Ξυπνώντας σε κάποιο διαμέρισμα μετά ένα πάρτι, ο Σαμ έρχεται αντιμέτωπος με ένα ζωντανό εφιάλτη. Ένας στρατός από ζόμπι έχει καταλάβει τους δρόμους του Παρισιού και εκείνος μοιάζει να είναι ο μοναδικός επιζών. Αποφασισμένος να επιβιώσει ταμπουρώνεται στο κτήριο και οργανώνει την επιβίωσή του.
Ο Σαμ καλείται όχι μόνο να βρει τρόπο να επιβιώσει αλλά κυρίως να τα βρει με τη μοναξιά του. Φύσει μοναχικός τύπος καθώς είναι δεν μοιάζει να ανησυχεί τόσο για το ενδεχόμενο να μην ξαναδεί άνθρωπο στη ζωή του και στρέφει αποκλειστικά το ενδιαφέρον του στο ζήτημα της καθημερινής επιβίωσης. Το καλά σφραγισμένο κτήριο δείχνει ικανό να κρατήσει μακριά τις ορδές των ζόμπι κι εκείνος φροντίζει για τα υπόλοιπα. Βρίσκει όπλα προστασίας, συστηματοποιεί τη συλλογή τροφίμων από τα υπόλοιπα διαμερίσματα και νερού από τη βροχή (αφήνοντας διάσπαρτα ανοιχτά μπουκάλια και σκεύη στην ταράτσα του κτηρίου) και ψάχνει τρόπους για να σκοτώσει την ώρα του. Γρήγορα όμως αντιλαμβάνεται ότι δεν είχε εκτιμήσει σωστά κάποια πράγματα και κυρίως την αξία του να έχεις κάποιον για να μιλήσεις μαζί του.
Το στόρι προέρχεται από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Pit Agarmen (αναγραμματισμός που γίνεται ψευδώνυμο του Martin Page) και χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την θεματική των ζόμπι φιλμ για να μιλήσει για την μοναξιά και την έλλειψη επικοινωνίας. Το καλλιτεχνικό προφίλ της ταινίας υποστηρίζεται κατάλληλα από την ερμηνεία του νορβηγού Αντερς Ντάνιελσεν Λι («July 22»), ο οποίος συνθέτει ιδανικά το πορτρέτο του μοναχικού και αγοραφοβικού άντρα που βλέπει σχεδόν με ανακούφιση το τέλος της ανθρωπότητας αλλά κάποια στιγμή διαπιστώνει ότι η μοναξιά αυτή τον οδηγεί στην τρέλα. Ώσπου ανακαλύπτει ότι τελικά δεν είναι μόνος και κάνει ότι μπορεί για να βρει λίγη συντροφιά. Ο σκηνοθέτης αποφεύγει να φτιάξει σκηνές τρόμου που σηκώνουν το θεατή από το κάθισμα του κι εστιάζει στο προσωπικό δράμα του ήρωα του.
Σε γενικές γραμμές αυτό λειτουργεί αλλά γρήγορα ξεμένει από ιδέες και τεχνάσματα που συντηρούν την δραματουργία, με αποκορύφωμα τη συνεχή αλληλεπίδραση φαντασίας και πραγματικότητας. Αυτό έχει ως συνέπεια να αποδυναμώσει την εσωτερική δυναμική του φιλμ και να οδηγηθεί το στόρι με μαθηματική ακρίβεια σε ένα εύκολο και αμήχανο φινάλε.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
