Ο Δημήτρης Σαμόλης βρέθηκε στην παρέα της Τζένης Μελιτά και του Φώτη Σεργουλόπουλου και στην εκπομπή “Πρωίαν σε είδον”, για μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.
Αυτή την περίοδο ο ηθοποιός συμμετέχει – για τρίτη χρονιά – στα Μαθήματα Κωμωδίας, σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αθερίδη, ενώ πρωταγωνιστεί στο πρώτο δικό του θεατρικό έργο, με τίτλο “Στρακαστρούκες”, που ανεβαίνει στο Μικρό Γκλόρια.
“Το ωραίο που συνειδητοποίησα όταν έγραφα το πρώτο μου θεατρικό έργο, τις Στρακαστρούκες, ήταν ότι δεν είναι μια δημοσιογραφική έρευνα, μπορείς να γράψεις ό,τι θέλεις. Πήρα στοιχεία από εμένα, από φίλους, έκανα πιο ενδελεχή έρευνα για τον Βαγγέλη Γιακουμάκη, τον Ζακ, τον Φύσσα – ανθρώπους που έχουν υποστεί πράγματα με τραγική κατάληξη. Και η ιστορία συνειδητοποίησα ότι είναι μια. Ότι κάποιος μπροστά στα μάτια μας υφίσταται κάτι τραγικό και για κάποιο λόγο κοιτάμε αλλού. Η ιστορία δεν είναι μόνο το bullying, είναι ότι τα μάτια των υπολοίπων είναι στραμμένα αλλού” ανέφερε για την παράσταση “Στρακαστρούκες”, την οποία υπογράφει.
Όσο για τον λόγο που τόσοι άνθρωποι γίνονται αμέτοχοι “θεατές” σε τέτοια περιστατικά: “Τον τελευταίο καιρό έχει ανοίξει αυτός ο δημόσιος διάλογος, που έχει φέρει αυτό το φαινόμενο στο φως. Παλιότερα, δεν υπήρχε η παιδεία; Δεν το αναγνωρίζαμε; Είχε γίνει τόσο δέρμα μας που δεν μπορούσαμε να δούμε ότι είναι κακό;” αναρωτήθηκε.
Μιλώντας για το bullying που είχε και ο ίδιος υποστεί στα σχολικά του χρόνια, είπε: “Από άμυνα, έχτισα μια πανοπλία. Κάνω 3 χρόνια ψυχοθεραπεία και πάω στα 4 χρόνια. Αν είσαι «δουλευταράς» με τον εαυτό σου μπορείς να απαλύνεις το τραύμα, αλλά όταν γίνεται δεν ξεγίνεται. Αυτό είναι που με στεναχωρεί και με τρυπάει λίγο παραπάνω, ότι το τραύμα θα είναι πάντα εκεί”.
