Django, Ο Τιμωρός

Δύο χρόνια πριν ξεσπάσει ο αμερικανικός εμφύλιος, ο Django, ένας μαύρος σκλάβος από τον Νότο (Jamie Foxx) συναντά τον Γερμανό κυνηγό επικηρυγμένων/οδοντίατρο Dr. King Schultz (Christoph Waltz), ο οποίος ακολουθεί τα ίχνη των φονικών αδελφών Brittles. Καθώς μόνο ο Django μπορεί να τον οδηγήσει σε αυτούς, ο ανορθόδοξος Schultz συνεργάζεται μαζί του με την υπόσχεση ότι θα τον ελευθερώσει με το πέρας της αποστολής. Αφού πετύχουν το σκοπό τους, ο Schultz απελευθερώνει τον Django και οι δύο τους αποφασίζουν να συνεχίσουν την καταδίωξη των πιο γνωστών εγκληματιών του νότου. Εντωμεταξύ ο Django ακονίζει τα μαχαίρια του για τον δικό του σκοπό: τη σωτηρία της Broomhilda (Kerry Washington), της γυναίκας του που έχασε σε σκλαβοπάζαρο πριν από καιρό. Η έρευνα του Django και του Schultz τους οδηγεί στον Calvin Candie (Leonardo DiCaprio), τον ιδιοκτήτη της “Candyland” μιας κακόφημης φυτείας, όπου οι σκλάβοι παλεύουν μεταξύ τους μέχρι θανάτου. Η παρουσία των δύο πρωταγωνιστών τραβάει την προσοχή του Stephen (Samuel L.Jackson), που είναι ο έμπιστος του Candie…

Ο Κουέντιν Ταραντίνο συνεχίζει στον πετυχημένο δρόμο του «Inglourious Basterds», μπερδεύοντας κινηματογραφικά είδη με γνωστό πληθωρικό τρόπο του. Χαλαρά εμπνεόμενος από τον παλιό «Django» συνδυάζει spaghetti western και blaxploitation σε ένα εκρηκτικό μείγμα που φέρει ανεξίτηλα τη σφραγίδα του. Οι χιλιάδες σινεφίλ αναφορές, τα ξεσπάσματα βίας, οι –εξίσου- δολοφονικές ατάκες, οι ζουμεροί, μεγάλοι και μικροί ρόλοι, οι risque μουσικές επιλογές, ακόμα και η χρονική διάρκεια, τα πάντα αδιαφορούν για ΄το μέτρο’, όμως ο Ταραντίνο έχει τον τρόπο να τα ισορροπήσει όλα αυτά, και περνώντας από σοβαρά θέματα μέχρι τον απόλυτο χαβαλέ να υπηρεστήσει το κινηματογραφικό θέαμα. Η σκηνοθετική δεξιοτεχνία, το προκλητικό θράσος και ο σινεφιλικός ενθουσιασμός εγγυώνται τελικά μια απολαυστική ταινία.

Θοδωρής Τσιάτσικας