Οι Ζωές των άλλων του Άλμπερτ Όστερμάιερ στο θέατρο Θησείον

Διαβάστε την κριτική μας για την παράσταση

Λίγα λόγια για την ταινία
Οι Ζωές των άλλων είναι ένα από τα σπουδαιότερα πολιτικά θρίλερ που έχουμε δει στον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια. Θα μπορούσε να έχει τον τίτλο “Σονάτα για έναν καλό άνθρωπο”, όπως το μουσικό κομμάτι που ακούγεται στην ταινία, γιατί το βασικό της θέμα δεν είναι η Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας ή η Στάζι, αλλά το ερώτημα, τι σημαίνει να είσαι καλός… Διαδραματίζεται τη δεκαετία του 1980, πριν την πτώση του τοίχους του Βερολίνου, την εποχή δηλαδή που δρούσε ανεξέλεγκτα ένα παρακράτος τρόμου και αδικίας. Σκοπός της Στάζι ήταν να προστατεύει το Κόμμα από το λαό. Συνελάμβανε, φυλάκιζε και ανέκρινε όποιον ήθελε. Ο αξιωματούχος της Στάζι, Γκερντ Βίσλερ, είναι ένας άνθρωπος μοναχικός και αδίστακτος που δρα για το “καλό” της δημοκρατίας… Οι ανακρίσεις, οι απειλές, οι βασανισμοί, οι παρακολουθήσεις είναι στην καθημερινή του ατζέντα. Είναι το τέλειο γρανάζι σε μία εφιαλτική μηχανή.

Οταν του ανατεθεί η παρακολούθηση του θεατρικού συγγραφέα Γκεόργκ Ντράιμαν θα σπεύσει με ζήλο να αναλάβει το νέο του καθήκον. Μόνο που δεν πρόκειται για κάποιον συγγραφέα που δρα υπογείως εναντίον του καθεστώτος, αλλά για κάποιον που απλώς συζεί με την ηθοποιό Κρίστα-Mαρία Ζίλαντ, κρυφό πόθο του ερωτοχτυπημένου υπουργού Μπρούνο Χέμπφ. Και πρέπει να βρει οπωσδήποτε στοιχεία εναντίον του συγγραφέα για να μπορέσει να ανοίξει ο δρόμος για το ειδύλλιο που ονειρεύεται να ζήσει ο υπουργός. Αυτό είναι το πραγματικά ασυνήθιστο σ’ αυτή την ταινία: η παρακολούθηση κινητοποιείται από καθαρή προσωπική ζήλια και όχι για πολιτικούς λόγους.

Και ο πράκτορας Βίσλερ αρχίζει να έχει αμφιβολίες, αν για αυτό έδωσε όρκο στο κόμμα: για να ψάχνει αβυσσαλέα στοιχεία καταδίκης ανθρώπων για να ευχαριστήσει το δόλιο πνεύμα ενός διεφθαρμένου πολιτικού άντρα. Από θύτης αισθάνεται ξαφνικά θύμα μιας δημοκρατίας που λειτουργεί μόνο κατ’ όνομα. Και αποφασίζει να δράσει, όποιο και αν είναι το τίμημα.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα Άλμπερτ Όστερμάιερ
Ο Άλμπερτ Οστερμάιερ (γεν. το 1967) ζει και εργάζεται στο Μόναχο. Το 1988 άρχισε να δημοσιεύει τα πρώτα του ποιήματα και δύο χρόνια μετά, με την υποτροφία της Πόλης του Μονάχου, έλαβε το πρώτο του βραβείο. Το έργο του Zwischen zwei Feuern. Tollertopographie, που γράφτηκε το 1993 και ανέβηκε στο Staatsschauspiel του Μονάχου, αποτέλεσε το πρώτο του θεατρικό έργο. Συνεργάστηκε ως συνεργάτης συγγραφέας με το Εθνικό Θέατρο του Μάνχαϊμ (1996/97), το βαυαρικό Staatsschauspiel (1999/2000) και του Burgtheater της Βιέννης (2003/09). Έργα του έχουν ανεβάσει πολλοί φημισμένοι σκηνοθέτες.

Έχει γράψει τα έργα Zwischen zwei Feuern. Tollertopographie (1993), Zuckersüss & Leichenbitter oder: vom kaffee-satz im zucker-stück (1996), Tatar Titus (1997), Radio Noir (1998), The Making Of. B.-Movie (1998), Heartcore Theater (2000), Death Valley Junction (2000), Erreger (2000), Letzter Aufruf (2000), Fliegenfänger (2000), Es ist Zeit. Abriss (2001), Katakomben(2001), 99 Grad (2001), Vatersprache (2002), Auf Sand (2003), Nächte unter Tage (2005), Nach den Klippen (2005), Ersatzbank (2006), Schwarze Minuten (2007), Fratzen (2009), Blaue Spiegel (2009), Sing für mich, Tod! Ein Ritual für Claude Vivier (2009), Das Leben der Anderen (Οι Ζωές των άλλων, 2009).

Επίσης, έχει γράψει τα εξής λιμπρέτα για όπερα: An Chung-Gun – Fingerkuppen. Crushrooms, Die Tragödie des Teufels και Leila und Madschnun.
Έχουν κυκλοφορήσει οι εξής ποιητικές του συλλογές: Verweigerung der Himmelsrichtung (1988), umWaelZTon (1989), Nicht in Venedig (1991), Herz Vers Sagen (1995), Fremdkörper hautnah (1997), Heartcore (1999), Autokino (2001), SOLARPLEXUS (2004), Polar (2006), Für den Anfang der Nacht. Liebesgedichte (2007), Wer sehen will (2008). Τέλος, έργα πρόζας αποτελούν τα: Scherbenmorgen (1990), Zephyr, (2008), Schwarze Sonne scheine, (2011).
Μέσα στο 2012 τρία έργα του έκαναν πρεμιέρα: το νέο του έργο Ein Pfund Fleisch στο Schauspielhaus του Αμβούργου, το Call me God στο Residenztheater του Μονάχου, καθώς και η δραματοποίηση του πρόσφατου μυθιστορήματός του Schwarze Sonne scheine στο Λουξεμβούργο.
Για το συγγραφικό του έργο έχει λάβει πολλές διακρίσεις: τα βραβεία Kleist (2003) και Bertolt Brecht (2010), Βραβείο Λογοτεχνίας Welt (2011), το βραβείο Ernst-Hoferichter της Πόλης του Μονάχου, (2000), Βραβείο Συγγραφής της Αγοράς Θεατρικών Έργων της Χαϊδελβέργης (2000), το βραβείο Hubert-von-Herkomer (1998), Βραβείο Μετάφρασης του Ινστιτούτου Γκαίτε (1998), Ernst-Toller (1997), Βραβείο Ποίησης PEN του Λίχτενστάιν.
Έχει διατελέσει Καλλιτεχνικός Διευθυντής σε καλλιτεχνικά φεστιβάλ.

Επιπλέον, είναι τερματοφύλακας της ποδοσφαιρικής ομάδας συγγραφέων και επιμελητών τέχνης. Εργάστηκε ως writer in residence στη Νέα Υόρκη και έχει διδάξει ως επισκέπτης διδάσκων σε διάφορα γερμανικά πανεπιστήμια.

Λίγα λόγια για τη σκηνοθέτη Αλίκη Δανέζη-Knutsen
Σπούδασε κινηματογράφο στις Η.Π.Α. στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρ-νιας (U.S.C) και στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (N.Y.U), Tisch School of the Arts, όπου αποφοίτησε με Honors B.F.A. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της δούλεψε στο πειραματικό θέατρο La Mamma E.T.C.

Στην Κύπρο έκανε την πρώτη της μεγάλου μήκους ταινία, ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΑ (1996) που βραβεύθηκε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Σκηνοθέτησε στο Μαρόκο το μουσικό ντοκιμαντέρ ΚΑΡΑΒΑΝΣΑΡΑΪ (1998), μια διεθνή συμπαραγωγή του Center for World Dialogue και το 2001 τη δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία BAR στην Κύπρο και Ουρουγουάη (διεθνή φεστιβάλ Ρώμης, Μοντεβιδέο, Θεσσαλονίκης κ.α.). Στη συνέχεια επέστρεψε στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακές σπουδές φιλοσοφίας στο NEW SCHOOL FOR SOCIAL RESEARCH, με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright. Στη Νέα Υόρκη σκηνοθέτησε και την πρώτη της θεατρική παράσταση CLOSER, του Πάτρικ Μάρμπερ (2002). Έχει διδάξει σενάριο, σκηνοθεσία κινηματογράφου και υποκριτική και έχει διατελέσει μέλος Κριτικών Επιτροπών σε φεστιβάλ στην Κύπρο και στην Ελλάδα.

Το 2006 σκηνοθέτησε στην Αθήνα το FESTEN του Τόμας Βίντενμπεργκ. Επίσης έχει σκηνοθετήσει το ΔΕΙΠΝΟ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ του Ντόναλτ Μάρκγιουλις (2010, Θέατρο Διόνυσος, Λευκωσία) και HURLY BURLY του David Rabe (2011, Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου). Αυτή την περίοδο ολοκληρώνεται και η τρίτη της μεγάλου μήκους ταινία με τίτλο CHINATOWN-ΤΑ ΤΡΙΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ.

Συντελεστές
Διασκευή & προσαρμογή κειμένων: Αλίκη Δανέζη-Knutsen, Μανώλης Δούνιας
Μετάφραση θεατρικού έργου: Έρι Κύργια
Σκηνοθεσία: Αλίκη Δανέζη-Knutsen
Σκηνικά: Κική Πίττα
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος
Σχεδιασμός Ηχου – Επιμέλεια Μουσικής: Κενάν Ακάουι
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μανώλης Δούνιας
Παίζουν οι ηθοποιοί: Άννα Μάσχα (Κρίστα-Mαρία Ζίλαντ), Μανώλης Μαυροματάκης (Γκερντ Βίσλερ), Φάνης Μουρατίδης (Γκεόργκ Ντράιμαν), Κώστας Μπερικόπουλος (Μπρούνο Χέμπφ), Γιώργος Συμεωνίδης (Γκρούπιτζ / Πάουλ Χάουζερ / Βοηθός του Βίσλερ / Άλμπερτ Γιέρσκα / Διευθυντής του Spiegel / Κρατούμενος / Ταμίας στο βιβλιοπωλείο)
Παραγωγή: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος-Λυκόφως

Διεύθυνση
Τουρναβίτου 7, Θησείο

Τηλέφωνο
210 3255444