Η υπόθεση
Ο Hellboy επιστρέφει από την κόλαση στην Αγγλία, όπου πρέπει να νικήσει την παντοδύναμη μάγισσα Νίμουε, σύντροφο του Μέρλιν και γνωστή ως «Βασίλισσα του Αίματος». H Νίμουε, βρίσκεται φυλακισμένη ως τη μέρα που θα καταφέρει να απελευθερωθεί και να συγκρουστεί σε μια επική μάχη με τον Hellboy, μια μάχη ικανή να φέρει το τέλος του κόσμου.
«Εγώ Αιγόκερως, εσύ τρελή, δεν βλέπω να τα βρίσκουμε»
Το reboot του βγαλμένου από τα καζάνια της κόλασης υπερήρωα του Μινιόλα δεν βλέπουμε να έχει και πολύ μέλλον. Ο λόγος είναι πως στα θεμιτά παγανιστικά στοιχεία των αγγλοσαξονικών μύθων (η κακιά μάγισσα στο «Hellboy: Ξαναγύρισα από την Κόλαση» δεν είναι άλλη από την «Κυρά της Λίμνης» του μύθου του Αρθούρου) προστίθενται ανεξέλεγκτα στοιχεία από όπου μπορεί να φανταστεί κανείς.
Στις καταβολές των Ναζί (ok, αυτό υπάρχει και στο κόμικ όπου εξηγείται η προέλευση του Hellboy), στις θεωρίες συνωμοσίες, σε δοξασίες του Κακού, σε προφητείες για το τέλος του κόσμου, στα ωροσκόπια – η ατάκα του ήρωα που μας αποκαλύπτει το ζώδιο του είναι η πιο πετυχημένη κωμικά στιγμή του φιλμ- σε τερατογενέσεις, σε σπλατεριές, σε αηδιαστικά ενσταντανέ όπως το φιλί του μάγισσας στον ήρωα όπου ο τελευταίος απορεί πως γίνεται η γλώσσα της να έχει τρίχες κλπ κλπ.
Ο Μάρσαλ παρότι προσπαθεί να μείνει πιστός στο ύφος του κόμικ δεν έχει το καλλιτεχνικό εκτόπισμα του Ντελ Τόρο ή την ικανότητα αν προτιμάτε να δώσει την δική του άποψη στον ιδιοσυγκρασιακό ήρωα, τον οποίο υποδύεται ο Ντέιβιντ Χάρμπουρ του «Stranger things». Προτιμά να δώσει έμφαση στην ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού μύθου που όμως το ενισχύει αδικαιολόγητα με την γκορ και σπλάτερ αισθητική.
Προφανώς και θέλει να κερδίσει το νέο κοινό που αγνοεί ποιος πραγματικά είναι ο Hellboy αλλά μήπως θα ήταν καλύτερα να έλεγε πως είναι η πραγματική ιστορία του χωρίς πολλά φρου φρου κι αρώματα; Ασε που τα συγκεκριμένα που χρησιμοποιεί βρωμοκοπάνε…
