MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΤΡΙΤΗ
19
ΜΑΡΤΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ
ΝΕΑ

Τρία χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ: Ο Σπύρος Γραμμένος τραγουδά για την «Ψυχή» του

Σαν σήμερα, στις 21 Σεπτεμβρίου το 2018 ο Ζακ Κωστόπουλος πέφτει νεκρός μετά από δημόσιο ξυλοδαρμό και ο Σπύρος Γραμμένος αποφασίζει να του αφιερώσει το κομμάτι «Ψυχή» από το τελευταίο του άλμπουμ με τίτλο «Δισκός σας».

Monopoli Team

Σήμερα κλείνουν τρία χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου στην Ομόνοια και η υπόθεση ακόμη να βρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Παρ’ όλα αυτά κανείς δεν ξεχνάει τη μέρα εκείνη, που ο άδικος χαμός ενός νέου παιδιού συντάραξε την ελληνική κοινωνία και έγινε η αφορμή να ξεκινήσει μια ολόκληρη συζήτηση σχετικά με τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, των οροθετικών και έναν κόσμο βασισμένο στην ισότητα χωρίς εξαιρέσεις.

Με αφορμή την ημέρα, ο Σπύρος Γραμμένος αποφασίζει να αφιερώσει ένα κομμάτι στη «Zackie», όπως ήταν γνωστός ο Ζακ. Το κομμάτι λέγεται «Ψυχή» και βρίσκεται στο τελευταίο άλμπουμ του καλλιτέχνη, «Δισκός σας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑΓκάμπι Πετίτο: Η εξαφάνιση της YouTuber και η τραγική πραγματικότητα των γυναικοκτονιών12.09.2018

Ο ίδιος συνοδεύει τη δημοσίευση του τραγουδιού στην επίσημη σελίδα του με τα εξής λόγια: «Ένα πρωί, τον Νοέμβριο του 2017, ξύπνησα στις επτά με τους στίχους αυτού του τραγουδιού στο μυαλό μου. Τον Σεπτέμβρη του 2018 δολοφονείται ο Ζακ Κωστόπουλος και την επόμενη μέρα, τυχαία, είναι η πρώτη φορά που παίζω ζωντανά αυτό το τραγούδι. Τελειώνοντάς το, όσοι ήμασταν πάνω και κάτω απ’ τη σκηνή, αισθανθήκαμε πως τραγούδι και γεγονός συνδέθηκαν. “Η Ψυχή” είναι αφιερωμένη σε κάθε ψυχή που αιμορραγεί».

Την παραγωγή, την ενορχήστρωση και τη μίξη του τραγουδιού υπογράφει ο Cayetano, ενώ ο Σπύρος Γραμμένος έχει επιμεληθεί τη μουσική και τους στίχους που συγκινούν.

Ακούστε το:

Στίχοι:

Τα βράδια ντύνεται η ψυχή μου κορίτσι, στολίζεται
Βγαίνει στους δρόμους, τραγουδάει, χορεύει, ψωνίζεται
Περνάει μια βόλτα από το κέντρο και πάει στα προάστια
Φοράει τα ρούχα της μαμάς κι ας της είναι τεράστια
Μιλάει σε αγνώστους και φλερτάρει με τύπους και τύπισσες
Θυμάται ακόμα που την έφτυσες και που τη χτύπησες
Πίνει ποτά από τα τραπέζια εκείνων που φεύγουνε
Μπαίνει σε άσχετες παρέες μα την αποφεύγουνε
Μονάχα απαίσιοι, γλοιώδεις, την παίρνουν στα γόνατα
Την πασπατεύουν, τη σαλιώνουν, της κάνουν δαγκώματα
Αυτή σιχαίνεται, ουρλιάζει και πέφτει στο πάτωμα
Γύρω γελάν και τη χλευάζουν ηλίθια άτομα
Και καταλήγει μες στον δρόμο ιδρωμένη απ’ τη μάχη της
Να μην την παίρνουν τα ταξί και να κλαίει μονάχη της
Πασαλειμμένη με κραγιόνια, με ρουζ και με μάσκαρες
Να τη ρωτάν περαστικοί «Βρε ψυχή μου πού τράκαρες;»
Και να τη βρίσκει η ανατολή σ’ ένα πάρκο να κείτεται
Από φωτιές από σεισμούς και πολέμους να πλήττεται
Να αιμορραγεί και να ζητάει να γυρίσει στο σπίτι της
Σε κάποιο σπίτι, μιας πόλης, νεκρής ακατοίκητης.

Περισσότερα από Μουσικά Νέα
VIMA_WEB3b