Στις παρυφές μιας ιταλικής μητρόπολης ένας μικροκαμωμένος και ευγενικός άντρας, μοιράζει τις μέρες του ανάμεσα σε ένα κομμωτήριο για σκύλους, την αγάπη του για την κόρη του και μία αμφιλεγόμενη σχέση υποταγής με τον νταή Σιμόνε, έναν πρώην πυγμάχο που τρομοκρατεί όλη τη γειτονιά. Αποφασισμένος να προφυλάξει την αξιοπρέπεια του, μετά από συνεχή ταπείνωση, ο Μαρτσέλο καταστρώνει σχέδιο εκδίκησης με αναπάντεχη έκβαση.
Στην προηγούμενη ταινία του, «Το παραμύθι των παραμυθιών», ο Γκαρόνε αναδείκνυε τη σκοτεινή πλευρά κάποιων διαχρονικών παραμυθιών με τον πιο σκληρό, γκροτέσκο τρόπο. Εδώ ο ιταλός μοιάζει να συνδέει το «Gomorra», την πρώτη μεγάλη επιτυχία του με το «Παραμύθι» κατασκευάζοντας μια αληθινή τραγωδία με στοιχεία απρόσμενα λυρικά (η φωτογένεια κάποιων βίαιων σκηνών θα προκαλέσει αντιδράσεις) έως και τρυφερά.
Η ζωή του φαντασιόπληκτου Μαρτσέλο αλλάζει κάθε φορά που φροντίζει τα αγαπημένα σκυλιά του (τις «αγάπες» του όπως τα αποκαλεί) ή παίζει με την μικρή του κόρη. Η στάση του μαρτυρά τη στοιχειώδη λογική ενός ανθρώπου που θέλει να ζει ήρεμα και χωρίς φασαρίες, να κινείται σε ένα παράλληλο σύμπαν και να μην πατάει στα λασπόνερα της γειτονιάς του. Σε μια γειτονιά όμως που ισχύει μόνο ο νόμος του πιο δυνατού, ο τραμπούκος Σιμόνε είναι ο απόλυτος βασιλιάς και δεν αφήνει σε ησυχία τους γείτονες του. Κυρίως τον ντροπαλό Μαρτσέλο που διαρκώς εκμεταλλεύεται για να εξασφαλίζει ουσίες και λεφτά.
Ο Γκαρόνε προσπαθεί να βρει λύση στο αδιέξοδο των φιλήσυχων πολιτών, να μοιραστεί την αγωνία τους. Σε μια σκηνή οι φίλοι του Μαρτσέλο συζητούν για το ενδεχόμενο να βρουν πλάγιες μεθόδους προκειμένου να ξεφορτωθούν το ανθρώπινο κτήνος που τους ταλαιπωρεί. Οι περισσότεροι συμφωνούν αλλά ένας αποστασιοποιείται θεωρώντας ότι «θα το φάει μόνος το κεφάλι του μια μέρα, χωρίς να χρειαστεί εμείς να παρανομήσουμε».
Η πληρωμένη απάντηση σηκώνει πολλή κουβέντα και δίνει το κέντρο βάρους μιας θεωρίας που δεν υποστηρίζει ακριβώς την αυτοδικία αλλά και δεν την αρνείται: «Δηλαδή, θα κοιτάς άπραγος να σε κακοποιεί και απλώς θα περιμένεις να τελειώσει κάποτε το μαρτύριο σου χωρίς να κάνεις απολύτως τίποτε;».
Ο Γκαρόνε μεγαλουργεί για άλλη μια φορά με ένα σενάριο που απλώνεται σε πολλά επίπεδα (οι ξεχασμένοι φτωχοδιάβολοι ενός τόπου-φάντασμα, η ανάγκη για αποδοχή και συντροφικότητα, μια ιστορία βίαιης εκδίκησης, η βία που ρουφάει τα πάντα) και το κινηματογραφεί με μια εκπληκτική αισθητική που αγγίζει επίπεδα πρωτόγνωρης έντασης. Δίκαιο βραβείο ερμηνείας στο Φεστιβάλ Καννών για τον εξαιρετικό Μαρτσέλο Φόντε.
Κωνσταντίνος Καϊμάκης
