Retro Movies &TV 4: Cabaret

Επειδή είναι ένα πολύ διάσημο ως μιούζικαλ, που άφησε εποχή με πρωταγωνίστρια τη και τα πολύ γνωστά χορευτικά και τραγούδια, όπως το " target="_blank">Money, το " target="_blank">Mein Herr και άλλα, ίσως ξεχνάμε ότι μια κατ’ εξοχήν ταινία εποχής. Το Cabaret δημιουργήθηκε τη δεκαετία του 1970 στις ΗΠΑ και ταξιδεύει τους θεατές 4 δεκαετίες πιο πριν, σε μια άλλη χώρα και σε μια άλλη εποχή με μεγάλη ιστορική (και αισθητική) σημασία, αυτή του Βερολίνου των αρχών του ’30. Η ανάδυση του ναζισμού και η κουλτούρα του καμπαρέ είναι τα δύο βασικά θέματα αυτού του «μιούζικαλ εποχής».

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ CABARET

Στο μιούζικαλ Cabaret (1972) πρωταγωνιστούν η Liza Minnelli, ο Michael York (ο αμφισεξουαλικός εραστής της πρωταγωνίστριας και συγγραφέας) και ο Joel Grey. Στην συνεργάζεται και το πολύ πετυχημένο στα μιούζικαλ δίδυμο των Fred Ebb και Bob Fosse.

Ο Fred Ebb έγραψε τους στίχους των τραγουδιών του Cabaret και ο Bob Fosse έκανε την σκηνοθεσία του μιούζικαλ που έγραψε ιστορία και καθιέρωσε τη Liza Μinnelli. Όμως το θέμα του σεναρίου είναι περίπλοκο.

Μολονότι το βασικό δίδυμο της επιτυχίας είναι το ίδιο και στα δύο μιούζικαλ ως προς τις χορογραφίες, την σκηνοθεσία, τους στίχους, το σενάριο στην περίπτωση του Cabaret δεν ανήκει σε κανέναν από τους δύο.

Το Cabaret είναι βασισμένο στο βιβλίο του Joe Masteroff, στο έργο του John van Druten “I am a camera” και στο διήγημα του Christopher Isherwood “Goodbye to Berlin”.

Ο Christopher Isherwood, ένας σημαντικός βρετανός συγγραφέας, έγραψε το βιβλίο “The Βerlin Stories” (1945), ένα έργο για το Βερολίνο λίγο πριν βγει ο Χίτλερ. Σε αυτή την συλλογή υπάρχει και η νουβέλα “Goodbye to Berlin”, το οποίο είναι ο καμβάς του Βερολίνου, όπως το γνωρίζουμε στο Καμπαρέ.

Πάνω σε αυτό το έργο πάτησε ο John van Druten. Αυτός έγραψε το θεατρικό έργο “I am a camera”, βασισμένο πάνω στο “Goodbye to Berlin” του Βρετανού συγγραφέα. Το μιούζικαλ αυτό έκανε σημαντική επιτυχία στο Μπρόντγουεϊ το 1951 και έγινε και ταινία.

Και πάνω στο I am a camera πάτησε μια νέα παραγωγή. Η Hal Prince πήρε τα δικαιώματα τόσο για το έργο του John van Druten, όσο και για το μυθιστόρημα του Christopher Isherwood που το ενέπνευσε. Και ανέθεσε στον Joe Masteroff να γράψει το σενάριο του μιούζικαλ που έκανε πάταγο και που συνεχίζει να παίζεται ακόμα και σήμερα, με τεράστια επιτυχία.Το έργο είναι το γνωστό σε μας Cabaret.

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ CABARET

Στη συνέχεια ο Bob Fosse, που ανέλαβε να σκηνοθετήσει το έργο για το σινεμά, προσέλαβε τον Jay Presson Allen για να του γράψει το σενάριο. Ανικανοποίητος από τη δουλειά του έβαλε και τον Hugh Wheeler να κάνει έρευνα και αλλαγές πάνω στο σενάριο του Allen. Το τελικό σενάριο της ταινίας βασίζεται λιγότερο στο κείμενο του θεατρικού μιούζικαλ και περισσότερο στα έργα «The Berlin Stories» και «I Am a Camera».

Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι η επιτυχία του Cabaret οδήγησε στην επανέκδοση της λογοτεχνικής του μήτρας, του έργου του Christopher Isherwood με άλλον τίτλο. Το “The Berlin Stories του 1945 επανεκδόθηκε το 1975 με τον τίτλο The Berlin of Sally Bowles, της πρωταγωνίστριας δηλαδή που έκανε γνωστή η Liza Μinnelli με την ερμηνεία της.

Η υπόθεση ανάμεσα στο θεατρικό μιούζικαλ και στην ταινία του Fosse διαφέρουν σε πολλά σημεία. Ο Fosse έκοψε χαρακτήρες από το μιούζικαλ, άλλαξε πολλά τραγούδια. Επίσης, έχει μειωθεί ο ρόλος της Φροϋλάιν Σνάιντερ κι έχει εξαφανιστεί ο έρωτας με τον Χερ Σουλτς, έναν χαρακτήρα που εξαφανίσθηκε τελείως.

Μια άλλη πολύ σημαντική διαφορά είναι πως στο θεατρικό μιούζικαλ και στο έργο του Isherwood η Σάλι Μπόουλς δεν είναι καλή τραγουδίστρια, αλλά υπερεκτιμά τις φωνητικές της δυνατότητες. Αυτό την εμποδίζει να κυνηγήσει την καριέρα της ως ηθοποιός. Αντίθετα στην ταινία με τη Minnelli είναι εξαιρετική τραγουδίστρια.

ΒΡΑΒΕΙΑ ΟΣΚΑΡ 1973: Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟ «ΝΟΝΟ»

Οι επιλογές του σκηνοθέτη δικαιώθηκαν και η ταινία κέρδισε πολλές διακρίσεις και τεράστια αποδοχή από το κοινό. Ήταν υποψήφια για δέκα χρυσά αγαλματίδια το 1973 και από αυτά κέρδισε τα 8. Ένα τεράστιο επίτευγμα, αν σκεφτεί κανείς ότι είχε ως αντίπαλο δέος το Νονό του Francis Ford Copolla. Και οι δύο ταινίες είχαν τον ίδιο αριθμό υποψηφιοτήτων (10).

Η ταινία κέρδισε Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας (Bob Fosse), Α γυναικείου ρόλου (Liza Minnelli), Β αντρικού ρόλου (Joel Grey), καλύτερης φωτογραφίας (Geoffrey Unsworth), καλύτερου μοντάζ (David Bretherton), καλύτερου τραγουδιού (Ralph Burns), καλύτερης καλλιτεχνικής διεύθυνσης (Rolf Zehetbauer, Hans Jürgen Kiebach, Herbert Strabel) και καλύτερου ήχου (Robert Knudson, David Hildyard).

Οι δυο κατηγορίες που δεν κέρδισε ήταν το Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σεναρίου. Και στα δύο ηττήθηκε από το Νονό. Είναι όμως η ταινία που έχει κερδίσει τα περισσότερα βραβεία, χωρίς να έχει τιμηθεί με το Όσκαρ καλύτερης ταινίας, στην ιστορία του θεσμού.

Αν και ο Νονός πήρε το βραβείο Καλύτερης Ταινίας, από τις δέκα υποψηφιότητες που είχε στα Όσκαρ του κέρδισε μόνο τα τρία (τα δύο που προαναφέραμε και το Όσκαρ για τον Marlon Brando. Έτσι, το Cabaret νίκησε το Νονό με διαφορά στον αριθμό των Όσκαρ.

Πέρα από την τεράστια επιτυχία της την χρονιά που βγήκε, η επιτυχία του Cabaret είναι διαχρονική. Το 2006 κατέλαβε την πέμπτη θέση στη λίστα του American Film Institute για τα καλύτερα μιούζικαλ. Το ίδιο Ινστιτούτο το 2007 τοποθέτησε το Cabaret στη λίστα με τις 100 καλύτερες αμερικανικές ταινίες και μάλιστα στην 63η θέση.
 

-Είστε λάτρης των ταινιών και των σειρών εποχής; Τότε Ραντεβού με τον Πύργο του Ντάουντον… αποκλειστικά σε HD στον OTE TV! Απολαύστε τους τρίτους πρώτους κύκλους ξεκινώντας από την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου και σε αποκλειστικότητα τον 4ο κύκλο της σειράς τον Δεκέμβριο.

Διαβάστε περισσότερα για την δημοφιλή σειρά “Ο Πύργος του Ντάουντον” στο OTE-TV