της ένδυσης. Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή του και, όπως πολλοί άλλοι οικονομικά κατεστραμμένοι επαγγελματίες, στράφηκε στο ελεύθερο επάγγελμα του οδηγού ταξί.
Αυτή η σύντομη ταινία ντοκιμαντέρ εξερευνά ένα παραδοσιακό πνευματικό φαινόμενο το οποίο έχει υποστεί πολλές αλλαγές τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, όσον αφορά την πίστη και την πρακτική. Το «κακό μάτι» και όλοι οι μύθοι και οι ιστορίες γύρω από αυτό μπορούν να προσεγγιστούν και να αντιληφθούν μέσα από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Δεκατρία χάπια την ημέρα. Μα όχι μόνο. Ο πρωινός καφές και τα βουτήματα, οι συνταγές μαγειρικής στα τηλεπεριοδικά, οι οικογενειακές φωτογραφίες σε κάθε τραπεζάκι, τα κεντήματα στους τοίχους, η τηλεόραση για συντροφιά.
Ένα ποτήρι νερό, λίγες σταγόνες ελαιόλαδο, κάποιες ψιθυριστές προσευχές, ένας κατακλυσμός αναμνήσεων, μια καταιγίδα γέλιου. Στο σπίτι της γιαγιάς,η συνταγή της αγάπης έχει πάντα τα ίδια υλικά. Μια συνηθισμένη Κυριακή, τρεις γενιές είναι εκεί να την μοιραστούν.
