Το έργο της δημιουργού αποτελείται από απλές γεωμετρικές φόρμες που εμπεριέχουν εικόνες αλλά και έργα με ελεύθερο περίγραμμα που περικλείουν το θέμα και λειτουργούν σαν προέκτασή του. Ελεύθερα περιγράμματα που θα μπορούσαν να είναι κομμάτια ενός πάζλ που όμως δεν δίνει μια συνολική εικόνα.
Η Ρούσκα αντλεί το υλικό της από τα ηλεκτρονικά media, γίνεται παρατηρητής των γεγονότων της εποχής μας, συλλέγει επιλεκτικά από αυτά που κατακλύζουν τις οθόνες μας και ενσωματώνει την πληροφορία, μέσα στην ύλη των έργων της.
Η ίδια αναφέρει για την έκθεσή της: “Το περιβάλλον μου. Οι εικόνες που με περιβάλλουν. Οι οθόνες μου. Η εποχή μου. Οι δυνατότητες της εποχής μου. Οι δυνατότητες της τεχνολογίας. Οι συνδέσεις μου. Εικόνες…. Εικόνες…. Εικόνες που γεμίζουν το μυαλό μου. Και εγώ εξακολουθώ να γοητεύομαι από την αμεσότητα, να πάσχω από τα τεκταινόμενα, να κλέβω τις στιγμές από τις οθόνες και να παίζω μαζί τους. Εικόνες μικρές που γίνονται μεγάλες. Ψάχνοντας στο βάθος τους για νέες εικόνες. Δίνοντας υπόσταση σε ασήμαντα pixels. Μορφοποιώντας την ανάλυση της λεπτομέρειας και μεγεθύνοντας την. Δημιουργώντας στέρεες γεωμετρικές μορφές, για να συμπεριλάβω το παράλογο. Παίζοντας με σχήματα απλά και αναλύοντας την πολυπλοκότητα σε νέες μορφές. Λόγια που ακούω,.. μέσα από μεγάφωνα που μιλούν ακατάπαυστα. Λόγια …. Λόγια…. Λόγια που η ασταμάτητη ροή τους τα αδρανοποιεί. Χάνουν τη σημασία τους, τη δύναμή τους. Γίνονται ένα ασαφές φόντο. Ένα διακοσμητικό κάλυμμα. Κάτι σαν τις δαντέλες. Τις γνωστές οικείες δαντέλες της μνήμης μας. Και εν τέλει μια επιστροφή στην ύλη. Μνήμες από το παρελθόν μου προσαρμοσμένες στο παρόν μου.”
