Breathe του Σάμιουελ Μπέκετ στο Θέατρο Φούρνος

Λίγα λόγια για το έργο:

Ένα τεράστιο Υποκείμενο (το Πνεύμα;) πνέει πάνω από τα ερείπια της Ιστορίας (;) του Λόγου(;) της Συνείδησης (;). Αυτά τα αναπάντητα ερωτήματα, ανοιχτά ερωτήματα διατρέχουν όλο το έργο του Beckett. Πεζογραφία, ποίηση, θέατρο, τηλεόραση, ραδιόφωνο, κινηματογράφο. Η «Αναπνοή», στοιχειώδης αναγκαία κίνηση -σήμα ζωής- είναι το πιο σύντομο έργο του, μια πραγματική μονάδα αντίστασης στον ξεχειλωμένο πλουραλισμό της συνείδησής μας.

« Πηγαινέλα » , « Όχι Εγώ, Βήματα », «Τότε Που », « Έ Τζο », « Κομμάτι Μονολόγου », « Κασκάντο », « Καταστροφή », « Φίλμ », « Λίκνισμα », κ.λ.π. Μία λίστα από τα σύντομα έργα του, που κάλλιστα θα μπορούσαν να γεμίσουν το χώρο ανάμεσα στις δύο αυτές ζωτικές κινήσεις. Μέσα σε δύο αντίθετες παλιρροϊκες, κινήσεις, εισπνοή-εκπνοή, βλέπε γέννηση-θάνατο, συμπυκνώνεται η ζωή και το έργο του. Με τον πιο αφαιρετικό και ριζοσπαστικό τρόπο ο Beckett προσπαθεί να διατυπώνει την αμηχανία και την ανεπάρκεια μας απέναντι στις διαδικασίες της ύπαρξης, της ζωής και της τέχνης. Με το ίδιο αμήχανο δέος, κάτι περίπου σαν το φόβο κενού που μεγάλωνε από προσωπικές συγκυρίες – συμβάντα – εμπειρίες, και με μία καλή διάθεση μετάλλαξής μας, σταθήκαμε απέναντι στο αίνιγμα Beckett.