Το Amid εξελίσσεται μέσα σε μία εικαστική εγκατάσταση, όπου το κοστούμι-μάσκα, ο ήχος, το φως και η ψηφιακή εικόνα, προσφέρουν αισθητηριακά ερεθίσματα, αναδεικνύοντας ποικίλες πτυχές του εικαστικού τοπίου – στιγμές και λειτουργίες που ζητούν να αναδυθούν μέσω του σώματος. Οι λειτουργίες αυτές υφαίνουν ένα δίκτυο ανάμεσα στο σώμα και στον χώρο, διαμορφώνοντας την μεταβαλλόμενη δομή τους. Ένα ζωντανό υφαντό που κινείται εν μέσω και ταυτόχρονα περιβάλλει το σώμα και τον χώρο αντανακλώντας σαν καθρέφτης τις μορφές τους στην ύφανσή του.
Το έργο δομείται μέσα από ένα σύνολο επεισοδίων, όπου η ηρεμία και η σιωπή, η ευδαιμονία ή η ανησυχία, μία τροπική ή παγωμένη ατμόσφαιρα μπορεί να αποκαλυφθεί. Είναι μία αντανάκλαση και μελέτη της ανταλλαγής των δύο κόσμων: του εσωτερικού με του εξωτερικού, του εικονικού με του αληθινού, του παρελθόντος με του μέλλοντος. Μία απόπειρα οπτικού και ηχητικού συγκερασμού νόησης και ποίησης, όπου η λειτουργία και το άφατο συναντιούνται στον αιθέρα*.
*από το aithēr, που στα Ομηρικά Ελληνικά σημαίνει «καθαρός ουρανός”. Η ύπαρξη του αιθέρα διατυπώθηκε ποικιλοτρόπως από την αρχαιότητα έως και τον 19ο αιώνα και επαναδιατυπώθηκε στον 20ο, ως το υποθετικό «πεδίο των πάντων”.
